Ανακοίνωση με αφορμή την παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος

Ο σημερινός εορτασμός της Παγκόσμιας ημέρας του Περιβάλλοντος βρίσκει τις προηγμένες- υποτίθεται- κοινωνίες της Δύσης αντιμέτωπες με τους ολοζώντανους μέχρι χθες εφιάλτες τους. Ό,τι ζούμε σήμερα, καθορίζεται σε απόλυτο βαθμό από μια αλόγιστη ανάπτυξη της παγκόσμιας κερδοφορίας των ολιγαρχικών συστημάτων παραγωγής πλούτου με τη συρρίκνωση και αφαίμαξη κάθε περιβαλλοντικού πόρου και την ολοκληρωτική υποβάθμιση κάθε τετραγωνικού εκατοστού της επιφάνειας του πλανήτη.
Η παράδοση της υπαίθρου στην ερημοποίηση, η συγκέντρωση του συνόλου του πληθυσμού της γης στις μεγαλουπόλεις, όπου συγκατοικούν η αδιάλειπτη και ασίγαστη υπερκατανάλωση από τη μια, η φτώχεια και η εξαθλίωση από την άλλη, μας καθιστά τραγικά ευάλωτους σε φονικές πανδημίες, όπως αυτή του covid 19.
Παράλληλα, η πλήρης βιομηχανοποίηση της παραγωγής της τροφής, η εντατική και μεταλλαγμένη κτηνοτροφία και γεωργία, η υπερκατανάλωση των υδάτινων πόρων, η αναζήτηση πράσινης ενέργειας με τεράστιες επενδύσεις σε τεχνολογίες και συστήματα που δεν εφαρμόζονται στο πλαίσιο της κάλυψης των αναγκών της αειφορίας των περιβαλλοντικών πόρων, αλλά στο πλαίσιο μιας άνευ όρων παράδοσής τους στην οικονομία των αγορών, μας φέρνει αντιμέτωπους με τεράστιες οικολογικές και περιβαλλοντικές καταστροφές.
Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται από τους περιβαλλοντικούς δείκτες που επιδεικνύουν στιγμιαία «κάθαρση» του περιβάλλοντος κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Όταν η παραγωγική διαδικασία δεν ακολουθούσε φρενήρεις ρυθμούς, όταν η σύγχρονη αστική ζωή δεν απαιτούσε συνεχείς μεταφορές, το αποτύπωμα της ανθρωπότητας στο περιβάλλον συρρικνώθηκε.
Η ψήφιση του νέου αντι-περιβαλλοντικού νόμου που πέρασε με την κοινωνία σε αναγκαστική καραντίνα, ο νόμος του υπουργείου τουρισμού που παρέδωσε παραλίες και δημόσιους χώρους στους επιχειρηματίες του τουρισμού και της εστίασης, η εντατική επιχείρηση της μετατροπής των κορυφογραμμών της χώρας σε ένα τεράστιο αιολικό Ελντοράντο και οι επιχειρούμενες εξορύξεις υδρογονανθράκων, η παραχώρηση στους ιδιώτες του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (ΕΥΣ) της ΕΥΔΑΠ, που περιλαμβάνει τα φράγματα του Μόρνου, του Ευήνου, το κανάλι με το οποίο το νερό πηγαίνει στην Αθήνα, τη λίμνη Υλίκη, αντλιοστάσια και εκτείνεται σε τέσσερις νομούς, ένας εκ των οποίων είναι και ο νομός της Αιτωλοακαρνανίας, η επιχειρούμενη τυπική μετονομασία των φραγμάτων της Μεσοχώρας και της Συκιάς από έργα εκτροπής του Αχελώου σε έργα ενεργειακά, αλλάζουν ριζικά το περιβαλλοντικό τοπίο προς το χειρότερο.
Στηρίζαμε, στηρίζουμε και θα στηρίζουμε κάθε κίνηση που αντιστέκεται στην περιβαλλοντική δυστοπία που μας ετοιμάζουν, τόσο μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο του Αγρινίου, καθώς και σε κάθε σημείο που γεννιέται η αναγκαιότητα για μαχητική αμφισβήτηση και αντίσταση ενάντια στα σχέδια της περιβαλλοντικής καταστροφής που σχεδιάζουν και υλοποιούν στο όνομα της ανάπτυξης και της ευημερίας των αγορών.
Ό,τι και να κάνουν δεν θα τα καταφέρουν.

ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ

Η επιμνημόσυνη δέηση των 120

Πραγματοποιήθηκε σήμερα η επιμνημόσυνη δέηση των 120 ψυχών που εκτελέστηκαν τη μεγάλη Παρασκευή του 1944. Στελέχη της δημοτικής αρχής της πολιτικής και στρατιωτικής - αστυνομικής εξουσίας έδωσαν το παρών. Ευελπιστούμε στα επόμενα χρόνια να γίνουν  κι άλλες εκδηλώσεις ώστε να τιμηθεί η μνήμη των 120 εκτελεσθέντων για να περάσει το συμβάν αυτό στη συλλογική μνήμη. Πιστεύουμε ότι αυτές οι ψυχές αξίζει να τιμηθούν με κάτι παραπάνω από μία επιμνημόσυνη δέηση και μία κατάθεση στεφάνου.

Σε απόλυτη αποτυχία η δεύτερη τηλεδιάσκεψη του Δημοτικού Συμβουλίου Αγρινίου

Η δεύτερη τηλεδιάσκεψη του Δημοτικού Συμβουλίου ΑΓΡΙΝΙΟΥ οδηγήθηκε σε απόλυτη αποτυχία. Αν η πρώτη είχε προβλήματα με τις συνδέσεις κάποιων συμβούλων, η χθεσινή δεν άφησε κανέναν παραπονούμενο. Η αδυναμία να εισακουστεί με ευκρίνεια το σύνολο όλων των τοποθετήσεων οδήγησε στη μη κατανόηση όσων ειπώθηκαν, άρα και στην αδυναμία να βγουν ασφαλή συμπεράσματα. Έτσι, όσες απαντήσεις δόθηκαν από τη μεριά της δημοτικής αρχής στο πλήθος των ερωτημάτων της αντιπολίτευσης δεν καθάρισαν το θολό τοπίο.
Η απαλλαγή των δημοτικών τελών έχει διάρκεια δυόμιση μήνες και αφορά στο σύνολο των επιχειρήσεων, που η πολιτεία τούς υποχρέωσε να κλείσουν. Η πρόταση του ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ να εξαιρεθούν από την απαλλαγή αυτή των δημοτικών τελών όλες οι μεγάλες αλυσίδες που δραστηριοποιούνται στην πόλη μας, μιας και η κερδοφορία τούς επιτρέπει να λειτουργούν με σαφώς ευνοϊκότερους όρους έναντι των μικρομάγαζων του τόπου μας, δεν πέρασε με το αιτιολογικό ότι η πράξη νομοθετικού περιεχομένου δεν κάνει διακρίσεις. Έτσι, οι απαλλαγές είναι οριζόντιες χωρίς κάποια κριτήρια βιωσιμότητας, άρα άδικες. Τα τέλη που αφορούν στα τραπεζοκαθίσματα μειώνονται κατά 50% μέχρι το τέλος της χρονιάς για όσους διατηρούν τα τετραγωνικά που έχουν ζητήσει από το Δήμο και δεν κάνουν χρήση της δυνατότητας που τους δίνεται πλέον για μεγαλύτερη κατάληψη δημοτικού χώρου.
Απασχόλησαν επίσης το Δημοτικό Συμβούλιο οι αναφορές που έγιναν τόσο από συμβούλους όσο και από το Δ.Σ. της εστίασης για όσους συστηματικά αποφεύγουν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους έναντι των άλλων επιχειρηματιών που είναι συνεπείς σε αυτές. Απάντηση για το τι θα πράξει η δημοτική αρχή προκειμένου να θεραπεύσει αυτή την στρέβλωση δεν πήραμε
