Να μη ζήσει αυτή την ώρα και τη «βαρβαρότητα της μοναξιάς» η 85χρονη του Βάλτου

 

Γράφει ο Λευτέρης Τηλιγάδας

Με αφορμή αυτή τη «βαρβαρότητα», η οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηρίσει τις τοπικές κοινωνίες του Βάλτου, όπως μας είπε και ο Πρόεδρος του Χαλκιόπουλου, σκέφτομαι ότι παρόμοια εγκλήματα συνέβησαν σε όλες τις εποχές, σε όλες τις κοινωνίες, ανεξάρτητα από το πόσο μικρές ή μεγάλες, «κλειστές» ή «ανοιχτές», αγροτικές ή αστικές ήταν αυτές.

Κατά καιρούς μάλιστα έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες για τα βιολογικά ή κοινωνιολογικά χαρακτηριστικά που διακρίνουν τους εγκληματίες.

«Το έγκλημα», σύμφωνα με μία από αυτές, «είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο συνδέεται με τους θεσμούς, την οργάνωση και λειτουργία της κοινωνίας. Αποτελεί παρέκκλιση από τα κοινωνικώς αποδεκτά πρότυπα συμπεριφοράς, που θέτουν οι κανόνες και συνιστά μια αντικοινωνική συμπεριφορά, αντίθετη στις αντιλήψεις της συγκεκριμένης κοινωνίας που προσβάλλει τις βασικές ηθικές παραδοχές, πάνω στις οποίες στηρίζεται η κοινωνική συμβίωση».

Πέρα όμως από τις όποιες επιστημονικές θεωρήσεις, οι οποίες έρχονται να περιγράψουν τα κοινωνικά φαινόμενα, να τα αναλύσουν, να τα αξιολογήσουν και να τα κατηγοριοποιήσουν ως κοινωνικά δεδομένα, εκείνο που παραμένει ως κοινωνικό αποτύπωμα είναι το συλλογικό κοινωνικό βίωμα, που καταγράφεται στην κοινωνική συνείδηση της τοπικής κοινωνίας και συνήθως επιχειρεί να διαρρήξει την κοινωνική συνοχή, ιδιαίτερα των μικρών κοινωνιών, όπως αυτή του Χαλκιόπουλου.

Θεωρώ ότι εκείνο που προέχει σήμερα, πέρα και πριν από οποιαδήποτε άλλη φροντίδα είναι η τοπική κοινωνία με όλους τους οργανωμένους θεσμούς της και τα μέλη της να σταθεί στο πλευρό αυτής της γυναίκας, που μετά από 85 ολόκληρα χρόνια αγώνα και προσπάθειας να ζήσει με αξιοπρέπεια και ειρήνη, έχει μείνει μόνη της με την υποστήριξη κάποιας ψυχολόγου ίσως στο νοσοκομείο του Αγρινίου που βρίσκεται. Μόνο έτσι υπάρχει μια ελπίδα και για την ίδια και για την τοπική κοινωνία να ξεπεράσει αυτή τη «βαρβαρότητα» με την οποία «εμβολιάστηκε» αυτή η γυναίκα σε αυτή την ηλικία.

Αντιλαμβάνομαι ότι αυτές τις μέρες στο νοσοκομείο Αγρινίου είναι σε ισχύ τα υγειονομικά πρωτόκολλα που απαγορεύουν τις επισκέψεις. Θεωρώ όμως ότι σε συνεργασία με τους θεσμικούς παράγοντες της τοπικής κοινωνίας, είναι δυνατόν κάποιες επισκέψεις να οργανωθούν έτσι ώστε, με ασφάλεια και για την υγεία της ίδιας και για όσους νοσηλεύονται και εργάζονται στο Νοσοκομείο, αυτή η γυναίκα να μη νοιώσει μόνη της.

Τα γράφω όλα αυτά, γιατί, όπως μαθαίνω από προχθές μέχρι και σήμερα βρίσκεται μόνη της σε μια αίθουσα νοσηλείας της παθολογικής κλινικής του Νοσοκομείου Αγρινίου.

Αυτή η «βαρβαρότητα της μοναξιάς» που αντιμετωπίζει αυτή την ώρα, είναι το ίδιο τραγική με την «βαρβαρότητα» που έζησε.

