Ανυπότακτο Αγρίνιο

Τα κατάφερε τελικά η κ. Διευθύντρια του 1ου Γυμνασίου Αγρινίου και θα πληρώσουν, αφού έτσι έκρινε η Δικαιοσύνη οι «επικίνδυνοι εγκληματίες ανήλικοι μαθητές» που τόλμησαν να κλείσουν το Γυμνάσιο για 1 ολόκληρη μέρα, ζητώντας, άκουσον άκουσον, καλύτερους υγειονομικούς όρους και προϋποθέσεις για την όσο το δυνατόν ασφαλέστερη διεξαγωγή των μαθημάτων τους. Η ίδια φρόντισε μετά από λίγους μήνες βέβαια να εισηγηθεί το κλείσιμο για 14 μέρες του σχολείου κάτι το όποιο έγινε από τις αρμόδιες υπηρεσίες, βασιζόμενη στο υψηλό ιικό φορτίο (με τι μετρήσεις άραγε;). Από την αρχή είχαμε παρακολουθήσει το θέμα αυτό που τόσο προβληματισμό γεννάει και οι πόρτες που βρήκαμε ήταν κλειστές. Οι ανησυχίες μας δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν από την σημερινή δικαστική απόφαση. Αξίζει να σημειώσουμε ότι δεν έχουν αναφερθεί φθορές στο σχολικό συγκρότημα. Η στάση λοιπόν της διευθύντριας πολύ φοβούμαστε ότι θα κάνει μεγαλύτερη την αποστροφή των παιδιών για το ήδη υποβαθμισμένο εδώ και πολλά χρόνια δημόσιο σχολείο. Εμείς α

Ομάδα μηχανικών, που «τρέχουν» αιτήσεις του δημοφιλούς προγράμματος, με αποκαλυπτικές επισημάνσεις τους προς την «Εφ.Συν.» προειδοποιούν για τον κίνδυνο φιάσκου, εκτοπισμού από το πρόγραμμα των φτωχότερων νοικοκυριών και γκρίζων συναλλαγών λόγω της τεράστιας αύξησης των τιμών των υλικών και του αμφιλεγόμενου βασικότερου κριτηρίου μοριοδότησης των αιτήσεων Βρισκόμαστε ήδη στα μέσα του 2022, αλλά το «Εξοικονομώ κατ’ οίκον 2021» αναμένει ακόμη την υλοποίησή του. Επειτα από αλλεπάλληλες παρατάσεις στις προθεσμίες υποβολής αιτήσεων (εκκρεμούν μόνο των πολυκατοικιών μέχρι το τέλος του μήνα), αυτές έφτασαν μεν στον αριθμό ρεκόρ 87.578, αλλά είναι άγνωστο πόσες θα ενταχθούν στο κατά τεκμήριο λαϊκότερο πρόγραμμα επιδοτήσεων εδώ και χρόνια, καθώς περίπου 40.000 αιτήσεις κατατάχθηκαν στις «κατ’ αρχήν επιλέξιμες», ενώ 47.400 κρίνονται «επιλαχούσες». Είναι πολλά τα λεφτά -600 εκατ. ευρώ-, αλλά δεν φτάνουν για όλους. Γι’ αυτό εκκρεμεί η αόριστη υπόσχεση του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας -διατ

Το έργο μικρού μήκους με την έντονη επιρροή από Αγγελόπουλο -όπως «προδίδει» άλλωστε και ο τίτλος-, τοποθετημένο στα χρόνια της πανδημίας και με έντονο εξεγερσιακό στοιχείο. Οταν ο Βασίλης Τσιράκης συνέλαβε την ιδέα για τη δημιουργία της ταινίας μικρού μήκους «Και να που ήρθε η ώρα πάλι για ταξίδι» δεν φανταζόταν ότι ο τίτλος που επέλεγε θα έπαυε να έχει μεταφορική σημασία και ότι η ταινία του θα πήγαινε πράγματι από ταξίδι σε ταξίδι. Αλλά να που η μικρού μήκους (18λεπτη) μυθοπλασία του, αφού επιλέχθηκε ανάμεσα στις δέκα που θα προβληθούν στο τμήμα Cortometrajes Mediterráneo του φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στο Αλικάντε της Ισπανίας (Festival internacional de cine de Alicante, 21-28 Μαΐου) Τον Βασίλη τον γνωρίζουμε στη Θεσσαλονίκη ως συγγραφέα έξι μυθιστορημάτων (πιο πρόσφατο «Οι αλώβητοι», εκδ. Τόπος) και ως δημιουργό άλλων τεσσάρων ταινιών μικρού μήκους, ανεξάρτητων low budget παραγωγών όπως είναι ο τεχνικός όρος που περιγράφει ευγενικά την απουσία κεφαλαίου και την αντικατάστασή

« Την 27.4.44 κομμουνιστικαί συμμορίαι παρά τους Μολάους κατόπιν μιας ενέδρας επιθέσεως εδολοφόνησαν ανάνδρως έναν Γερμανόν στρατηγόν και τρεις συνοδούς του (…) Ως αντίποινα θα εκτελεστούν: 1) Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1.5.1944. 2) Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάων προς Σπάρτην…». Tην Πρωτομαγιά του 1944 οι καμπάνες των εκκλησιών της Καισαριανιής χτυπούσαν πένθιμα. Οι ριπές στο Σκοπευτήριο ήταν συνεχόμενες, με τα καμιόνα να παραλαμβάνουν διαρκώς πτώματα. Στους δρόμους του συνοικισμού, το αίμα των εκτελεσμένων έρεε, ακόμη ζεστό, με τις γυναίκες να αψηφούν τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους, βγαίνοντας από τα σπίτια τους και ρίχνοντας λουλούδια. Διακόσιοι πατριώτες, διακόσιοι κομμουνιστές, κρατούμενοι στο κολαστήριο του Χαϊδαρίου, έδιναν τη ζωή τους σχεδόν χαμογελώντας, περήφανοι και σίγουροι ότι η θυσία τους δεν πήγαινε χαμένη. Στα σημειώματα που πετούσαν έξω από τα φορτηγά, ή τα εμπιστεύονταν σε τρίτους γι