Πάνω από όλα ατομική ευθύνη
Γράφει ο Γιώργος Κατσιπάνος Το δυστύχημα ή μάλλον το έγκλημα στα Τέμπη έγινε. Είναι αλήθεια. Δεν είναι μια καλοστημένη κακόγουστη φάρσα. Κι όσο οι υπόλοιποι ανασαίνουμε με ανακούφιση, ότι δεν ήταν κανείς συγγενής μας μέσα εκεί, 60 οικογένειες κλαίνε και χτυπιούνται. Όμως ας βάλουμε λίγο τη θέση μας στη θέση αυτών των ανθρώπων. Ας το σκεφτούμε λίγο. Τι σκ@τά θα κάναμε αν χανόταν το παιδί μας, ο – η σύζυγος μας, ο γονιός μας, ένας συγγενής μας. Πως θα στεκόμασταν στα πόδια μας; Από κει και πέρα φαίνεται ξεκάθαρα στους πολίτες που έχουν ένα στοιχειώδες επίπεδο σκέψης και νόησης ότι αυτοί που κυβερνούν δεν ενδιαφέρονται για μας. Είμαστε απλά μια στατιστική, ένας αριθμός. Αυτή πολυφορεμένη φράση των τελευταίων ημερών «ότι από τύχη ζούμε σε αυτή τη χώρα» είναι δυστυχώς άκρως ρεαλιστική. Αλλά πάνω από όλα φταίει η έλλειψη της ατομικής μας ευθύνης. Πόσα μας έχουν φορτώσει τον τελευταίο καιρό; Φταίμε για την μεταδοτικότητα του ιού, φταίμε για τους 15 χιλιάδες νεκρούς, φταίμε για το έγκλημα στα