Ο εμβολιασμός και η χασουρα

Γράφει ο Στέλιος Μερμιγκης

Φεύγοντας το πρωί για το νοσοκομείο, η μάνα μου ρωτά με αγωνία για το πότε θα αρχίσουν οι εμβολιασμοί στο γενικό πληθυσμό και αν χρειάζεται το εμβόλιο αυτό να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο όπως αυτό της γρίπης. Αφού της αραδιάζω κάποια αδρά δεδομένα για την διαδικασία και τον αριθμό των εμβολίων που είναι μέχρι ώρας διαθέσιμα της απαντώ ότι μάλλον θα χρειαστεί να το κάνουμε κάθε χρόνο. Τότε μου λέει αφοπλιστικά "χαιρέτα μας τον πλάτανο" αφού μέχρι να εμβολιαστούν αυτοί που πρέπει θα έχει φύγει η χρονιά. Θυμάστε τα 2 εκατομμύρια εμβόλια το μήνα και τα χιλιάδες κέντρα εμβολιασμού που τα εξήγγειλαν οι υπουργοί σε συνεντεύξεις τύπου την ώρα που θρηνούσαμε δεκάδες νεκρούς την ημέρα; Ε!Ψέμματα μας έλεγαν και την ίδια ώρα παίζοντας αυτό το χαρτί του εμβολίου αρνούνται εμμονικά να κάνουν οποιοδήποτε σχεδιασμό που να αφορά είτε την ενίσχυση όλων των δημοσίων δομών υγείας και την ουσιαστική εμπλοκή τους στην αντιμετώπιση της πανδημίας ειδικά αυτών της πρωτοβάθμιας περίθαλψης με την συμμετοχή κατά τη γνώμη μου και των ιδιωτών ελεύθερων επαγγελματιών, είτε μια διαφορετική και πιο σοβαρή επιδημιολογική προσέγγιση. 

Υ.Γ. Οι κυβερνώντες και οι ειδικοί από την πρώτη στιγμή της εμβολιαστικής διαδικασίας έχουν ενημερωθεί από τους επαγγελματίες υγείας που έχουν αναλάβει το καθήκον του εμβολιασμού ότι σε κάθε φιαλίδιο εμβολίου βγαίνουν έξι δόσεις και όχι πέντε που αναγράφονται. Με άλλα λόγια καθημερινά πετιούνται στην κυριολεξία εκατοντάδες δόσεις εμβολίων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε ανθρώπους. Αν αληθεύει το δημοσίευμα του politico ότι η χώρα μας παρήγγειλε λιγότερες δόσεις εμβολίων από αυτές που της αναλογούσαν μήπως τότε να φροντίσει τουλάχιστον να αναπροσαρμόσει τις οδηγίες για τις δόσεις που περιέχονται στα φιαλίδια όπως ακριβώς έγινε και από τον ευρωπαϊκό οργανισμό φαρμάκου μπας και μειώσουμε τη χασούρα;

Η παράνοια δίπλα μας

Την ώρα που βλέπουμε έντρομοι την εξάπλωση του ιού, με τις ανυπολόγιστες για την χώρα συνέπειες έχουμε και την κρατική βία (γιατί περί βίας πρόκειται) που ασκείται στους ανθρώπους του μόχθου, οι οποίοι προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την ανέχεια. Οι κωμικοτραγικοι χειρισμοί της κυβέρνησης και των σαλτιμπαγκων που τους περιβάλλουν έχουν φέρει εκνευρισμό στον απλό λαό. 

Παρακάτω παρουσιάζουμε ένα κείμενο, ακριβώς όπως το αλιευσαμε από το Facebook, και περιγράφει μια από τις πολλές ιστορίες καθημερινής τρέλας που ζούμε τον τελευταίο καιρό.

"Παραμονές πρωτοχρονιάς το Α.Τ Εμπεσσού εξάντλησε όλη του την αμείλικτη αυστηρότητα και επέβαλε το εξουθενωτικό, ανήκουστο και άδικο πρόστιμο των 8.000 (!) ευρώ στην επιχείρηση των γονιών μου, η οποία εδρεύει σε ένα μικρό χωριό του ορεινού Βάλτου Αιτωλ/νιας, εν ενόματι Περδικάκι, αφού συνέλαβε τη μητέρα μου, ύστερα από επώνυμη και μετά ανώνυμη, και μετά πάλι επώνυμη και στο τέλος ανώνυμη καταγγελία.

Να σημειωθεί ότι η μητέρα μου οδηγήθηκε στο Α.Τ Εμπεσσού χωρίς να της επιδοθεί πρόστιμο εκείνο το βράδυ. Στη συνέχεια οδηγήθηκε αργά το βράδυ στα κρατητήρια της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αγρινίου, όπου υπέστη σωματικό έλεγχο, πέρασε ολόκληρη νύχτα στο κρατητήριο.

Την επόμενη ημέρα, όταν η μητέρα μου αφέθηκε ελεύθερη, μετέβη οικειοθελώς στις 13.40 στο Α.Τ Εμπεσσού -προκειμένω να υποβάλλει αίτημα σχετικά με τα στοιχεία του καταγγέλλοντος- τότε της επιδόθηκε το πρόστιμο.

