Ανυπότακτο Αγρίνιο

Προχθές ο δήμαρχος Αγρινίου, ως παντογνώστης ακόμα και των προθέσεων της αντιπολίτευσης, είπε στην εισήγηση του προγράμματος ότι «τα νούμερα δεν λένε ποτέ ψέματα» και μας συνέστησε «να μας προμηθεύσει γυαλιά», για να δούμε την αλήθεια τους, πριν ξεκινήσουμε τις «εκθέσεις ιδεών», τις οποίες ήταν προετοιμασμένος να ακούσει από μας. Ας τολμήσουμε λοιπόν να φορέσουμε τα γυαλιά που μας προτείνει η Δημοτική πλειοψηφία για να δούμε το Αγρίνιο του μέλλοντός μας, μέσα από το δικό της πρίσμα και με όλα τα έργα, του επιχειρησιακού της προγράμματος, ολοκληρωμένα. Ποιο Αγρίνιο είναι αυτό που αντικρίζουμε τρισδιάστατο μπροστά μας; Είναι ένα Αγρίνιο γεμάτο με τσιμέντο και πλακάκια, με έξυπνα παγκάκια και φωτόδεντρα, που κρατάει όμως σε ημιαχρηστία σημαντικές δημοτικές υποδομές (βλέπε Δημοτική Αγορά), θωρακισμένες με υλικά στεγανοποίησης του προηγούμενου αιώνα για να μην κινδυνεύουν από τις βροχές και τις υγρασίες (βλέπε Δημοτική Βιβλιοθήκη), με τοπικές κοινότητες στην ενδοχώρα του Δήμου ερημοπο

Στο χθεσινό Δημοτικό συμβούλιο ζητήθηκε από το σώμα να εξετάσει το ψήφισμα των παραγωγών πορτοκαλιού του Δήμου Αγρινίου και συγκεκριμένα της Τ.Κ. Καλυβίων.  Το βίντεο από τη χθεσινή τοποθέτηση του επικεφαλής του Ανυπότακτου Αγρινίου, Λευτέρη Τηλιγαδα. Παρακάτω το ψήφισμα των πορτοκαλοπαραγωγών 

Γράφει ο Στέλιος Μερμίγκης Το νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση νύχτα για την μεταρρύθμιση του ΕΣΥ μου έφερε στο νου την ατάκα του Θ. Τζενεράλη από την περίφημη ταινία Σάντα Τσικιτα, ο οποίος αναφερόμενος στη μητέρα του υπαλλήλου του (Β. Λογοθετίδης) που του ζητούσε δανεικά για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα υγείας της μητέρας του, αναρωτιέται και διατυπώνει τη θέση: «Εβδομήντα πέντε ετών, ρε παιδάκι μου, και εγχείρηση; Πεταμένα λεφτά, βρε παιδί μου! Βρε πεταμένα λεφτά! Το 1953 στη Ελλάδα που κατά τον πρωθυπουργό βρέθηκε στη σωστή πλευρά της ιστορίας η αντίληψη αυτή ήταν κυρίαρχη. Από τότε ευτυχώς κύλησε πολύ νερό και το 1984 ιδρύεται το ΕΣΥ που φιλοδοξεί και εν πολλοίς το καταφέρνει πάρα τις τεράστιες αδυναμίες του αυτές τις αντιλήψεις να τις στείλει στο χρονοντουλαπο της ιστορίας και οι νεότερες γενιές απλά να γελούν με τις τερατώδεις αυτές ατάκες. Η κοινωνική αυτή κατάκτηση φαίνεται ότι ενοχλεί όλους τους θιασώτες που θεωρούν ότι τα προβλήματα του καθενός βρίσκουν τις λύσεις τους δι

