Το γλυπτο της Μακρονησου για τον πατερα μου και οσους μας σηκωσαν ψηλα
Ο Γιώργος Τζωρτζόπουλος γράφει στο Short Stories για το γλυπτό – μακέτα της Μακρονήσου που ο ίδιος φιλοτέχνησε χρησιμοποιώντας χώμα, πέτρες, σίδερο και συρματόπλεγμα από το νησί στο οποίο έζησε εξόριστος ο πατέρας του Τούτο το σημείωμα οφείλεται στην πίεση του Στέλιου Μερμίγκη να γράψω κάτι που θα δημοσιευτεί σε σχέση με την προσπάθειά μου για τη χωμάτινη απεικόνιση της Μακρονήσου. Στο κολαστήριο της Μακρονήσου η βαρβαρότητα, η κτηνωδία και το μίσος των συνεργατών των κατακτητών της χώρας (ενάντια σε αυτούς που με τον αγώνα τους στις πόλεις και στα βουνά λευτέρωσαν την πατρίδα) ξεπέρασαν κάθε όριο. Στον «Παρθενώνα» του ξενόδουλου πολιτικού προσωπικού, των τουριστών του Καΐρου, στη μαύρη καταχνιά της χώρας, στο υπαίθριο Νταχάου χάθηκαν ζωές. Τσακίστηκαν κορμιά. Καταστράφηκαν άνθρωποι και οργίασαν φρικαλέοι βασανιστές . Στη Μακρόνησο έχω πάει τέσσερις φορές. Τις δύο από αυτές απόλυτα στοχευμένα. Τη μία για να κάνω τη διαδρομή από τους Φούρνους προς τη ΣΦΑ (Στρατιωτικές Φυλακές Αθηνών)...