Η επιχείρηση μας είναι κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος και σύμφωνα με την αστυνομία διαπιστώθηκε παράβαση της Κ.Υ.Α από τις 14-12-2020,  αφού «εξυπηρετούσε τέσσερις καθήμενους πελάτες να καταναλώνουν οινοπνευματώδη ποτά».

Οι δε «θαμώνες», οι οποίοι αδίκως ορίσθησαν ως «παραβάτες»  και «καθήμενοι» από την αστυνομία, έφεραν μαζί τους το απαραίτητο έντυπο μετακίνησης και παρόλ’ αυτά έλαβαν κλήση από τον αξιωματικό αστυνομίας με την αιτιολογία «ότι δεν έφεραν το έντυπο μετακίνησης». 

Οι δε «θαμώνες» ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ πουθενά στην κλήση της μητέρας μου, ΠΟΣΑ και ΠΟΙΑ ακριβώς άτομα ήταν, τα στοιχεία της ταυτότητάς τους, ούτε αν συνελήφθησαν ΕΝΤΟΣ του καταστήματος ή ΕΞΩ από αυτό.

Να σημειωθεί ότι ο πατέρας μου, ιδιοκτήτης της επιχείρησης ΔΕΝ παρίστατο ποτέ εκεί, εισέπραξε όμως το πρόστιμο με το οποίο το κράτος τον τιμωρεί για παράβαση των μέτρων και αναστολή της επιχείρησης μέχρι τις 13-1-2020 (!) - ημερομηνία παρελθούσα.

Της δε μητέρας μου, της επιβλήθηκε το πρόστιμο των 3000 ευρώ ως προσωρινής υπευθύνου (!) ενώ γνώριζαν ότι δεν επρόκειτο για ένα τυχαίο πρόσωπο αλλά για την γυναίκα του ιδιοκτήτη.

Στην ίδια οικογένεια συνεπώς, εν μέσω τέτοιας οικονομικής εξουθένωσης και κρίσης, ενός εργασιακού και ψυχολογικού αδιέξοδου, με τις μικρές επιχειρήσεις να αργοπεθαίνουν και να κινδυνεύουν με κατάρρευση, τα όργανα της τάξεως  θέλησαν να επιδείξουν ΧΩΡΙΣ ΕΠΑΡΚΩΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΘΕΤΗΜΕΝΗ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ την αυστηρότητα τους και την κατά γράμμα τήρηση του νόμου, και πάντα με την πρόφαση της υπεράσπισης του δημοσίου συμφέροντος, επέβαλαν το εξωφρενικό πρόστιμο των 8.000 ευρώ στον μεροκαματιάρη πατέρα μου και την άνεργη μητέρα μου.

Το πρόσωπο της εξουσίας σε συνδυασμό με την μνησικακία που μας περιβάλλει, ακόμα και σε αυτές τις δύσκολες ημέρες, δείχνουν, γαυγίζοντας, τα κοφτερά τους δόντια. Η κατσίκα του γείτονα πρέπει να σφαγιαστεί γιατί δεν πρέπει να αναπνέει. Το κυνήγι της σάρκας και των μαγισσών έχει ξεκινήσει – και κανείς αδύναμος, φτωχός, βιοπαλαιστής δεν θα γλυτώσει. Ο ανθός των παράνομα ισχυρών είναι αυτός που θα επικρατήσει. Ο χωριανός θα σκοτώνει τον χωριανό, και ύστερα αναπαυμένος από τον δικό του χαμό, ευτυχισμένος θα γελάει. 

Το μοντέλο της εκδικητικότητας που επιδεικνύει η εξουσία, κρατική και όχι μόνο, θα ισοπεδώνει, χωρίς φραγμούς,  ακόμα και στις πιο αδύναμες ομάδες πολιτών. Τα κατώτερα ένστικτα του καθενός, έχουν ήδη βγει στην επιφάνεια και γυρνούν από εδώ και εκεί διαβολικά, περιμένοντας το επόμενο τους θύμα. Δεν τους νοιάζει αν είσαι φτωχός, αν πεθαίνεις μπροστά στα δικά τους μάτια, αν τους ξεκουφαίνεις με τους κύκνειους οδυρμούς που πίσω αφήνεις. Δεν τους νοιάζει που παλεύεις παλικάρι, Ακρίτας από 5 χρόνων, με όλα τα ακραία φυσικά φαινόμενα της φύσης -βροχές, αέρηδες, καταιγίδες, χιόνια- για να τις μεγαλώσεις, να τις δεις να μπαίνουν στο πανεπιστήμιο, να φεύγουν από εδώ για να φτιάξουν τις ζωές τους, δεν τους νοιάζεις, ποτέ δεν θα τους νοιάξεις.