Για τις σχολικές καθαρίστριες μάθαμε ότι –ευτυχώς- εκδόθηκαν δυο Κ.Υ.Α που προβλέπουν τον τρόπο πληρωμής των υπερωριών τους, αλλά δυστυχώς, όπως εξάλλου γνωρίζαμε από την απάντηση του αρμόδιου υπουργού στον κοινοβουλευτικό έλεγχο, δεν πρόκειται να μετατραπούν οι συμβάσεις τους σε αορίστου χρόνου, όπως αρμόζει, αφού εξυπηρετούν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Οι έκτακτες προσλήψεις που έγιναν λόγω της πανδημίας με συμβάσεις των τεσσάρων μηνών αναμένεται να βελτιώσουν την εικόνα της πόλης, όσον αφορά στην αποκομιδή σκουπιδιών και τις υπηρεσίες πρασίνου. Έτσι τουλάχιστον ισχυρίστηκαν οι αρμόδιοι αντιδήμαρχοι. Τώρα, μετά την πάροδο αυτού του διαστήματος το πώς θα κυλήσει το πράγμα στις υπηρεσίες αυτές, παραμένει άγνωστο. Το εργασιακό κόστος αυτών των ανθρώπων θα καλυφθεί από το ποσό των 700 χιλιάδων ευρώ που ήρθε ως έκτακτη επιχορήγηση και αντιστοιχεί στο μισό του παραπάνω ποσού. Άρα, όσες ανάγκες προέκυψαν, όπως οι απολυμάνσεις, και όσες θα προκύψουν, θα καλυφτούν από τα ίδια πενιχρά έσοδα. Η ανάγκη, επομένως, για πρόσθετη και γενναία χρηματοδότηση είναι επιτακτική.
Η υποβολή πρότασης για την ενεργειακή αναβάθμιση κάποιων σχολείων φέρνει για ακόμη μια φορά το τεράστιο πρόβλημα που αναδείξαμε ως δημοτική παράταξη τα προηγούμενα χρόνια, αυτό δηλαδή της απουσίας όλων των απαιτούμενων αδειών σε πλήθος σχολείων του δήμου μας. Τα αυθαίρετα σχολικά κτίρια, πέρα από τον κίνδυνο που εγκυμονούν για την ασφάλεια της σχολικής κοινότητας, είναι αδύνατον να ενταχθούν σε διάφορα προγράμματα για την αναβάθμισή τους. Η αδειοδότησή τους από τις αρμόδιες υπηρεσίες είναι κατεπείγουσα και απαραίτητη ανάγκη.
Τέλος, αλλά ίσως το πιο σημαντικό, είναι ότι θέσαμε στην αρχή της συνεδρίασης το μείζον θέμα που φαίνεται να ανοίγει η κυβέρνηση σ’ αυτή τη συγκυρία. Με λαγό το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ, επιδιώκεται να περάσει η λειτουργία των σχολείων και των Κέντρων Υγείας στην ευθύνη της τοπικής διοίκησης. Ας φανταστούμε λοιπόν, ποιες υπηρεσίες υγείας και παιδείας θα προσφέρονται από δήμους φτωχούς, όπως ο δικός μας, σε σχέση με άλλους της χώρας. Τα πρόσθετα φορολογικά χαράτσια θα είναι μονόδρομος προκειμένου οι δήμοι να ανταποκριθούν στις νέες αυτές ανάγκες. Το ζωντανό παράδειγμα μιας απίστευτης ανισότητας, που βιώνουν για αυτές τις υπηρεσίες οι κάτοικοι των ΗΠΑ, όπου εφαρμόζεται ένα τέτοιο μοντέλο δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας για το τι μας περιμένει αν υιοθετηθεί και εδώ μια τέτοια επιλογή. Παρότι ο δήμαρχος είναι μέλος του Δ.Σ της ΚΕΔΕ δεν προέβη σε καμία απάντηση, αναφορά ή έστω ένα σχόλιο για το ποια στάση θα κρατήσει η ΚΕΔΕ σε ένα τέτοιο μείζον θέμα.
Ελπίζουμε ότι το επόμενο δημοτικό συμβούλιο θα γίνει στο φυσικό του χώρο με την φυσική παρουσία όλων μας και εκεί, με την άνεση της δια ζώσης διαδικασίας, ίσως δοθούν περαιτέρω εξηγήσεις, όχι μόνο για όλα τα παραπάνω αλλά και για όλα εκείνα που οφείλουν να μας απασχολούν

