Ανυπότακτο Αγρίνιο

Γράφει ο Στέλιος Μερμιγκης-Φαρμακοποιός  στο Νοσοκομείο Αγρινίου Όσοι επαγγελματίες υγείας εμπλεκόμαστε στη καθημερινή εμβολιαστική διαδικασία, γινόμαστε μάρτυρες πλείστων περιπτώσεων που δείχνουν το μεγαλείο του εμβολιαστικού σχεδίου, που φιλοτέχνησαν με «επαρκή», από ότι φαίνεται επαγγελματισμό και «ευθύνη», οι άριστοι αυτού του τόπου.  Από τα SMS που δέχονται νεκροί συμπολίτες μας εδώ και μήνες, προκειμένου να προσέλθουν στα εμβολιαστικά κέντρα, μέχρι τα καφκικά μονοπάτια που μπλέκουν άλλοι συνάνθρωποί μας για κάποια λάθη των πληροφοριακών συστημάτων τους, φαίνεται ξεκάθαρα ότι η απόσταση που μας χωρίζει από την ψηφιακή εποχή που μας υπόσχονταν οι γκουρού των νέων τεχνολογιών είναι ακόμη τεράστια παρόλο τον πακτωλό δημόσιου χρήματος που γεύονται οι εκλεκτοί τους.  Το θέμα βέβαια δεν είναι οι φρούδες υποσχέσεις τους αλλά η απίστευτη ταλαιπωρία ανθρώπων που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, όπου ο μη έγκαιρος εμβολιασμός τους σε αντίθεση με τους σύγχρονους Γκρούεζες τους εκθέτει σε ένα μόν

Αριστερά ο Π. Καργάκος 17 χρόνων και ο Κώστας Ξυφτίλης 16 χρονών που τους κρέμασαν με καλώδιο στο Χαρβάτι Του Δημήτρη Σέρβου - Δημοσιογράφου Καθώς πηγαίνουμε για τη Ραφήνα, δεξιά του δρόμου κοντά στο Χαρβάτι, πενήντα τέσσερα κυπαρίσσια υψώνονται γύρω από ένα μνημείο. Κάθε κυπαρίσσι κι ένας κρεμασμένος. Ανάμεσά τους και 12 νεολαίοι. Τα κυπαρίσσια δεν έχουν όλα το ίδιο μπόι. Το ύψος τους είναι ανάλογα της ηλικίας του κρεμασμένου. Υπάρχει κι ένα μικρό, είναι το μικρότερο απ' όλα τ' άλλα. Ανήκει στον Κώστα Ξυφτίλη, ένα 16χρονο ΕΠΟΝίτη, μαθητή της Εμπορικής Σχολής Πειραιά. Ηταν ο μικρότερος. Κάθε χρόνο σαν φτάνουν οι δικοί του στον τόπο του μαρτυρίου, το ξεχωρίζουν από μακρυά για να τους θυμίζει, όχι μόνο τη θυσία, αλλά και τα ανθρωπόμορφα τέρατα, τους κακούργους της Ειδικής Ασφάλειας Πειραιά. . ...Ξημέρωνε η 2 Ιουνίου 1944. Η συνοικία του Αγίου Δημητρίου στα Ταμπούρια του Πειραιά είναι ζωσμένη από Γερμανούς και ταγμασφαλίτες. Οι ριπές απ' τα πολυβόλα και τις τουφεκιές σκορπάνε

  Γράφει ο Λευτέρης Τηλιγάδας Με αφορμή αυτή τη « βαρβαρότητα », η οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηρίσει τις τοπικές κοινωνίες του Βάλτου, όπως μας είπε και ο Πρόεδρος του Χαλκιόπουλου, σκέφτομαι ότι παρόμοια εγκλήματα συνέβησαν σε όλες τις εποχές, σε όλες τις κοινωνίες, ανεξάρτητα από το πόσο μικρές ή μεγάλες, « κλειστές » ή « ανοιχτές », αγροτικές ή αστικές ήταν αυτές . Κατά καιρούς μάλιστα έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες για τα βιολογικά ή κοινωνιολογικά χαρακτηριστικά που διακρίνουν τους εγκληματίες. «Το έγκλημα», σύμφωνα με μία από αυτές, «είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο συνδέεται με τους θεσμούς, την οργάνωση και λειτουργία της κοινωνίας. Αποτελεί παρέκκλιση από τα κοινωνικώς αποδεκτά πρότυπα συμπεριφοράς, που θέτουν οι κανόνες και συνιστά μια αντικοινωνική συμπεριφορά, αντίθετη στις αντιλήψεις της συγκεκριμένης κοινωνίας που προσβάλλει τις βασικές ηθικές παραδοχές, πάνω στις οποίες στηρίζεται η κοινωνική συμβίωση». Πέρα όμως από τις όποιες επιστημονικές θ