Γράφει ο Γιώργος Κατσιπάνος Λίγο πριν τις εκλογές του 2015 κυριαρχούσε το σλόγκαν «Θα μας πάρουν τα σπίτια οι κομμουνιστές». Προπαγάνδα κάποιων για να μην βγει ο ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά το κόμα του Αλέξη Τσίπρα, ανέλαβε την εξουσία, έκανε τη νύχτα μέρα, κυβέρνησε και το 2018 ψήφισε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, αφού τους κανονικούς τους σταματούσε η αλληλεγγύη του κόσμου. Από την αρχή της κρίσης έχει μπει το νερό στο αυλάκι και τα σπίτια του κόσμου δίνονται κοψοχρονιά στα κοράκια του real estate από τα ανώνυμα funds και τους επίδοξους Πάτσηδες. Προφανώς και η τωρινή κυβέρνηση δεν προστάτευσε την πρώτη κατοικία, παρά μόνο την εποχή της καραντίνας λόγω κορονοιού. Παρόλα αυτά κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια αφού ο κίνδυνος δεν έχει χτυπήσει τη δική μας πόρτα. Η είδηση όμως και το βίντεο που κυκλοφορεί για την έξωση, με δικαστικό κλητήρα αλλά και αστυνομικούς σπάζοντας την πόρτα του σπιτιού στα Ιλίσια σήμερα το πρωί, είναι εικόνα που μόνο οργή – για όσους έχουν τσίπα – γεννάει. Μια ηλικιωμένη γ

Με λένε εξέγερση. Η ηλικία μου απροσδιόριστη. . Πρέπει να γεννήθηκα τότε που φύτρωσε το παράπονο στο στήθος του σκλάβου και η αδικία έγινε το καθημερινό ψωμί στα τραπέζια του κόσμου. Το σώμα μου τράφηκε με ποτάμια αίματος, με αλυσίδες, με θυσίες, με ανισότητες. Με λένε εξέγερση Απόκτησα χίλια πρόσωπα, πότε γροθιά, πότε κραυγή, πότε παράπονο, πότε οδόφραγμα, πότε ντουφέκι, πότε πλακάτ και πύρινος λόγος, μα πάντα παρούσα και καλπάζουσα στα σταυροδρόμια της ιστορίας. Με λένε εξέγερση Αφουγκράστηκα τους μύχιους πόθους της ανθρώπινης δυστυχίας και έγινα αποκούμπι, λυτρωτής και φωτοδότης σε καθημερινούς Γολγοθάδες που γίνονται Αναστάσεις και Λυτρώσεις. Έγινα αμέτρητες φορές το καθαρτήριο της ανθρώπινης συνείδησης, η νέα αυγή σ’ έναν κόσμο σκοτεινό και απάνθρωπο. Με λένε εξέγερση Γύρισα όλα τα μέρη του κόσμου. Άλλοτε στη Ναζαρέτ, άλλοτε στην Αγία Πετρούπολη κι άλλοτε στην Τιεν αν Μεν. Έγινα έφοδος στα χειμερινά ανάκτορα, κατάληψη στο κάστρο της Βαστίλης. Μάης Παρισιάνικος, Άνοιξη στην Πράγα

«Αλίμονο σε κείνες τις δημοκρατικές κοινωνίες, που αναθέτουν στους εκπροσώπους τους να στοιβάζουν λουλούδια και στεφάνια πάνω στα μνημεία των εξεγέρσεών τους, σκεπάζοντάς τα με τη σκόνη παράφορων επετείων. Αλίμονο σε κείνες τις δημοκρατικές κοινωνίες, που επιτρέπουν στους νόμιμα εκλεγμένους «θ(δ)εσμοφύλακες» τους να νομοθετούν «καλάθια της φτώχειας», κατάργηση δικαιωμάτων και εικονικές διαδικασίες έκφρασης, αγκιστρωμένων ανθρώπων στην αγωνία της επιβίωσης, μόνο. Αλίμονο σε κείνες τις δημοκρατικές κοινωνίες, «ποὺ ἑφτὰ χρόνια ἔκαναν πὼς δὲν εἶχαν πάρει χαμπάρι καὶ μία ὡραία πρωία μεσοῦντος κάποιου Ἰουλίου βγῆκαν στὶς πλατεῖες μὲ σημαιάκια κραυγάζοντας “δῶστε τὴ χούντα στὸ λαό”». Κανένα «Πολυτεχνείο» δεν οραματίστηκε την εθιμοτυπική δυστοπία της επετείου του. Ανυπότακτο Αγρίνιο»  