Να σταματήσουμε να πυροβολούμε τα πόδια μας

Η μέρα της σταδιακής εξόδου από την καραντίνα έφθασε. Το τοπίο που θα , σίγουρα δεν θα θυμίζει και πολύ αυτό που αφήσαμε πίσω μας πριν από δυο μήνες. Είναι άγνωστο ακόμη, πόσοι από τους μικροεπαγγελματίες συμπολίτες μας θα μπορέσουν κάτω από το βάρος των υποχρεώσεών τους να βάλουν το κλειδί στην πόρτα της επιχείρησής  τους αλλά και όσοι το κάνουν, πόσο θα αντέξουν; Τα εισοδήματα των περισσοτέρων ανθρώπων έχουν μειωθεί τόσο που τείνουν προς την εξαφάνιση. Είναι αδύνατον το γεγονός αυτό να μην συμπαρασύρει στη φτωχοποίηση και την τοπική αγορά. Η αύξηση των λουκέτων στην πόλη μας δεν θα αφορά μόνο τις οικογένειες αυτών των επαγγελματιών αλλά θα έχουν αντίκτυπο παντού.
Το παράδοξο - ή ίσως όχι - όμως δεν είναι αυτό. Είναι άλλο. Όλο το προηγούμενο διάστημα, όσοι συμπολίτες μας είχαν τη δυνατότητα να διαθέσουν μέρος του εισοδήματός τους για αγορά προϊόντων, βρήκαν διέξοδο στο ηλεκτρονικό εμπόριο. Καθημερινά, ακόμη και μετά τις γιορτές του Πάσχα, οι ουρές των συμπολιτών μας έξω από τα καταστήματα των μεταφορικών εταιρειών της πόλης, αντί να μειώνονται, αυξάνονται, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που κάποιες απ’ αυτές αναγκάστηκαν να αυξήσουν τους αποθηκευτικούς χώρους προκειμένου να τοποθετήσουν τα παραπάνω προϊόντα που διακινούν.
Το γεγονός αυτό οδήγησε σ΄ ένα μεγαλύτερο παράδοξο - ή ίσως όχι- .Με το σύνολο της εμπορικής δραστηριότητας σε υποχρεωτική παύση (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) οι τόνοι των σκουπιδιών που «παράγει» η πόλη, αντί να μειώνονται, αυξάνονται, αποδεικνύοντας, ότι η κατανάλωση μεγαλώνει.  Η περιοχή μας, ως γνωστόν, ανακυκλώνει συγκεκριμένα έσοδα, που προέρχονται κυρίως από τους μισθούς και τις συντάξεις μιας κλειστής -κατά κανόνα- οικονομίας. Οι πηγές από τις οποίες μπορεί να εισρεύσει «ξένο χρήμα», όπως είναι ο τουρισμός, ένα μεγάλο πανεπιστήμιο ή μια βιομηχανική/βιοτεχνική ζώνη, είναι ουσιαστικά ανύπαρκτες. Είναι προφανές, πως αν αυτό το «τοπικό χρήμα» διοχετευθεί έξω από την τοπική οικονομία, η φτωχοποίηση της περιοχής μας είναι δεδομένη.
Είναι μονόδρομος αυτές τις δύσκολες ώρες να νιώσουμε ότι είμαστε μέρος ενός κοινωνικού συνόλου και όχι μοναχικοί καταναλωτές που ζουν σε κενό αέρος, ικανοποιώντας προσωπικές ανάγκες μόνο. Είναι προς το συμφέρον μας να σταθούμε αλληλέγγυοι μεταξύ μας. Η προτίμηση λοιπόν στα εμπορικά μαγαζιά της πόλης μας, αυτά που τόσα χρόνια κάνουμε το καταναλωτικό μας αλισβερίσι με τις ιδιαίτερες σχέσεις που έχουν αναπτυχθεί, είναι μια απάντηση στη επικείμενη οικονομική κρίση που έρχεται. Στον αντίλογο κάποιων για τις παραφωνίες που υπάρχουν στην τοπική αγορά για παράδειγμα, ακριβές τιμές, αθέμιτος ανταγωνισμός, ανασφάλιστοι εργαζόμενοι,  λύση είναι να είμαστε παρόντες ώστε  να τους απομονώσουμε και να τους αναγκάσουμε με τη στάση μας να τις διορθώσουν, μιας και γνωριζόμαστε λίγο πολύ όλοι μεταξύ μας. Αυτό βέβαια θα έπρεπε να γίνεται με τις ίδιες απαιτήσεις για το σύνολο των οικονομικών μας τουλάχιστον συναλλαγών.  Η κατάσταση δεν είναι πολύ διαφορετική σε μια σειρά από επαγγέλματα όπως οι επιστήμονες ελεύθεροι επαγγελματίες ή οι δημόσιοι λειτουργοί. Ευκαιρία λοιπόν να αναθεωρήσουμε τη στάση μας για μια σειρά από ζητήματα που τα θεωρούσαμε μέχρι τώρα αυτονόητα.
Γνωρίζουμε ότι αυτό ακούγεται δύσκολο, αλλά και οι καιροί που ζούμε είναι επίσης δύσκολοι. Αν αυτό δεν το αντιληφθούμε, τότε η τοπική μας αγορά θα οδηγηθεί σε οδυνηρές καταστάσεις
Πέρα από το αναγκαίο διεκδικητικό πλαίσιο, που οφείλουμε όλοι (ως παραγωγικοί φορείς και εργαζόμενοι), να έχουμε απέναντι στο κράτος (κεντρική και τοπική διοίκηση), για μια άλλη κατανομή και διαχείριση των κονδυλίων, με κριτήρια τις υπαρκτές κοινωνικές ανάγκες και όχι τις ανάγκες των συντεχνιών της εξουσίας, οφείλουμε να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλο και να σταματήσουμε, επιτέλους, να πυροβολούμε τα πόδια μας.

