Κλεισμένοι στα καβουκια μας
Ένα κείμενο που δημοσίευσε ο Μιχάλης Δ. με αφορμή τις πρωτόγνωρες καταστάσεις που ζούμε και με βρίσκει 100% σύμφωνο, για αυτό και το αναδημοσιεύω. "Είναι ασυγχώρητη ντροπή που βρισκόμαστε κλεισμένοι μέσα στα καβούκια μας σαν τρομαγμένα παιδάκια κάτω από το κρεβάτι αντί να διεκδικούμε ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ τα δικαιώματά μας στους δρόμους των πόλεων. Είναι ντροπή και χάλι μαύρο που "φίλοι" εδώ στην άθλια διαδικτυακή ψευτο-ύπαρξή μας μιλάνε συνέχεια για την πανδημία και όχι για το Πώς την χειρίζονται τα συστήματα εξουσιών σε όλο τον κόσμο. Είναι ασυγχώρητη ντροπή που ως μαμόθρεφτος λαός κάτω από το φουστάνι της μαμάς γινόμαστε συνένοχοι σε αυτό το έγκλημα της ανθρωπότητας και κλείνουμε την πόρτα βιαστικά σαν τους ρουφιάνους της κατοχής. Τι φοβόμαστε; Μη μας χτυπήσουν τα αποτυχημένα όργανα της αστυνομίας και μας ρίξουν δακρυγόνα; Θα έπρεπε να ντρέπονται πρώτα αυτοί που ορκίστηκαν να προστατεύουν τον πολίτη. Πληρώνουμε πρόστιμα ενώ μισθοί δεν έρχονται από πουθενά. Κοιτάξ