Ανυπότακτο Αγρίνιο

 Του Λίνου Υφαντή Τα τάγματα Ασφαλείας ήταν στενοί συνεργάτες των Γερμανών στην Κατοχή. Στο Αγρίνιο ενεπλάκησαν με την εκτέλεση των 120, της Μαρίας Δημάδη και με άλλες βιαιότητες. Πολλοί θα περίμεναν ότι μετά την κατοχή θα συλλαμβάνονταν και θα δικάζονταν. Αντί αυτού, πρώην μέλη αυτών συνέχισαν τη δράση τους όχι μακριά από το Αγρίνιο αλλά στο γειτονικό Καρπενήσι. Μερικοί από αυτούς καταμαρτυρώνται ότι συμμετείχαν σε ομάδα ατάκτων  προερχόμενη από την Αιτωλοακαρνανία που αριθμούσε 250 ενόπλους, οι οποίοι συμμετείχαν σε βιαιότητες στο Καρπενήσι αρχές του 1947.  Μάλιστα σύμφωνα με την εφημερίδα “Το Βήμα” στο φύλλο της 16-1-1947 διέπρατταν κάθε είδους αυθαιρεσίες.” Ξυλοκόπησαν στο Καρπενήσι ακόμα και εθνικόφρονες, κούρεψαν γυναίκες εξορίστων που τελούσαν υπό την προστασίαν της αστυνομίας και διά μάχαιρας εχάραξαν εις το μέτωπον το γράμμα Χ. Τέτοια ήταν η διαγωγή των ώστε να προκαλέσουν την δυσανασχέτησιν και οργήν ακόμα και των ανδρών του Τάγματος τακτικού στρατού και παρ’ ολίγον να επήρχε

  Γράφει ο Στέλιος Μερμίγκης Η λογική τού «άλλα λέω και άλλα κάνω» είναι γνωστή και υπηρετείται από πολλούς και σε διάφορους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Αρκετές πολιτικές δυνάμεις, για παράδειγμα, με περισσή ευκολία υπόσχονται προεκλογικά διάφορα αρεστά στην κοινή γνώμη, τα οποία σβήνονται μεμιάς την επομένη των εκλογών. Παρόμοιες συμπεριφορές βέβαια θα συναντήσουμε και σε άλλους χώρους. Ετσι, η αντίληψη που συμπυκνώνεται στη ρήση «πνεύμα και ηθική» του αείμνηστου Αυλωνίτη συναντιέται πολύ συχνά σε ανθρώπους που η ζωή τους είναι στην αντίπερα όχθη από τα κηρύγματά τους, όπως λόγου χάρη διάφοροι ιερείς και «πνευματικοί» άνθρωποι. Αλλοι πάλι δημοσιολογούντες ζητούν μετ’ επιτάσεως θυσίες από την κοινωνική πλειοψηφία σε μια σειρά από θέματα όπως εργασία, αμοιβές, δικαιώματα, ενώ ο ιδιωτικός τους βίος βρίθει από πολυτέλειες και προκλητικές συμπεριφορές. Διάφορους πάλι που ασχολούνται με τα κοινά, π.χ. συνδικαλιστές, θα τους δούμε από τη μια να υιοθετούν διάφορα «αγωνιστικά πλαίσι