Δεν τους νοιάζει που από τα 18 σου τους έχεις αφιερώσει μια ολόκληρη ζωή, αιώνια πίστη στα κοριτσίστικα όνειρα τους, πραγματοποιώντας κάθε φορά όποιο όνειρο τρελό σου ψιθύριζαν παιδικά στο αυτί, και εκπληρώνοντας τον ρόλο σου ως «σούπερ μαμά» ακόμα και όταν η πρώτη άσπρη τρίχα εμφανιστεί δειλά- δειλά στο τριαντάχρονό πια κεφαλάκι.

Δεν τρέφω αυταπάτες περί ευαισθητοποίησης κανενός, δεν ζητώ ειδική μεταχείριση ούτε και θέλω να εγχειρήσω τη μαυρίλα που οι άνθρωποι κουβαλάνε. Ποιος το είπε, εξάλλου, ότι στις μικρές κοινωνίες η ευτυχία εξαντλεί τα αποθέματά της και ότι αέναα οι άνθρωποι, χωρίς κακία, θα σου χαμογελάνε.

Ζητώ την κατά γράμμα τήρηση του νόμου, η οποία ποτέ δεν τηρείται, όταν τα ίδια όργανα της τάξεως ΔΕΝ έχουν αποδείξεις και εγγράφως αποδεδειγμένα έχουν σφάλλει.

*Σήμερα απορρίφθηκε η ένστασή μας, την οποία καταθέσαμε προ ημερών με τον δικηγόρο μας, με τη δικαιολογία ότι θίγεται το δημόσιο συμφέρον."

Το φλουρί

Γράφει ο Στέλιος Μερμιγκης

Το 2021 μας έκατσε το φλουρί και έτσι το νοσοκομείο Αγρινίου δεν αποκλείστηκε από το πρόγραμμα εμβολιασμών όπως έγινε με πλείστα άλλα νοσοκομεία της χώρας. Παραλάβαμε λοιπόν μια μικρή ποσότητα εμβολίων που αντιστοιχούν σε 200 δόσεις οπότε αύριο ξεκινά να εμβολιάζεται ένας μικρός αριθμός συναδέλφων, εγκαινιάζοντας έτσι την εμβολιαστική διαδικασία. 

Τελικά σε αυτό το τόπο είναι πιο εύκολο να έρθουν τα πολυπόθητα και δυσεύρετα από ότι φαίνεται εμβόλια παρά να αποκτηθεί εγκαίρως ένας μοριακός αναλυτής για την ανίχνευση των ασθενών μας από τον sars covid 2 ακόμη και όταν αυτός μας χαρίζεται. Επίσης είναι πιο εύκολο να εξασφαλιστούν 4 εκατομμύρια ευρώ για την ενεργειακή αναβάθμιση ενός καινούριου νοσοκομείου σαν το δικό μας κάτι που όφειλαν όσοι είχαν την ευθύνη κατασκευής του να το είχαν υλοποιήσει τότε, παρά να αξιοποιηθεί το παλιό νοσοκομείο της πόλης που ρημάζει όλα αυτά τα χρόνια. 

Είναι πιο εύκολο πάλι να βρίσκονται δωρητές που προσφέρουν χιλιάδες ευρώ για ιατρικοτεχνολογικό εξοπλισμό, παρά στις πρωτοβάθμιες δομές υγείας της πόλης μας να μπορούν να γίνονται τα στοιχειώδη όπως λήψη τεστ για όλους ή μια απλή ακτινογραφία θώρακα στους ύποπτους ασθενείς για covid 19. Η έλλειψη με άλλα λόγια ενός συνεκτικού και λειτουργικού σχεδίου που θα εμπλέκονταν επί της ουσίας όλες οι δομές και όλοι οι εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας ακόμη και οι ιδιώτες ελεύθεροι επαγγελματίες στην αντιμετώπιση της πανδημίας είναι ηλίου φαεινότερη. Όμως πιο πολύ εντύπωση κάνει η ηχηρή αφωνία όλων εκείνων που όφειλαν να ορθώσουν ανάστημα και να τα απαιτήσουν όλα αυτά, παρά η αναμενόμενη κατ’ εμέ έλλειψη αυτού του σχεδίου από τους κυβερνώντες. Και αυτό δυστυχώς είναι το πιο λυπηρό.

«Ο ορίζοντας είναι μπροστά μας και τον θέλουμε όλον»

 

Ας προσπαθήσουμε να διευρύνουμε τα οπτικά μας όρια και με αφορμή την σύνταξη και ψήφιση του προϋπολογισμού του Δήμου μας να κοιτάξουμε ολόκληρο το πεδίο.