Του Στέλιου Μερμίγκη  Mε αφορμή την 25η Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου του Μαστού, διαβάζω ότι η Δημοτική Αρχή της πόλης μας υλοποιεί δράσεις και καλά κάνει, πρόληψης, ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης σε συνεργασία με διαφόρους φορείς και συλλόγους. Είναι προφανές ότι δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς για την αναγκαιότητα της πρόληψης και το τεράστιο ατομικό και κοινωνικό όφελος αυτής. Η πρωτοβουλία της Φώφης Γεννηματά μαζί με άλλες βουλευτίνες το 2017 απέδωσε καρπούς με τη δημιουργία νόμου από την τότε ηγεσία του υπουργείου υγείας για την συνταγογράφηση της ψηφιακής μαστογραφίας για γυναίκες άνω των 40 ετών. Αργότερα το 2020 ο Μητσοτάκης προσπάθησε να καπηλευτεί τον ήδη υπάρχοντα νόμο ως δικιά του πρωτοβουλία αλλά εισέπραξε πληρωμένη απάντηση από την Γεννηματά μέσα στο κοινοβούλιο. Το μέγα ζητούμενο σήμερα είναι να απαιτήσουμε από την πολιτεία να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και να δημιουργήσει οργανωμένα δημόσια κέντρα όπου η κάθε γυναίκα θα αντιμετωπίζετ

 

  Τι μας έταξαν, ανάμεσα στα άλλα, τα καλύτερα βιογραφικά της χώρας; «Λιγότερο και ποιοτικότερο κράτος», είπαν. «Ηλεκτρονική διακυβέρνηση», υποσχέθηκαν. «Πάταξη της γραφειοκρατίας για ταχύτητα και ευκολία στη ζωή μας», υποστήριξαν. Αντί γι’ αυτά βρεθήκαμε αντιμέτωποι με όλη την παθογένεια και την βαρβαρότητα αυτού του κράτους απέναντι στους πολίτες του. Ας μην αναφερθούμε στην χαρακτηριστική εγκατάλειψη του τόπου μας, στην προκλητική τους αδιαφορία για όλα τα ανοιχτά μεγάλα και διαχρονικά ζητήματα του Δήμου μας. Ούτε ένα ευρώ, κατά δήλωση του «δικού τους» πολιτικά Δημάρχου Αγρινίου, δεν έχει πέσει στην πόλη μας από το κωδικό των δημόσιων επενδύσεων για οποιοδήποτε έργο εδώ και δεκαετίες. Όμως ακόμη και αυτά τα ελάχιστα, που απαιτούσαν απλές διοικητικές πράξεις, δεν μπόρεσαν να υλοποιήσουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η μεταφορά του ιδιοκτησιακού καθεστώτος για τα κτίρια του καπνικού σταθμού από το κεντρικό κράτος στο Δήμο, προκειμένου να σωθούν και να αξιοποιηθούν προς όφελος της τοπικ

Γράφει ο Στέλιος Μερμίγκης  Ως μαθητής πάντα ένιωθα ένα κόμπο στο λαιμό με την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Το ίδιο συναίσθημα νιώθω και ως γονιός πλέον μαθητών. Η δευτεροβάθμια έχει μετατραπεί σ ένα απέραντο εξεταστικό κάτεργο για τους μαθητές, η ανθούσα βιομηχανία των φροντιστηρίων και των ιδιαίτερων είναι αδιάψευστος μάρτυρας τούτου, ενώ οι εκπαιδευτικοί καλούνται να τρέχουν πίσω από οδηγίες της πολιτικής ηγεσίας για την κάλυψη μιας απέραντης και εν πολλοίς άχρηστης ύλης μόνο για τους τύπους. Στα τρία χρόνια της πανδημίας δεν έγινε το παραμικρό να βελτιωθούν οι συνθήκες των σχολείων π.χ. με τη εγκατάσταση συστημάτων καθαρισμού αέρα δείχνοντας την εγκληματική αδιαφορία της πολιτείας για τα παιδιά της την ώρα μάλιστα που η χώρα κατέχει υψηλή θέση στην παγκόσμια κατάταξη στην απώλεια ανθρώπων. Οπότε ας της αφιερώσω εδώ τα λόγια του Σεφέρη που τα είχε πει για μια άλλη ηγεσία του τόπου μας εκείνη της δεκαετίας του 40 μιας και θεωρώ ότι και οι σημερινοί είναι άξιοι συνεχιστές της τότε

