Ανυπότακτο Αγρίνιο

Του Στέλιου Μερμίγκη Στο διάβα της ανθρώπινης ιστορίας ο άνθρωπος ως συλλογικό ον, κατάφερε θαυμαστά πράγματα, όπως βέβαια και το αντίθετο: δημιούργησε τέρατα και καταστροφές. Ας περιοριστούμε όμως εδώ, μιλώντας για τα πρώτα. Αντιμετώπισε λοιπόν με επιτυχία πλειάδα προβλημάτων και κινδύνων που του έβαζαν εμπόδια στη ζωή του. Οι λοιμώδεις ασθένειες που εξαφάνιζαν στο διάβα τους εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές ήταν κάποια από αυτά που κλήθηκε να αντιμετωπίσει βρίσκοντας στο τέλος θεραπείες για αρκετές από αυτές. Tα εμβόλια ήταν και εξακολουθούν να είναι ένα θαυμαστό και εκπληκτικό όπλο στη φαρέτρα του ανθρώπου για την αντιμετώπισή τους. Χάρη σ’ αυτά οι ασθένειες που ΄΄θέριζαν΄΄ στο παρελθόν έχουν εξαλειφθεί και είναι πλέον άγνωστες στα αυτιά μας, όπως λόγου χάρη η πολιομυελίτιδα, η ευλογιά, η διφθερίτιδα κ.ά. Χωρίς όμως το μαζικό εμβολιασμό, τη μεγάλη δηλαδή ανταπόκριση του κόσμου στην εμβολιαστική διαδικασία δεν θα καταφέρναμε τίποτα. Μόνο όταν συναινεί το σύνολο ή έστω η μεγαλύτερη δυνατή

Γράφει ο Στέλιος Μερμίγκης Το σύνολο του αστικού πολιτικού προσωπικού της χώρας, από τους πιο αδαείς και αμόρφωτους έως τους πιο έξυπνους και καλλιεργημένους πολιτικούς μας, σε κάθε ευκαιρία δημόσιας τοποθέτησης παραδέχεται εδώ και κάμποσα χρόνια την ύπαρξη της κλιματικής αλλαγής από την αλόγιστη ανθρώπινη παρέμβαση. Η προστασία του περιβάλλοντος και της φύσης δεν λείπει από κανένα πολιτικό πρόγραμμα, ενώ πλήθος νομοθετικών πρωτοβουλιών αλλά και άλλων δράσεων έχει συχνά-πυκνά αυτόν τον τίτλο ως προμετωπίδα. Οι πρόσφατες δηλώσεις του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη επ’ αφορμή των καταστροφικών πυρκαγιών που πλήττουν για ακόμη μια φορά την πατρίδα μας είναι χαρακτηριστικές: «Εάν υπάρχουν λίγοι που έχουν επιφυλάξεις για το ότι η κλιματική αλλαγή είναι ένα πραγματικό φαινόμενο, ας έρθουν εδώ να δουν την ένταση των φαινομένων», προσθέτοντας πως «εάν δεν κάνουμε κάτι σύντομα, θα αντιμετωπίζουμε ολοένα και πιο δραματικές καταστάσεις». Τι έκανε λοιπόν ο τιμονιέρης της κυβέρνησης για να φρενάρει ή

Γράφει ο Στέλιος Μερμίγκης Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας που υπήρχαν πριν τις καταργήσουν τα μνημόνια προέβλεπαν ότι όταν η θερμοκρασία ξεπερνούσε τους 38 βαθμούς, οι εργασίες τουλάχιστον γι’ αυτούς που ασχολούνται με οικοδομικές δραστηριότητες διακόπτονταν. Κάμα, ζέστη, καύσωνας, είναι μερικές από τις δημοφιλείς λέξεις σε όσους κατοικούμε σ’ αυτή τη γωνιά της Δυτικής Ελλάδας. Είναι απίθανο να περάσει καλοκαίρι και να μη νιώσουμε στο πετσί μας έστω κι ένα τέτοιο θερμό κύμα. Η πρόσβαση τα τελευταία χρόνια στα διάφορα μετεωρολογικά σάιτ δίνει τη δυνατότητα σε όλους μας να μπορούμε να βλέπουμε τις προγνώσεις και να σιχτιρίζουμε τη μοίρα μας στον ερχομό ενός καύσωνα. Μόνο που γκρινιάζουμε και όσοι έχουμε εξασφαλίσει συνθήκες εργασίας και διαμονής σε χώρους με κλιματιστικά, κάτι που πριν από 30 χρόνια ήταν άγνωστο για την πλειονότητα των κατοίκων. Εξ ου και οι εκατοντάδες νεκροί στον καύσωνα του 1987. Ο κλιματισμός βλέπετε τότε ήταν πολυτέλεια και αφορούσε ελάχιστους προνομιούχους. Η καθ