Η πανδημία έχει βάλει για τα καλά σφραγίδα στη κοινωνία. Εάν οι εκατόμβες των νεκρών ανάμεσα στις οποίες καλούμαστε να εγκαταστήσουμε τις νέες κανονικότητες που μας ορίζουν δεν έχουν καταφέρει να μας προτρέψουν να αναθεωρήσουμε πολλές από τις προηγούμενες προτεραιότητες και ιεραρχήσεις μας, τότε η όποια προσπάθεια αποκατάστασης αυτής της γενικευμένης κοινωνικής δυστοπίας θα παραμείνει μια ουτοπική και αδιέξοδη επιθυμία, η οποία από τη φύση της θα μεγαλώνει το πρόβλημα παρά θα επιχειρεί να το λύσει.

Είναι πολλοί εκείνοι οι οποίοι έχουν υποστηρίξει ότι η  υγειονομική κρίση που βιώνει η παγκόσμια κοινωνία αποτελεί το πιο ακλόνητο ίσως επιχείρημα για να δρομολογηθεί η αλλαγή της κατεύθυνσης στην οικονομική και κοινωνική μας συγκρότηση. Αντί όμως να κατευθυνθούμε προς αυτό, παρατηρούμε ότι ακόμα και σε εθνικό και σε τοπικό επίπεδο που τα μόρια συνοχής της κοινωνικής μας διάρθρωσης είναι ή θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι ακόμα ισχυρά, να μπαίνουν προτεραιότητες και να εφαρμόζονται πολιτικές  που αναπαράγουν με εμμονικό και προβληματικό τρόπο τα ίδια παλιά αδιέξοδα από τα oποία «όλοι» μας, υποτίθεται θέλουμε να απαλλαγούμε. Ο δημόσιος χώρος της υγείας, της παιδείας, του πολιτισμού της αυτοδιοίκησης συρρικνώνεται συνεχώς, ο πολιτικός διάλογος και η δημοκρατία καθορίζεται σε απόλυτο βαθμό από κανονιστικές διατάξεις και οι κοινωνικές πρόνοιες αποτελούν ανταποδοτικές υποσημειώσεις μιας οικονομίας που οικοδομεί όλο και πιο πολύ την κυριαρχία του άυλου κέρδους της, πάνω στα γεμάτα πιστώσεις χρηματιστηριακά παζάρια των καιρών μας.

Ούτε η αυτοδιοίκηση, όπως αναφέραμε παραπάνω και όπως άλλωστε είναι φυσικό, έχει παραμείνει έξω από αυτή την πραγματικότητα.

Δεν είναι μόνο η μείωση κατά 30% των κρατικών πόρων, ούτε η διολίσθηση στο 1/3 περίπου των κοινωνικών παροχών των Ο.Τ.Α. για το 2021 συγκριτικά με πέρυσι, ούτε το γεγονός ότι οι θεσμοθετημένοι πόροι εξακολουθούν να μην αποδίδονται κατά 65% στους δήμους· είναι που όλο το θεσμικό οπλοστάσιο που εφαρμόζεται εδώ και δέκα χρόνια και εμπλουτίζεται συνεχώς, υποχρεώνει τους δήμους να συντάσσουν ανελαστικούς και πλεονασματικούς προϋπολογισμούς  οι οποίοι βρίσκονται συνεχώς κάτω από την μέγγενη του οικονομικού παρατηρητηρίου σε μια διαρκή επιτροπεία.

Και στον συγκεκριμένο προϋπολογισμό που συνέταξε φέτος η δημοτική αρχή είναι πολλά τα τεκμήρια που μπορούν να πιστοποιήσουν τα παραπάνω: Οι τεράστιες αποκλίσεις των βεβαιωθέντων εσόδων από τα προϋπολογισθέντα κατά τη διάρκεια του 2020, όπως η απόκλιση κατά 2 εκατομμύρια από τα ανταποδοτικά τέλη, η απόκλιση κατά 4 εκατομμύρια από τους κεντρικούς πόρους, η μείωση κατά 70 χιλιάδες ευρώ σε σχέση με πέρυσι για την συντήρηση των σχολείων, καθώς και η μη καταβολή της προβλεπόμενης επιδότησης για το σπουδαίο και τόσο αναγκαίο κοινωνικό πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» κατά μισό εκατομμύριο και άλλα πολλά που η οικονομία αυτής της ανακοίνωσης δεν μας επιτρέπει να αναπτύξουμε.

Το παράδοξο όμως είναι ότι στην δημοτική επιτροπή διαβούλευσης, οι εκπρόσωποι του επιστημονικού, επαγγελματικού, εμπορικού και  κοινωνικού ιστού του Δήμου, όχι μόνο δεν έφεραν καμιά αντίρρηση σε αυτό το σχέδιο, αλλά το υπερψήφισαν, δείχνοντας αν μη τι άλλο ότι όλα βαίνουν καλώς.