Επειδή στο προχθεσινό συμβούλιο, ο Δήμαρχος των Αγρινιωτών, επιχείρησε την απαξίωση του συνόλου των παρατάξεων του Δημοτικού Συμβουλίου, οφείλουμε να του επισημάνουμε τα ακόλουθα: Στις δημοκρατίες, κ. Δήμαρχε, εκτός από τις συναινέσεις, υπάρχουν και οι αντιθέσεις, και οι δυναμικές αντιθέσεις, και οι συγκρούσεις, και οι αποχωρήσεις. Παραμένει δικαίωμα κάθε παράταξης η όποια επιλογή. Και η όποια επιλογή μιας παράταξης δεν δίνει το δικαίωμα σε κανένα να απαξιώνει το σύνολο της αντιπολίτευσης ενός οργάνου, επειδή έτσι αυτός το αντιλαμβάνεται. Η αντιπολίτευση δεν συνδιοικεί μαζί σας, κ. Δήμαρχε. Ούτε προτάσεις είναι υποχρεωμένη να κάνει, ούτε να συναινεί σε έργα, τα οποία άλλοι επιλέγουν για μας, όπως η πλειοψηφία των έργων που υλοποιούνται σήμερα στο Δήμο και τα οποία δεν προέκυψαν μέσα από κανέναν σχεδιασμό και καμία προτεραιοποίηση του Δημοτικού μας Συμβουλίου, αλλά μας επιβλήθηκαν ως αναγκαία και απαραίτητα, επειδή έπρεπε να πληρούν τους όρους και τις προϋποθέσεις ευρωπαϊκών μονόδρομων

  Δήλωση  Η τοποθέτηση για το θέμα με τίτλο "Έγκριση προγραμματικής σύμβασης μεταξύ Δήμου Αγρινίου και ΤΕΕ για την υλοποίηση του έργου Προδιαγραφές ομοιογένειας και παρεμβάσεων κοινόχρηστων χώρων" Η τοποθέτηση για τη συμμετοχή του Δήμου Αγρινίου στο περίπτερο της περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας στη ΔΕΘ

Του Στέλιου Μερμιγκη   Είναι κι αυτοί που δεν πιστεύουν στη συλλογική δράση, όπως μια πορεία, ένα συλλαλητήριο, μια απεργία. Τα θεωρούν «ξεπερασμένα», «πρακτικές μιας άλλης εποχής», «που δεν μπορούν σήμερα να φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα»· έτσι τουλάχιστον ισχυρίζονται. Βέβαια από όλους αυτούς ποτέ δεν ακούσαμε κάτι άλλο, μια άλλη πρακτική που η εφαρμογή της θα φέρει κάτι χρήσιμο. Αντιλαμβάνομαι απόλυτα ότι εδώ και δεκαετίες έχει γίνει σοβαρή και συστηματική δουλειά από διάφορα μέσα και διαύλους που έργο τους ήταν και είναι να απαξιώνονται δράσεις σαν τις παραπάνω και να προτάσσεται το αντίπαλο δέος της λογική του «αμύνεσθαι περί παρτης», του «εγώ ελπίζω να τη βολέψω», της «ατομικής λύσης». Πιάνουν πόστα λοιπόν, έξω από τα γραφεία των «αρχόντων» και ζητούν να τους ικανοποιήσουν τα όποια αιτήματα τους, δίκαια, άδικα νόμιμα, παράνομα, λογικά… παράλογα κι όλα γίνονται δεκτά. Όλα αυτά είναι γνωστά και καθόλου καινούρια στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Σ’ αυτό το χάλι βέβαια,