Ανυποτακτο Αγρινιο
Λαϊκή συνέλευση

Basta πριν να είναι αργα

Του Στέλιου Μερμιγκη

Ο Μάιος μας έφτασε εμπρός βήμα ταχύ να τον προϋπαντήσουμε παιδιά στην εξοχή. Ποια εξοχή ρε Καραμήτρο; Η κυβέρνηση εν μέσω πανδημίας και επί της ουσίας με υπολειτουργία του εθνικού κοινοβουλίου, συνεχίζει ακάθεκτη το θεάρεστο έργο της, αυτό της εξυπηρέτησης συγκεκριμένων ιδιωτικών συμφερόντων. Ρεσάλτο ετοιμάζει λοιπόν από σήμερα με την κατάθεση ενός ακόμη  νομοσχεδίου για το περιβάλλον με fast truck διαδικασίες. Καταργεί τους εθνικούς δρυμούς και αφήνει πλέον την δυνατότητα για επιχειρηματικές δράσεις, καταργεί τις περιοχές natura, καταργεί  τους ελέγχους από τις αρμόδιες δασικές υπηρεσίες,  νομιμοποιεί όλα τα αυθαίρετα που υπάρχουν σε δασικές εκτάσεις, οι περιβαλλοντικοί έλεγχοι θα γίνονται από ιδιώτες δηλαδή Γιάννης κερνάει Γιάννης πίνει, δίνει με άλλα λόγια το πράσινο φως σε όλους όσους θέλουν να κερδοσκοπήσουν σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος.

Καταιγισμός

Του Στέλιου Μερμιγκη

Καταιγισμος γεγονότων στην καθημερινότητα μας που σου φέρνουν αηδία. Δηλώσεις απαξιωτικές απο τον Άδωνη για το πόσα θα φάνε επί τέλους οι πλεμπαίοι και θα γίνουν 300 κιλά, η σύζυγος του μας κοινοποιεί οτι ακολουθεί το οικογενειακό οικονομικό πρόγραμμα του ανδρός της και την βγάζουν με 38 ευρω την εβδομάδα χωρις να στερηθούν τίποτα, οι προσβλητικοι και απαξιωτικοι τρόποι της δήθεν ενίσχυσης των επιστημόνων και ελεύθερων επαγγελματιών με την αρπαχτή του Βρουτση, οι δηλώσεις  κυβερνητικών βουλευτών για τις ελλειψεις σε κλίνες ΜΕΘ που τζάμπα φωνάζουν, οι γιατροί γιατι δεν χρειάστηκαν, μαλλον θα ξερουν κατι παραπανω απο τον κ Τσιοδρα για το τελος της πανδημιας, κατάθεση νομοσχεδίου για την Παιδεία που ανάμεσα στα άλλα φοβερά που φέρνει θελει να αυξήσει τον αριθμό των μαθητών στις τάξεις, την ώρα που η πλειοψηφια του κόσμου τηρεί τους όρους απομόνωσης που τους έχουν επιβληθεί λειτουργωντας υπεύθυνα και οχι οπως κάποιοι  καθηγηταδες που αφού έδιναν τις τηλεοπτικές οδηγίες τους στη συνέχεια εστηναν κοσμικά παρτυ. Την ίδια  στιγμη που βλεπουμε και ακουμε ολα τα παραπανω η κυβερνηση αποφάσισε να ανοιξει παλι την κανουλα με το ζεστο δημόσιο  χρημα προς τους καναλαρχες ενώ η πλειοψηφια αυτών έχει προβεί σε αναστολή των συμβάσεων εργασίας των εργαζομένων τους. Προφανώς εδώ δεν ανησυχεί τους κυβερνώντες αν οι καναλάρχες από το πολύ φαΐ θα γίνουν υπέρβαροι. Μάλλον είναι μαθημένοι. Το ποσό που δόθηκε στο Δήμο Αγρινίου έναν  δημο με 100 χιλ πληθυσμο και εκταση τεραστια για να καλύψει τις αναγκες του την ώρα που τα έσοδα του έχουν καταρευσει ενώ τα έξοδα του έχουν διογκωθεί ανέρχεται στο αστρονομικό ύψος των 60 χιλιάδων ευρώ. Αυτό για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης για τις προτεραιότητες τους. Η χθεσινή φιέστα του ανιψιού του πρωθυπουργού να κάνει κανταδα στο θείο του με την Πρωτοψάλτη πάνω σε μια κινητή πλατφόρμα φαίνεται ότι έχουν κάποιο βίτσιο οι άριστοι με τις πλατφόρμες, βρίσκει χιλιάδες μουσικους και εργαζόμενους στον πολιτισμό σε άθλια κατάσταση επιβίωσης. Μου είναι αδιανόητο να αποδεχτούμε τόση σαπίλα και απανθρωπιά. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να μας μετατρέψουν όλους σε ρινοκερους. Είναι μέγιστη ευκαιρία η κρίση αυτή να απελευθερώσει ότι πιο δημιουργικό υπάρχει μέσα μας προκειμένου να αρχίσουμε να διαμορφώνουμε ένα άλλο τρόπο συλλογικής ζωής. Με άλλα λόγια δεν φτάνει μόνο να κάνουμε πέρα όλους αυτούς τους απίθανους τύπους της εξουσίας αλλά κυρίως να βάλουμε πλάτη για κάτι νέο ριζικά διαφορετικό από το μέχρι τώρα παρακμιακό τρόπο ζωής.Το στοίχημα λοιπόν μεγάλο