Όσο οι δήμοι θα βρίσκονται κάτω από αυτόν το στενό κορσέ  της επιτροπείας και της υποχρηματοδότησης από τις δημόσιες δαπάνες, όσο τα έργα που εκτελούνται θα σχεδιάζονται για να χωρέσουν μέσα στα «πακέτα» χρηματοδότησης των διάφορων προγραμμάτων (ΈΣΠΑ, ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ, ΝΕΟΣ ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ, ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΡΙΤΣΗΣ) τόσο πιο πολύ οι πραγματικές ανάγκες των τοπικών κοινωνιών θα μένουν έξω από αυτούς τους σχεδιασμούς και τις «πακεταρισμένες ευκαιρίες» μιας ανάπτυξης που δεν θα αφορούν κανέναν άλλον, παρά μόνο τους επιτελείς της και τα συμφέροντα που αυτοί υπηρετούν.

Μια τέτοια προοπτική όμως για να την ανατρέψουμε οφείλουμε να μην την αντιμετωπίσουμε αποσπασματικά, τεχνοκρατικά και μοιρολατρικά, αλλά αντίθετα: με δυναμισμό και διεκδικητική ορμή για την ικανοποίηση των αναγκών μας και μόνο.

Ο ορίζοντας είναι μπροστά μας.

Μπορεί να φαντάζει μακρινός, αλλά τον θέλουμε όλον.

Ανυπότακτο Αγρίνιο λαϊκή συνέλευση

Η επιχωματώσεις της λίμνης και τα αναπάντητα ερωτήματα του Δήμου

Όταν τολμήσαμε το Νοέμβριο να κάνουμε μια ερώτηση εδώ στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης ως είχαμε υποχρέωση απ' αφορμή την ανάρτηση που έκανε ο κατ' εξοχήν ειδικός, ο επιστημονικά υπεύθυνος του φορέα διαχείρισης και αυτού του οικοσυστήματος μεταξύ άλλων, συντοπίτης μας Γιάννης Σελιμας  για τις παράνομες επιχωματώσεις και τα σκουπίδια που βρίσκονται σε συγκεκριμένα σημεία της λίμνης Τριχωνίδας. εισπράξαμε απαξιωτικές απαντήσεις (με βαρείς χαρακτηρισμούς) για το δήθεν ενδιαφέρον μας σε αντίθεση με τον φορέα διαχείρισης της λιμνοθάλασσας Αιτωλικού Μεσολογγίου που δεν έχει λάβει ακόμη καμία απάντηση. Να θυμίσουμε για μια ακόμη φορά ότι η πολύπαθη λίμνη Τριχωνίδα που σε κάθε προεκλογική περίοδο κοσμεί τα ιλουστρασιόν φυλλάδια των υποψηφίων δημάρχων ως το μεγάλο μας συγκριτικό πλεονέκτημα για ήπιες, πράσινες, έξυπνες και δεν συμμαζεύεται αναπτύξεις είναι εδώ για να μας θυμίζει την χαοτική απόσταση μεταξύ λόγων και πράξεων από όλους τους ιθύνοντες.  

Παρακάτω η ανακοίνωση του φορέα

"Ο φορέας διαχείρισης λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου έχει ήδη αποστείλει 7 έγγραφα που αφορούν την μόλυνση του περιβάλλοντος της λίμνης και μέχρι στιγμής δεν έχει απαντηθεί κανένα.

Τα έγγραφα του Φορέα Διαχείρισης Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου-Ακαρνανικών Ορέων προς τον Δήμο Αγρινίου είναι τα εξής:

O Φορέας Διαχείρισης Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου-Ακαρνανικών Ορέων ως υπεύθυνος για την διοίκηση & διαχείριση του Εθνικού Πάρκου Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου-Αιτωλικού όσο και σχεδόν όλων των περιοχών Natura του νομού Αιτωλοακαρνανίας θα ήθελε να ευχαριστήσει το Αθηναϊκό & Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων για το εκτενές ρεπορτάζ που παρουσίασε με θέμα « Κίνδυνοι και απειλές για τον προστατευόμενο οικότοπο της λίμνης Τριχωνίδας.

Επίσης θα ήθελε να ευχαριστήσει τα ειδησεογραφικά πόρταλ που το αναδημοσίευσαν www.thecaller.gr, www.dasarxeio.com ,www.mixanitouxronou.gr και www.gazzetta.gr που του έδωσαν μια πανελλήνια διάσταση ευαισθητοποιώντας τους πολίτες στην προστασία του περιβάλλοντος και ιδιαίτερα της βιοποικιλότητας.

Ο Φορέας Διαχείρισης Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου – Ακαρνανικών Ορέων ως θεσμός της Ελληνική Πολιτείας και εποπτευόμενος από το Υπουργείο Περιβάλλοντος & Ενέργειας θα ήθελε να διευκρινίσει πως έχει αποστείλει αρμοδίως για το ζήτημα των επιχωματώσεων έγγραφο προς τις αρμόδιες αρχές ( Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας , Δήμο Αγρινίου) από τις 25/11/ 2020 με επιβεβαίωση λήψης από τους αποδέκτες.