Η σύσκεψη των φορέων για το μείζον θέμα του Νοσοκομείου έγινε χωρίς την παρουσία τους. Αλλά εμείς μέσω του αντιπροσώπου μας ήμασταν για ακόμα μια φορά εκεί.  Την επόμενη Τρίτη, 26 Ιουλίου 2022 στις 20:30 θα πραγματοποιηθεί το Συλλαλητήριο για το Νοσοκομείο Αγρινίου στην Πλατεία Δημοκρατίας. Ύστερα από έναν επικοδομητικό διάλογο στη σύσκεψη Φορέων της Δευτέρας, στον υπαίθριο χώρο του Εργατικού Κέντρου αποφασίστηκε πως για την καλύτερη ενημέρωση και τη σωστή οργάνωση δεν πρέπει ούτε να βιαστούν αλλά σε καμία περίπτωση να το αργήσουν. Αρχικά, τον λόγο πήρε ο Πρόεδρος των Νοσοκομειακών Γιατρών Αιτωλοακαρνανίας κ. Γεράσιμος Αραβανής και στη συνέχεια τοποθετήθηκαν ο Αντιδήμαρχος Αγρινίου κ. Κώστας Καλαντζής, ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου κ. Γεώργιος Ντουντούμης καθώς και ο Επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης «Ανυπότακτο Αγρίνιο» κ. Λευτέρης Τηλιγάδας. Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να δείτε την τοποθέτηση του εκπροσώπου του Ανυπότακτου Αγρινίου  Πηγή

Ανοιχτή επιστολή προς τη διοίκηση του νοσοκομείου Αγρινίου.   Κυρία διοίκηση, σας ευχαριστούμε που σώσατε το νοσοκομείο Αγρινίου με την καταλυτική σας παρέμβαση να μην κλείσει η καρδιολογική κλινική του νοσοκομείου μας, αποτρέποντας ταχύτατα αλλά και, γρήγορα τις πρόσφατες παραιτήσεις των δύο γιατρών της κλινικής. Άλλωστε πως είναι είναι δυνατόν να έκλεινε μια κλινική που πριν ένα μήνα εσείς μαζί με τον κ Πλεύρη και το διευθυντή της, αναγγείλατε με μεγίστη ικανοποίηση και απαστράπτον χαμόγελο την αναβάθμιση της, σε μονάδα εμφραγμάτων όπου θα λειτουργεί και αιμοδυναμικό εργαστήριο...Όλα ήταν ένα αστείο για να γελάσει και το πικραμένο μας χειλάκι...Έχετε χιούμορ αν μη τί άλλο ! Επίσης κυρία διοίκηση σας ευχαριστούμε που με παρρησία καταγράφετε αλλά και παραδέχεστε στα μεγάλα προβλήματα όπως την γήρανση του ιατρικού προσωπικού αλλά και τις μεγάλες ελλείψεις και σε λοιπό ανθρώπινο δυναμικό. Βέβαια υπάρχουν και οι τεμπέληδες γιατροί και νοσηλευτές σε διάφορα τμήματα του νοσοκομείου που

