Λυκοχαβια του Κώστα Μπαρμπατση
του Στέλιου Μερμίγκη Περιμένοντας με ανυπομονησία αλλά και βαθιά συγκίνηση να φτάσει στα χέρια μου το πρώτο βιβλίο του παιδικού φίλου και γείτονα Κώστα Μπαρπάτση, έφερνα συνεχώς στο μυαλό μου αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων με τον Κώστα και τον αδερφό μου, με ποδήλατα, ποδόσφαιρο, την ΑΕΚ και όλα τα όμορφα της παιδικότητας μας. Το τελευταίο που θα φανταζόμουν όμως είναι ότι κάποιος από όλους αυτούς θα ασχοληθεί στο μέλλον με τη λογοτεχνία μιας και τέτοιες προσλαμβάνουσες δεν είχαμε από πουθενά. Άρα απόλυτα δικαιολογημένη η συγκίνηση και η προσδοκία για το περιεχόμενο με την είδηση του χαρμόσυνου νέου που έφθασε σ’ εμένα απευθείας πριν από λίγους μήνες από τον ίδιο τον συγγραφέα. Έτσι και αλλιώς έχω πάντα ένα θαυμασμό για όλους εκείνους που γράφουν ένα βιβλίο, ανεξάρτητα αν αυτό θα ανήκει τελικά στα αγαπημένα μου, αν θα ανταποκρίνεται στα δικά μου ενδιαφέροντα, στα δικά μου γούστα. Ο κόπος που καταβάλει κάποιος για να γράψει κάτι, είναι για μένα πάντα άξιος θαυμασμού. Το βιβλίο όμω