Σε σχέση με τις απορρίψεις αδρανών υλικών και την διάχυση απορριμμάτων στην παραλίμνια ζώνη της Τριχωνίδας έχει αποστείλει σειρά εγγράφων προς τον Δήμο Αγρινίου τα οποία εως σήμερα παραμένουν αναπάντητα.

Ο Φορέας, παραθέτει το θέμα των εγγράφων με αριθμούς πρωτοκόλλου και ημερομηνίες αποστολής όπου ο κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να αναζητήσει από την γραμματεία του Φορέα Διαχείρισης καθώς σύμφωνα με την σύμβαση του Άαρχους κάθε περιβαλλοντική πληροφορία είναι δημόσια.

Συγκεκριμένα η Σύμβαση αναφέρει «Στο πεδίο του περιβάλλοντος, η ευρύτερη πρόσβαση σε πληροφορίες και η συμμετοχή του κοινού βελτιώνουν την ποιότητα και εφαρμογή των αποφάσεων, συμβάλλουν στην ευαισθητοποίηση της κοινωνίας για περιβαλλοντικά ζητήματα, παρέχουν στο κοινό την ευκαιρία να εκφράσει τις απόψεις και ανησυχίες του και διευκολύνουν τις δημόσιες αρχές στο να λάβουν υπόψη τις θέσεις της κοινωνίας το περιβάλλον και οι συνθήκες διαβίωσης της οποίας ενδεχομένως επηρεάζεται από συγκεκριμένες αποφάσεις και πολιτικές.

Παράλληλα, με τον τρόπο αυτό προωθείται η υπευθυνότητα και η διαφάνεια στη λήψη αποφάσεων, ενώ ενισχύεται και η υποστήριξη του κοινού για αποφάσεις σχετικές με το περιβάλλον»

Τα έγγραφα του Φορέα Διαχείρισης Λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου-Ακαρνανικών Ορέων προς τον Δήμο Αγρινίου είναι τα εξής:

1. Επιχωμάτωση και αποξήλωση καλαμιών στην Λίμνη Τριχωνίδα, αριθμός πρωτοκόλλου, 23-4-2019/10943

2. Νέες επιχωματώσεις στην Λίμνη Τριχωνίδα, αρ. πρωτ25-4-2019/ 10950

3. Εύρεση παλαιών εγκαταστάσεων εντός περιοχής Natura 2000, αρ. πρωτ11-6-2019/ 11061

4. Ρίψη αδρανών υλιικών και απορριμμάτων εντός περιοχής Natura 2000,αρ.πρωτ 23-4-2019/10944

5. Νέα Ρίψη αδρανών υλικών και απορριμμάτων εντός περιοχής Natura 2000, αρ.πρωτ25-4-2019/ 10951

6. Ρίψη αδρανών υλικών στην Τριχωνίδα, αρ. πρωτ29-10-2020/ 12297

7. Επιχωμάτωση λίμνης Τριχωνίδας από αντιπλημμυρικά έργα,25-11-2020, αρ. πρωτ 12349."

Ελπίζουμε αυτή την φορά ο Δήμος να απαντήσει με μεγαλύτερη σοβαρότητα απ' ότι σε μας αφού εδώ μιλάμε για τον θεσμικό φορέα προστασίας της Λίμνης, ο οποίος έχει δώσει στο θέμα μέσω δημοσιευμάτων πανελλήνια έκταση. 

Λαϊκή συνέλευση Ανυπότακτο Αγρινιο

«Με γεια μας το νέο Τεχνικό Πρόγραμμα»

Εδώ και μια δεκαετία από την εφαρμογή του νόμου Καλλικράτη, της επιβολής δηλαδή των μνημονίων στην τοπική διοίκηση, οι δημοτικές αρχές είναι υποχρεωμένες κάθε χρόνο να καταρτίζουν τεχνικά προγράμματα και προϋπολογισμούς μέσα σε ένα συγκεκριμένο θεσμικό πλαίσιο. Το πλαίσιο αυτό χαρακτηρίζεται από ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, επιτροπείες, δημοσιονομική ασφυξία και κυρίως μη καταβολή των θεσμοθετημένων πόρων από την μεριά των κυβερνήσεων, οι οποίες έχουν την υποχρέωση (σύμφωνα με τους αφελείς), να διαχειρίζονται τους φόρους με βάση το δημόσιο συμφέρον.

Αυτές οι παράνομες κατακρατήσεις των πόρων, οδηγούν τους οργανισμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης σε οικονομική ασφυξία.