  Η υγεία και οι υπηρεσίες παροχής της, όπως καθημερινά αποδεικνύεται, δεν είναι το ίδιο «αγαθό» για την Κυβέρνηση και για την κοινωνία. Για την κυβέρνηση ήταν και είναι ένας κωδικός του προϋπολογισμού της και μάλιστα από τους πιο ανεπαρκής και συρρικνωμένους, ενώ για την κοινωνία ήταν, είναι και θα παραμείνει να είναι ένα αδιαπραγμάτευτο «κοινωνικό αγαθό», η αξία του οποίου ούτε θα συμψηφίζεται με αδιέξοδους και αναποτελεσματικούς καιροσκοπικούς σχεδιασμούς, ούτε θα υπονομεύεται από ανεπάρκειες, που συντηρούνται μόνο και μόνο, για να πληγεί ο δημόσιος χαρακτήρας του και η δωρεάν παροχές τις από την πολιτεία. Η πανδημία που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη τρία χρόνια τώρα, αντί να λειτουργήσει ως ευκαιρία ανασυγκρότησης και ενδυνάμωσης του συστήματος υγείας της χώρας και της περιοχής μας, πέρασε από πάνω μας αφήνοντας βαθιά σημάδια απαξίωσης των νοσηλευτικών μονάδων της περιοχής μας, αφήνοντας τον ιδιωτικό τομέα στο απυρόβλητο. Και δεν είναι μόνο αυτό. Δεν τους αρκούσε ότι όλες οι ιδιωτικές

Δείτε στο παρακάτω βίντεο την τοποθέτηση του εκπροσώπου του Ανυπότακτου Αγρινίου,Λευτέρη Τηλιγάδα στην εκτάκτη συνδιάσκεψη του Δημοτικού με αφορμή το κλείσιμο της καρδιολογικής μονάδας του Νοσοκομείου Αγρινίου 

  Το Ανυπότακτο Αγρίνιο πιστό στις καταστατικές του δεσμεύσεις προχώρησε τη Δευτέρα 4-7-2022 στην εναλλαγή του εκπροσώπου του στο Δημοτικό Συμβούλιο Αγρινίου. Συνεπώς ο Λευτέρης Τηλιγάδας κατέλαβε τη θέση του Στέλιου Μερμίγκη έπειτα από 8 χρόνια. Η εναλλαγή των αιρετών εκπροσώπων του Ανυπότακτου Αγρινίου κατά την θητεία του Δημοτικού Συμβουλίου είναι μια επιλογή που αποτέλεσε το θεμέλιο της ανοιχτής συγκρότησης και της δημοκρατικής λειτουργίας μας. Μια επιλογή που δεν είχαμε την προηγούμενη θητεία αφού η εκλογή του αντιπροσώπου έγινε από τις περιφέρειες και συνεπώς η όποια παραίτηση τότε έδινε την κενή θέση σε εκπρόσωπο της πλειοψηφούσας αρχής. Οι θέσεις της εκπροσώπησης για εμάς   δεν ήταν ποτέ ατομική υπόθεση. Σε ένα πλαίσιο προσωποκεντρικό όπου κυριαρχεί η θέληση για πολιτική καριέρα, η ατομική διαπραγμάτευση και το πολιτικό πάρε δώσε εμείς προτάσσουμε τη δημιουργικότητα του συλλογικού νου, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι για εμάς η «καρέκλα» δεν είναι τίποτα άλλο παρά το εργαλείο

  του Στέλιου Μερμίγκη Περιμένοντας με ανυπομονησία αλλά και βαθιά συγκίνηση να φτάσει στα χέρια μου το πρώτο βιβλίο του παιδικού φίλου και γείτονα Κώστα Μπαρπάτση, έφερνα συνεχώς στο μυαλό μου αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων με τον Κώστα και τον αδερφό μου, με ποδήλατα, ποδόσφαιρο, την ΑΕΚ και όλα τα όμορφα της παιδικότητας μας. Το τελευταίο που θα φανταζόμουν όμως είναι ότι κάποιος από όλους αυτούς θα ασχοληθεί στο μέλλον με τη λογοτεχνία μιας και τέτοιες προσλαμβάνουσες δεν είχαμε από πουθενά. Άρα απόλυτα δικαιολογημένη η συγκίνηση και η προσδοκία για το περιεχόμενο με την είδηση του χαρμόσυνου νέου που έφθασε σ’ εμένα απευθείας πριν από λίγους μήνες από τον ίδιο τον συγγραφέα. Έτσι και αλλιώς έχω πάντα ένα θαυμασμό για όλους εκείνους που γράφουν ένα βιβλίο, ανεξάρτητα αν αυτό θα ανήκει τελικά στα αγαπημένα μου, αν θα ανταποκρίνεται στα δικά μου ενδιαφέροντα, στα δικά μου γούστα. Ο κόπος που καταβάλει κάποιος για να γράψει κάτι, είναι για μένα πάντα άξιος θαυμασμού. Το βιβλίο όμω

