Ανυπότακτο Αγρίνιο

31 Ιουλίου 1944 Επιμέλεια κειμένου*:  Λ. Τηλιγάδας Όπως αναφέραμε  οι εκπρόσωποι των Καλυβίων, επιδιώκοντας να σώσουν το χωριό, από τα αντίποινα των κατακτητών μετά την ενέδρα ενός μικρού τμήματος του ΕΛΑΣ σε γερμανική περίπολο στη θέση Φυλάκιο, η οποία είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατο και των έξι Γερμανών στρατιωτών που την αποτελούσαν, κατάφεραν να πείσουν και με τη βοήθεια της Δημάδη το Διοικητή των γερμανικών στρατευμάτων στο Αγρίνιο, ότι κανένας κάτοικος του χωριού δεν είχε εμπλακεί σ’ αυτή. Τελικά η γερμανική διοίκηση της περιοχής αποφάσισε την εκτέλεση 60 αγωνιστών της αντίστασης που κρατούνταν ήδη στις φυλακές του Αγρινίου (Φυλακή Αγίας Τριάδας και αποθηκών Παναγοπούλου), και τους οποίους, ο Τολιόπουλος, υπέδειξε ως κομμουνιστές, χωρίς να συμπεριλαμβάνεται σε αυτούς κανένας Καλυβιώτης. Εκεί, λοιπόν, δίπλα στις γραμμές του τρένου στη θέση Φυλάκιο, ακριβώς στο τόπο που κατέληξε το γερμανικό όχημα εκτελέστηκαν, από το γερμανικό εκτελεστικό απόσπασμα, κατά ομάδες

Με αφορμή την ενημέρωση που πραγματοποιήθηκε από τη Δημοτική Αρχή τη Δευτέρα 13 Ιουλίου 2020 για την παραλαβή από το Δήμο Αγρινίου της Διαχειριστικής Μελέτης του Παπαστρατείου Πάρκου και την έναρξη των διαδικασιών για την υλοποίησή της, γράφονται και λέγονται πολλά που μας αφορούν. Οφείλουμε λοιπόν, για τελευταία φορά, να πάρουμε σαφή και ξεκάθαρη θέση απέναντι σε όσα συζητήθηκαν στην παραπάνω συνεδρίαση, να θυμίσουμε σε όσους δεν γνωρίζουν ή ξεχνούν τα όσα ζήσαμε συμμετέχοντας ενεργά, εφτά χρόνια τώρα, σε αυτή την ιστορία και να μην επιτρέψουμε να λέγονται μπροστά μας ανοησίες, βάζοντας στο στόμα και τις στοχεύσεις μας λόγια και πράξεις που ποτέ δεν εκφράσαμε και δεν επιδιώξαμε. Ας ξεκινήσουμε με ένα συνοπτικό χρονικό. Η εγκατάλειψη και η περιθωριοποίηση του Πάρκου ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ΄90 για να καταλήξει στην ολοκληρωτική και πλήρη εγκατάλειψη και απαξίωσή του τη δεκαετία 2000 – 2010. Οι ευθύνες αυτής της παρακμής – το μόνο που άκμαζε ήταν τα μ

Διαβάζω αυτές τις μέρες στο διαδίκτυο μια σειρά κειμένων που εξαντλούν όλη τη γκάμα της διαμαρτυρίας (από την πιο φαιδρή, φονταμενταλιστική οργή, ως την πιο σοβαρή πολιτισμική προσέγγιση) στην απόφαση του «βάρβαρου» Ερντογάν, να μετατρέψει ένα ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ, σε χώρο προσευχής και λατρείας ενός θεού (που δεν είναι ο δικός μας), και σχεδόν προβοκατόρικα, αλλά όχι μόνο, έρχεται στο μυαλό μου ο τρόπος με τον οποίον αντιμετωπίσαμε, ως συγκροτημένη πολιτεία και κοινωνία, 200 χρόνια τώρα, το αντίστοιχο πολιτισμικό αποτύπωμα της οθωμανικής περιόδου της σύγχρονης ιστορίας μας. του  Λευτέρη Τηλιγάδα Πολλά τα λόγια της οργής για την Αγιά Σοφιά, αλλά ούτε μια λέξη, έστω και στο επίπεδο της αυτοκριτικής, για την καταστροφή που ως πολιτεία και κοινωνία επιφυλάξαμε ή ανεχθήκαμε στα μνημεία ενός πολιτισμού, ο οποίος συνυπήρξε για αιώνες με τον δικό μας. Καθόλου δεν απασχόλησαν τις εγχώριες γραφίδες, όλες εκείνες οι αποφάσεις του ελληνικού κράτους, που από τη

