Ο καύσωνας, τα αυτονόητα και τα αδιανόητα
Γράφει ο Στέλιος Μερμίγκης Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας που υπήρχαν πριν τις καταργήσουν τα μνημόνια προέβλεπαν ότι όταν η θερμοκρασία ξεπερνούσε τους 38 βαθμούς, οι εργασίες τουλάχιστον γι’ αυτούς που ασχολούνται με οικοδομικές δραστηριότητες διακόπτονταν. Κάμα, ζέστη, καύσωνας, είναι μερικές από τις δημοφιλείς λέξεις σε όσους κατοικούμε σ’ αυτή τη γωνιά της Δυτικής Ελλάδας. Είναι απίθανο να περάσει καλοκαίρι και να μη νιώσουμε στο πετσί μας έστω κι ένα τέτοιο θερμό κύμα. Η πρόσβαση τα τελευταία χρόνια στα διάφορα μετεωρολογικά σάιτ δίνει τη δυνατότητα σε όλους μας να μπορούμε να βλέπουμε τις προγνώσεις και να σιχτιρίζουμε τη μοίρα μας στον ερχομό ενός καύσωνα. Μόνο που γκρινιάζουμε και όσοι έχουμε εξασφαλίσει συνθήκες εργασίας και διαμονής σε χώρους με κλιματιστικά, κάτι που πριν από 30 χρόνια ήταν άγνωστο για την πλειονότητα των κατοίκων. Εξ ου και οι εκατοντάδες νεκροί στον καύσωνα του 1987. Ο κλιματισμός βλέπετε τότε ήταν πολυτέλεια και αφορούσε ελάχιστους προνομιούχους. Η καθ