Αίτημα για συζήτηση και απόφαση των αναπτυξιακών αναγκών της Δημοτικής Ενότητας των Παρακαμπυλίων Το Ανυπότακτο Αγρίνιο, τη Δευτέρα 27 Ιουνίου 2022, κατέθεσε στο προεδρείο του Δημοτικού Συμβουλίου Αγρινίου αίτημα για συζήτηση εντός ημερησίας διάταξης ενός θέματος, που αφορά στις αναπτυξιακές ανάγκες της Δημοτικής Ενότητας των Παρακαμπυλίων, έτσι όπως αυτές εκφράστηκαν και καταγράφηκαν σε συνάντηση ανθρώπων και φορέων της συγκεκριμένης Δημοτικής Ενότητας σε μία απ´ τα κάτω προς τα πάνω προσέγγιση.   Το πλήρες αίτημα έχει ως ακολούθως: Προς τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Αγρινίου κ. Νίκο Καζαντζή Κοιν.: α) Δήμαρχο Αγρινίου κ. Γιώργο Παπαναστασίου β) Αρμόδιους Αντιδημάρχους γ) Επικεφαλής παρατάξεων Δημ. Συμβ. Αγρινίου κ. Πρόεδρε Την Πέμπτη 21 Απριλίου πραγματοποιήθηκε στον Αγ. Βλάση Αγρινίου και στο Δημοτικό κατάστημα Παρακαμπυλίων, ενημερωτική συνάντηση συλλογικών και αυτοδιοικητικών φορέων που δραστηριοποιούνται γύρω από την Λ. Κρεμαστών. Η συνάντηση αυτή αφορούσε μία απ´ τα κάτω

Τα κατάφερε τελικά η κ. Διευθύντρια του 1ου Γυμνασίου Αγρινίου και θα πληρώσουν, αφού έτσι έκρινε η Δικαιοσύνη οι «επικίνδυνοι εγκληματίες ανήλικοι μαθητές» που τόλμησαν να κλείσουν το Γυμνάσιο για 1 ολόκληρη μέρα, ζητώντας, άκουσον άκουσον, καλύτερους υγειονομικούς όρους και προϋποθέσεις για την όσο το δυνατόν ασφαλέστερη διεξαγωγή των μαθημάτων τους. Η ίδια φρόντισε μετά από λίγους μήνες βέβαια να εισηγηθεί το κλείσιμο για 14 μέρες του σχολείου κάτι το όποιο έγινε από τις αρμόδιες υπηρεσίες, βασιζόμενη στο υψηλό ιικό φορτίο (με τι μετρήσεις άραγε;). Από την αρχή είχαμε παρακολουθήσει το θέμα αυτό που τόσο προβληματισμό γεννάει και οι πόρτες που βρήκαμε ήταν κλειστές. Οι ανησυχίες μας δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν από την σημερινή δικαστική απόφαση. Αξίζει να σημειώσουμε ότι δεν έχουν αναφερθεί φθορές στο σχολικό συγκρότημα. Η στάση λοιπόν της διευθύντριας πολύ φοβούμαστε ότι θα κάνει μεγαλύτερη την αποστροφή των παιδιών για το ήδη υποβαθμισμένο εδώ και πολλά χρόνια δημόσιο σχολείο. Εμείς α