10 Ιουλίου 1943 Κείμενο: Λ. Τηλιγαδας* Στις 7 Ιουλίου 1943 έφθασε από την οργάνωση του ΕΑΜ Αγρινίου στο αρχηγείο του 2ου Τάγματος του 2/39 συντάγματος του ΕΛΑΣ (Τριχωνίδας), που είχε την έδρα του στον Άγιο Βλάση το παρακάτω σήμα: «Πληροφορία εξακριβωμένη: εντός των ημερών τμήμα του κατοχικού στρατού θα μεταβεί στο Θέρμο για εγκατάσταση στρατιωτικής βάσεως. Παρακαλούμε όπως καταβληθεί κάθε προσπάθεια για ματαίωσή της».[1] Η «διαρροή» αυτή προερχόταν από τη διερμηνέα των Γερμανών στο Αγρίνιο, Μαρία Δημάδη. Έπρεπε πάση θυσία λοιπόν, τα σχέδια των κατακτητών να αποτραπούν, γιατί η εγκατάσταση των Γερμανών στο Θέρμο θα σήμαινε την αποκοπή του Γενικού Αρχηγείου του ΕΛΑΣ του νομού Αιτωλοκαρνανίας, το οποίο βρισκόταν στο Δρυμώνα, από τις βάσεις ανεφοδιασμού, που κατά κύριο λόγο ήταν τα πλούσια καμποχώρια του Αγρινίου και το γερμανοκρατούμενο Θέρμο θα έμπαινε σφήνα στην καρδιά των ανταρτών της περιοχής, κόβοντας στη μέση την ορεινή Τριχωνίδα και δημιουργώντας σημαντικό πρόβλημα στη συ

“Κάθε δημόσια συζήτηση για τον εκλογικό νόμο, είναι μια συζήτηση που εκπορεύεται από όλους εκείνους που θεωρούν τους εαυτούς τους ιδιοκτήτες της χώρας. Πρόθεση τους βέβαια είναι να διαμορφώσουν όλες εκείνες τις παραμέτρους που θα τους εξασφαλίσουν με πρόσχημα πάντα τη «σταθερότητα» και τη «κυβερνησιμότητα», την εσαεί παραμονή τους σε όλες τις θέσεις εξουσίας. Σε αυτή λοιπόν την «τεχνική» συζήτηση για το πως θα κατανέμονται οι πολυπόθητες έδρες το σημαντικότερο εργαλείο αλλοίωσης της εκπροσώπησης άρα και της βούλησης του εκλογικού σώματος είναι ο «κόφτης» (το απαιτούμενο κατά καιρούς 3% για την είσοδο ενός σχήματος , παράταξης, κόμματος στα σχετικά όργανα) που επιλέγεται με στόχο τον αποκλεισμό των μικρών και ίσως και ενοχλητικών αυτών φωνών, του οποίου καμία δημοκρατική συνείδηση δεν μπορεί να είναι υπέρμαχος. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η εφαρμογή της απλής και άδολης αναλογικής από το πιο μικρό σωματείο έως και το κοινοβούλιο, είναι το μόνο εκλογικό σύστημα που μπορεί να

Για την οικονομική ενίσχυση των εθελοντικών πυροσβεστικών σταθμών Γαβαλούς και Παραβόλας, καθώς και για τις απαιτούμενες παρεμβάσεις στους αύλειους χώρους του 11ου και 17ου Δημοτικού Σχολείου Αγρινίου απευθύνει ερωτήσεις προς τη δημοτική αρχή Αγρινίου η δημοτική παράταξη “Ανυπότακτο Αγρίνιο”. Αναλυτικά: Οι πυρκαγιές κάθε καλοκαίρι δυστυχώς αποτελούν μια ζοφερή πραγματικότητα στον τόπο μας. Οι τεράστιες απώλειες σε δασικές εκτάσεις, περιουσίες, αλλά δυστυχώς και σε ανθρώπινες ζωές καθιστούν το θέμα της πυρασφάλειας άκρως απαραίτητο και αναγκαίο. Σ’ αυτή την κατεύθυνση, σπουδαίο ρόλο παίζουν οι εθελοντικές ομάδες πυρόσβεσης. Σύμφωνα με το νόμο 4029/11 που αφορά στην ίδρυση εθελοντικών πυροσβεστικών σταθμών και κλιμακίων και με δεδομένο ότι είναι υποχρέωση του Δήμου να διοχετεύει συγκεκριμένα κονδύλια της Πολιτικής Προστασίας κάθε χρόνο, ερωτάται η Δημοτική Αρχή: Ποια χρηματικά ποσά διατέθηκαν από το 2015 έως και σήμερα στους δύο εθελοντικούς σταθμούς Γαβαλούς και Παραβόλας για

Στο πρώτο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης μετά την καραντίνα κυριάρχησαν, όπως ήταν αναμενόμενο, τα θέματα της πρόσφατης πεζοδρόμησης, καθώς και η συμμετοχή του Δήμου στην πρόσκληση του αρμόδιου υπουργείου για τη δημιουργία τοπικών πολεοδομικών σχεδίων ανά δημοτική ενότητα. Ακλόνητη πεποίθηση της Δημοτικής Αρχής είναι ότι η πεζοδρόμηση μερικών δρόμων στο κέντρο της πόλης είναι αρκετή για να αναβαθμίσει την ποιότητα ζωής των κατοίκων. Με την εφαρμογή των πεζοδρομήσεων πρέπει να αξιολογούνται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, όπως οι εμπορικές και οι άλλες επαγγελματικές χρήσεις του δημόσιου χώρου, οι ασφάλειες και επισφάλειες που διέπουν τις συνήθειες των χρηστών του, καθώς και η εφαρμογή των κανονιστικών μέτρων που εφαρμόζονται σε αυτόν. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, ότι ένα έργο από μόνο του δεν καθίσταται αυτόματα χρήσιμο όταν δεν υπολογίζονται σωστά όλες οι παράμετροι. Είναι ικανό μάλιστα να δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από αυτά που σύμφωνα με τις μελέτες κλήθηκε να επιλύ