Ας μάθουμε

«Ας μάθουμε να ζούμε μ’ αυτούς που μας λείπουν, επειδή αποτελούν κομμάτι μας, επειδή ξέρουμε γιατί μας λείπουν, κι επειδή την απουσία τους την αναπληρώνουμε με καμάρι».

Το Ανυπότακτο Αγρίνιο, αντί άλλης ανακοίνωσης, επιλέγει σήμερα να πει ελάχιστα γι’ αυτή τη ματωμένη Μεγάλη Παρασκευή της πόλης μας. Δύο κουβέντες μόνο:
Το απόσπασμα του Λουίς Σεπούλβεδα από το βιβλίο του «Η τρέλα του Πινοσέτ», σε μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη που μόλις διαβάσατε και ένα απόσπασμα από το ποίημα του Παναιτωλιώτη ποιητή και συγγραφέα Δημήτρη Πιστικού, που πρωτοδημοσιεύτηκε με τον τίτλο «Μεγάλη Παρασκευή 1944» στο τεύχος 129 του περιοδικού «Πνευματική Ζωή», για να τονιστεί, ότι όλα όσα γνωρίζουμε γι’ αυτή τη μέρα είναι το ελάχιστο που ξέρουμε.
Αλήθεια, πόσοι από μας γνωρίζουν το μεγάλο μπλόκο του Παναιτωλίου τη Μεγάλη Δευτέρα του ΄44, που οδήγησε όλους τους άντρες του χωριού στο κολαστήριο του Τολιόπουλου, για να ποτιστεί και με αίμα Παναιτωλιώτικο το γαρύφαλο της Αντίστασης, κόντρα στο Φασισμό και Ναζισμό των ημερών, με ενέχυρο τη ζωή για να καταργηθεί ο θάνατος;

«Δεν έχω τίποτα να πω, γι’ αυτήν την μέρα του θανάτου
για τις μεγάλες αστραπές που ξέσκιζαν το σώμα
για το αθώο αίμα του για τις φθαρμένες λέξεις
για κείνους που διατάξανε, γι’ αυτούς που εκτέλεσαν
για όσους είχαν σωπάσει.
[…] Δεν έχω τίποτα να πω, τα λόγια βγαίνουν θυμωμένα.

Δεν έχω τίποτα να πω, κι όμως ακόμα είμαι ζωντανός
μετά από τόση φρίκη
κόσμε, πώς μας αντέχεις πάνω σου και δεν μας αφανίζεις
πώς μας θωρείς στην πόρτα σου και δεν μας τηνε κλείνεις
και συ ουρανέ, πώς άφησες τις ανάσες τους να μας μολύνουν τον αγέρα
πώς σήκωσες στον ώμο σου τέτοιους γραικούς
και δεν τους γκρέμισες στο χάος
πώς κράτησες στα χέρια σου τέτοια λεπρήν Ευρώπη;
Χέρι με χέρι πάνε μαζί τα ματωμένα έθνη […]».