Ευχαριστίες
Γράφει ο Στέλιος Μερμίγκης Θέλοντας να εκφράσω την απεριόριστη ευγνωμοσύνη μου σε όλους εκείνους/ες τους ανθρώπους που στο κάλεσμα μας ανταποκρίθηκαν, χωρίς δεύτερη σκέψη για τη συγκρότηση του ψηφοδελτίου αλλά και για να δοθεί μια εκλογική μάχη με όρους πραγματικά δύσκολους μέσα σ ένα απολίτικο αλλά ταυτόχρονα πολωμένο προεκλογικό κλίμα από τους κυριάρχους, χωρίς φυσικά να παραγνωρίζουμε την ευθύνη μας για τα άσχημα για εμάς αποτελέσματα, έφερα στο μυαλό μου ένα αφρικάνικο μύθο για την έννοια του χρέους Ο μύθος λοιπόν μιλάει για ένα μικροσκοπικό πουλί το κολίμπρι ή κολιμπρί, που όταν έπιασε φωτιά η ζούγκλα, αυτό, χωρίς να το σκεφτεί, άρχισε να μεταφέρει με το ράμφος του νερό απ’ την κοντινή λίμνη για να σβήσει την πυρκαγιά. Κι όταν τα υπόλοιπα ζώα το ρώτησαν γιατί κάνει κάτι που είναι τόσο μάταιο αφού δεν πρόκειται να σβήσει η πυρκαγιά, το κολιμπρί απάντησε πως, Εγώ κάνω αυτό που μου αναλογεί. Δυστυχώς εκτός από αυτούς που δεν κάνουν ότι τους αναλογεί παραλύοντας από τα γεγονότα πε