Οι Δήμοι έμαθαν πια να διαχειρίζονται την φτώχεια τους, αφήνοντας ανοιχτά όλα τα μικρά και μεγάλα ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι τοπικές κοινωνίες. Όποιος κρύβει αυτές τις πολιτικές επιλογές ρίχνοντας ευθύνες μόνο στις τοπικές δημοτικές αρχές στην καλύτερη περίπτωση εθελοτυφλεί και στη χειρότερη ψεύδεται.

Την ίδια στιγμή που οι δήμοι αδυνατούν να προγραμματίσουν και να ιεραρχήσουν τις ανάγκες τους προκειμένου να αρχίσουν να τις ικανοποιούν σταδιακά και κατά προτεραιότητα, ένα απίστευτο πάρτι εκατομμύριων έχει στηθεί μέσω των προγραμμάτων ΕΣΠΑ.

Τα προγράμματα αυτά καταρτίζονται από τεχνοκράτες χιλιόμετρα μακριά από τους τόπους εφαρμογής τους, είναι ανταγωνιστικά και δεν είναι για όλους.

Οι υπηρεσίες των δήμων, εφόσον είναι κατάλληλα και επαρκώς στελεχωμένες, αρχίζουν ένα αγώνα δρόμου προκειμένου να συντάξουν μελέτες και προτάσεις για προσκλήσεις που βγαίνουν από διάφορους φορείς και για διαφορετικές δράσεις, οι οποίες στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι αποσπασματικές και αρκετές φορές ικανοποιούν έργα βιτρίνας. Ο σκοπός βέβαια των προγραμμάτων αυτών είναι να λειτουργούν κατά κύριο λόγο ως ιμάντες μεταφοράς χρημάτων προς συγκεκριμένες τσέπες.

Να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, όμως.

Στο πραγματικά μεγάλο τεχνικό πρόγραμμα του δήμου Αγρινίου που κατατέθηκε στο δημοτικό συμβούλιο φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι δημόσιες χρηματοδοτήσεις που αφορούν τις δράσεις για την πολιτική προστασία και πυροπροστασία φθάνει στο «ιλιγγιώδες» ποσό των 230 χιλ ευρώ. όσο θα κοστίσει δηλ. η κατασκευή ενός ηλιακού δένδρου στα πλαίσια του προγράμματος υλοποίησης του ανοιχτού κέντρου εμπορίου.

Η ασφάλεια μας λοιπόν από τις φυσικές καταστροφές και οι προληπτικές δράσεις που απαιτούνται δεν είναι επιλέξιμη δαπάνη για τέτοια προγράμματα σε αντίθεση με έργα βιτρίνας.

Από την άλλη η περίφημη ΒΑΑ που σχεδιάστηκε από την προηγουμένη περιφερειακή αρχή χωρίς φυσικά να υιοθετηθούν οι προτεραιότητες και οι ανάγκες της περιοχής, περιλαμβάνει έργα σημαντικά όπως η αναζωογόνηση του πάρκου, η ανακατασκευή της Χαριλάου Τρικούπη (κυρίως σε ότι αφορά στις υποδομές αποχέτευσης και των αγωγών ύδρευσης), η αξιοποίηση και η ανακαίνιση του τσιμεντένιου κτιρίου των αποθηκών Παπαστράτου, αλλά και λιγότερο σημαντικά, άφησε στο έλεος και την εγκατάλειψη το σύνολο της περιφέρειας που βρίσκεται σε σπιράλ παρακμής εδώ και κάμποσα χρόνια.

Με άλλα λόγια, όσο θα συνεχίζεται αυτή η πολιτική της υποχρηματοδότησης των δήμων, της έλλειψης δυνατότητας συγκρότησης ενός δημοκρατικού προγραμματισμού, που θα μας δίνει την ευκαιρία να ιεραρχήσουμε τις ανάγκες μας, να σχεδιάσουμε το μέλλον μας και φυσικά να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε τα σχέδια αυτά, η εξάρτηση μας από αυτά τα προγράμματα θα είναι μονόδρομος.

Από την άλλη όμως μονόδρομος θα έπρεπε να είναι και η αντίσταση μας απέναντι σε αυτές τις πολιτικές και σε όσους επιχειρούν να τις συντηρούν. Μόνο που αυτή η επιλογή δεν μπορεί να είναι μονοσήμαντη και σε καμία περίπτωση μόνο αυτοδιοικητική.

Υ.Γ. Αυτή η μεγάλη χρηματοδότηση της κυβέρνησης προς τους δήμους της χώρας για ανανέωση του στόλου των απορριμματοφόρων, αυξάνει τη προίκα των ιδιωτών, που ετοιμάζονται να αναλάβουν τη διαχείριση των απορριμμάτων. Ελπίζουμε αυτό να μην το δούμε να συμβαίνει… και δεν θα αρκεστούμε μόνο στην ελπίδα»

Ανυπότακτο Αγρινιο λαϊκή συνέλευση