Ομάδα μηχανικών, που «τρέχουν» αιτήσεις του δημοφιλούς προγράμματος, με αποκαλυπτικές επισημάνσεις τους προς την «Εφ.Συν.» προειδοποιούν για τον κίνδυνο φιάσκου, εκτοπισμού από το πρόγραμμα των φτωχότερων νοικοκυριών και γκρίζων συναλλαγών λόγω της τεράστιας αύξησης των τιμών των υλικών και του αμφιλεγόμενου βασικότερου κριτηρίου μοριοδότησης των αιτήσεων Βρισκόμαστε ήδη στα μέσα του 2022, αλλά το «Εξοικονομώ κατ’ οίκον 2021» αναμένει ακόμη την υλοποίησή του. Επειτα από αλλεπάλληλες παρατάσεις στις προθεσμίες υποβολής αιτήσεων (εκκρεμούν μόνο των πολυκατοικιών μέχρι το τέλος του μήνα), αυτές έφτασαν μεν στον αριθμό ρεκόρ 87.578, αλλά είναι άγνωστο πόσες θα ενταχθούν στο κατά τεκμήριο λαϊκότερο πρόγραμμα επιδοτήσεων εδώ και χρόνια, καθώς περίπου 40.000 αιτήσεις κατατάχθηκαν στις «κατ’ αρχήν επιλέξιμες», ενώ 47.400 κρίνονται «επιλαχούσες». Είναι πολλά τα λεφτά -600 εκατ. ευρώ-, αλλά δεν φτάνουν για όλους. Γι’ αυτό εκκρεμεί η αόριστη υπόσχεση του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας -διατ

Το έργο μικρού μήκους με την έντονη επιρροή από Αγγελόπουλο -όπως «προδίδει» άλλωστε και ο τίτλος-, τοποθετημένο στα χρόνια της πανδημίας και με έντονο εξεγερσιακό στοιχείο. Οταν ο Βασίλης Τσιράκης συνέλαβε την ιδέα για τη δημιουργία της ταινίας μικρού μήκους «Και να που ήρθε η ώρα πάλι για ταξίδι» δεν φανταζόταν ότι ο τίτλος που επέλεγε θα έπαυε να έχει μεταφορική σημασία και ότι η ταινία του θα πήγαινε πράγματι από ταξίδι σε ταξίδι. Αλλά να που η μικρού μήκους (18λεπτη) μυθοπλασία του, αφού επιλέχθηκε ανάμεσα στις δέκα που θα προβληθούν στο τμήμα Cortometrajes Mediterráneo του φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στο Αλικάντε της Ισπανίας (Festival internacional de cine de Alicante, 21-28 Μαΐου) Τον Βασίλη τον γνωρίζουμε στη Θεσσαλονίκη ως συγγραφέα έξι μυθιστορημάτων (πιο πρόσφατο «Οι αλώβητοι», εκδ. Τόπος) και ως δημιουργό άλλων τεσσάρων ταινιών μικρού μήκους, ανεξάρτητων low budget παραγωγών όπως είναι ο τεχνικός όρος που περιγράφει ευγενικά την απουσία κεφαλαίου και την αντικατάστασή

« Την 27.4.44 κομμουνιστικαί συμμορίαι παρά τους Μολάους κατόπιν μιας ενέδρας επιθέσεως εδολοφόνησαν ανάνδρως έναν Γερμανόν στρατηγόν και τρεις συνοδούς του (…) Ως αντίποινα θα εκτελεστούν: 1) Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1.5.1944. 2) Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάων προς Σπάρτην…». Tην Πρωτομαγιά του 1944 οι καμπάνες των εκκλησιών της Καισαριανιής χτυπούσαν πένθιμα. Οι ριπές στο Σκοπευτήριο ήταν συνεχόμενες, με τα καμιόνα να παραλαμβάνουν διαρκώς πτώματα. Στους δρόμους του συνοικισμού, το αίμα των εκτελεσμένων έρεε, ακόμη ζεστό, με τις γυναίκες να αψηφούν τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους, βγαίνοντας από τα σπίτια τους και ρίχνοντας λουλούδια. Διακόσιοι πατριώτες, διακόσιοι κομμουνιστές, κρατούμενοι στο κολαστήριο του Χαϊδαρίου, έδιναν τη ζωή τους σχεδόν χαμογελώντας, περήφανοι και σίγουροι ότι η θυσία τους δεν πήγαινε χαμένη. Στα σημειώματα που πετούσαν έξω από τα φορτηγά, ή τα εμπιστεύονταν σε τρίτους γι