Γράφει ο Στέλιος Μερμιγκης Φεύγοντας το πρωί για το νοσοκομείο, η μάνα μου ρωτά με αγωνία για το πότε θα αρχίσουν οι εμβολιασμοί στο γενικό πληθυσμό και αν χρειάζεται το εμβόλιο αυτό να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο όπως αυτό της γρίπης. Αφού της αραδιάζω κάποια αδρά δεδομένα για την διαδικασία και τον αριθμό των εμβολίων που είναι μέχρι ώρας διαθέσιμα της απαντώ ότι μάλλον θα χρειαστεί να το κάνουμε κάθε χρόνο. Τότε μου λέει αφοπλιστικά "χαιρέτα μας τον πλάτανο" αφού μέχρι να εμβολιαστούν αυτοί που πρέπει θα έχει φύγει η χρονιά. Θυμάστε τα 2 εκατομμύρια εμβόλια το μήνα και τα χιλιάδες κέντρα εμβολιασμού που τα εξήγγειλαν οι υπουργοί σε συνεντεύξεις τύπου την ώρα που θρηνούσαμε δεκάδες νεκρούς την ημέρα; Ε!Ψέμματα μας έλεγαν και την ίδια ώρα παίζοντας αυτό το χαρτί του εμβολίου αρνούνται εμμονικά να κάνουν οποιοδήποτε σχεδιασμό που να αφορά είτε την ενίσχυση όλων των δημοσίων δομών υγείας και την ουσιαστική εμπλοκή τους στην αντιμετώπιση της πανδημίας ειδικά αυτών της πρωτοβάθμ

Την ώρα που βλέπουμε έντρομοι την εξάπλωση του ιού, με τις ανυπολόγιστες για την χώρα συνέπειες έχουμε και την κρατική βία (γιατί περί βίας πρόκειται) που ασκείται στους ανθρώπους του μόχθου, οι οποίοι προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την ανέχεια. Οι κωμικοτραγικοι χειρισμοί της κυβέρνησης και των σαλτιμπαγκων που τους περιβάλλουν έχουν φέρει εκνευρισμό στον απλό λαό.  Παρακάτω παρουσιάζουμε ένα κείμενο, ακριβώς όπως το αλιευσαμε από το Facebook, και περιγράφει μια από τις πολλές ιστορίες καθημερινής τρέλας που ζούμε τον τελευταίο καιρό. "Παραμονές πρωτοχρονιάς το Α.Τ Εμπεσσού εξάντλησε όλη του την αμείλικτη αυστηρότητα και επέβαλε το εξουθενωτικό, ανήκουστο και άδικο πρόστιμο των 8.000 (!) ευρώ στην επιχείρηση των γονιών μου, η οποία εδρεύει σε ένα μικρό χωριό του ορεινού Βάλτου Αιτωλ/νιας, εν ενόματι Περδικάκι, αφού συνέλαβε τη μητέρα μου, ύστερα από επώνυμη και μετά ανώνυμη, και μετά πάλι επώνυμη και στο τέλος ανώνυμη καταγγελία. Να σημειωθεί ότι η μητέρα μου οδηγήθηκε στο Α.Τ Εμπε

Γράφει ο Στέλιος Μερμιγκης Το 2021 μας έκατσε το φλουρί και έτσι το νοσοκομείο Αγρινίου δεν αποκλείστηκε από το πρόγραμμα εμβολιασμών όπως έγινε με πλείστα άλλα νοσοκομεία της χώρας. Παραλάβαμε λοιπόν μια μικρή ποσότητα εμβολίων που αντιστοιχούν σε 200 δόσεις οπότε αύριο ξεκινά να εμβολιάζεται ένας μικρός αριθμός συναδέλφων, εγκαινιάζοντας έτσι την εμβολιαστική διαδικασία.  Τελικά σε αυτό το τόπο είναι πιο εύκολο να έρθουν τα πολυπόθητα και δυσεύρετα από ότι φαίνεται εμβόλια παρά να αποκτηθεί εγκαίρως ένας μοριακός αναλυτής για την ανίχνευση των ασθενών μας από τον sars covid 2 ακόμη και όταν αυτός μας χαρίζεται. Επίσης είναι πιο εύκολο να εξασφαλιστούν 4 εκατομμύρια ευρώ για την ενεργειακή αναβάθμιση ενός καινούριου νοσοκομείου σαν το δικό μας κάτι που όφειλαν όσοι είχαν την ευθύνη κατασκευής του να το είχαν υλοποιήσει τότε, παρά να αξιοποιηθεί το παλιό νοσοκομείο της πόλης που ρημάζει όλα αυτά τα χρόνια.  Είναι πιο εύκολο πάλι να βρίσκονται δωρητές που προσφέρουν χιλιάδες ευρώ για ι