Του Στέλιου Μερμίγκη
Το σύνθημα που διατυμπάνιζαν οι ταγοί της δικτατορίας, «κάθε πόλη και ένα στάδιο», κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο αντικαταστάθηκε πολύ γρήγορα από την πολιτική «κάθε πόλη και ένα πανεπιστήμιο». Η ψηφοθηρική τακτική να ιδρύονται, χωρίς πρόβλεψη και σχεδιασμό, πανεπιστημιακές σχολές και τμήματα σε κάθε εκλογικό μετερίζι δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστο τον τόπο μας. Έτσι η τύχη των περίφημων πανεπιστημιακών σχολών με έδρα το Αγρίνιο περνάει τώρα σε άλλη φάση, αφού άλλαξε σαν τα πουκάμισα ονόματα, έδρες και γνωστικά αντικείμενα. Τις αλλαγές αυτές συνόδευαν κάθε φορά οι επευφημίες του ντόπιου πολιτικού προσωπικού αλλά και η πλήρης αδιαφορία για τα κόστη που αυτές επέφεραν στους φοιτητές των σχολών, στις οικογένειες τους, εντέλει και στην ίδια την πόλη.
Η πρόσφατη παρουσία στο Αγρίνιο του Υπουργού Παιδείας, κ. Γαβρόγλου. συνοδευόμενου από την Πρύτανη του Πανεπιστήμιου Πατρών, κα Κυριαζοπούλου, ήταν εξόχως αποκαλυπτική. Τα πέντε νέα τμήματα που ιδρύθηκαν στο Αγρίνιο μειώθηκαν πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις σε τρία, μιας και το Τμήμα των Μηχανικών Περιβάλλοντος μεταφέρεται στην Πάτρα, ενώ απ' ό,τι φαίνεται κάτι παρόμοιο θα συμβεί και με το νεότευκτο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας. Απομένουν λοιπόν (μέχρι στιγμής) τρία τμήματα που αφορούν την γεωπονική επιστήμη. Την ίδια ώρα, κάποιοι κόπτονται για το πού θα βρίσκεται η έδρα της Κοσμητείας ― εν όψει της γνωστής τοπικιστικής διαμάχης Αγρίνιου και Μεσολογγίου ― αρνούμενοι να αντιμετωπίσουν το ζήτημα στην ουσία του και τα αμείλικτα ερωτήματα που προβάλλουν μπροστά μας.
Ερώτημα λοιπόν πρώτο: Πόσες από τις θέσεις μελών ΔΕΠ που προορίζονται για το Πανεπιστήμιο Πατρών θα δοθούν για τη στελέχωση των νέων τμημάτων της Γεωπονικής, λαμβάνοντας υπόψη ότι, για να λειτουργήσει ένα τμήμα, απαιτείται ένας αριθμός τουλάχιστον 10 μελών ΔΕΠ;
Ερώτημα δεύτερο: Πώς θα καλυφθεί το πρόβλημα της ανύπαρκτης υποδομής στην πόλη μας για τη λειτουργία της Γεωπονικής Σχολής, δεδομένου μάλιστα του γεγονότος ότι η κα Πρύτανης αποποιήθηκε την παραχώρηση της έκτασης στο παλιό αεροδρόμιο, λόγω οικονομικής αδυναμίας του Πανεπιστημίου Πατρών να υλοποιήσει οποιοδήποτε σχέδιο η δελτίο τεχνικό. Αρκούντως όμως αποκαλυπτικό ήταν και το σκεπτικό που επικαλέστηκε η κα Πρύτανης, η οποία υπέδειξε τη λύση των χορηγών, δείχνοντας έτσι το αποκρουστικό πρόσωπο του νεοφιλελευθερισμού και το δυσοίωνο μέλλον που μας περιμένει.
Δηλώνουμε, τέλος, ότι η κατάργηση του Τμήματος Διαχείρισης Πολιτιστικών Πόρων & Νέων Τεχνολογιών αποτελεί πολλαπλό ατόπημα έναντι της πόλης και της ακαδημαϊκής της κοινότητας. Διότι πρόκειται για ένα τμήμα μοναδικό, που διέπεται από σύγχρονη γνωστική αντίληψη, ποικιλία και διαθεματικότητα, χαρακτηριστικά ιδιαίτερα χρήσιμα για μια πόλη με περιορισμένες ακαδημαϊκές επιλογές, όπως είναι το Αγρίνιο. Το ΤΔΠΠ&ΝΤ έχει ήδη διαγράψει μία πορεία ενσωμάτωσης στον πολιτισμικό ιστό του Αγρινίου, ώστε φαίνεται τουλάχιστον απαράδεκτο και θλιβερό η Πολιτεία κάθε τόσο να εφαρμόζει την πολιτική του ράβε-ξήλωνε εις βάρος της πόλης μας και των πανεπιστημιακών θεσμών της. Το γεγονός όμως ότι προκρίθηκε ως αναγκαία η ίδρυση μίας ακόμη Νομικής Σχολής και ενός ακόμη Ιστορικού-Αρχαιολογικού τμήματος είναι δηλωτικό των προθέσεών τους. Πάνω από όλα λογαριάζουν τους ψήφους, δεν προτάσσουν καμιά ιεράρχηση των πραγματικών αναγκών της χώρας, δεν εκφράζουν καμιά οραματική διάθεση, καμιά σοβαρά σχεδιασμένη προοπτική. Τα πάντα εξυπηρετούν την τακτοποίηση των «ημετέρων» της ακαδημαϊκής κοινότητας και το μοίρασμα της πίτας κατά τρόπο ώστε να ικανοποιήσουμε όσους περισσοτέρους μπορούμε.
Το δίλημμα που τίθεται ενώπιόν μας εντέλει είναι: θα αντιδράσουμε σε αυτήν την κατάσταση στηρίζοντας αυτούς που αγωνίζονται για ουσιαστική δημόσια παιδεία και διασφαλίζοντας τις συνθήκες για την εύρυθμη λειτουργία των νέων τμημάτων ή θα σκιαμαχούμε μεταξύ μας για το πού και πόσα τμήματα θα αναγράφονται στα μηχανογραφικά των υποψήφιων φοιτητών, χωρίς όμως αυτά να έχουν κανένα πραγματικό αντίκρυσμα.
