Ο τόπος μου;
Του Δημήτρη Μασικα, Φοιτητής Ηλεκτρολόγος Μηχανικός ΕΜΠ, υποψήφιος με το Ανυπότακτο Αγρίνιο στην τοπική Κοινότητα Ματαράγκας. Πριν από λίγες μέρες είχα βγει για ποτό με έναν καλό φίλο και συνομήλικό μου. Φέτος δώσαμε Πανελλήνιες• εγώ πέρασα στην Αθήνα και εκείνος στην Πάτρα. Οι συζητήσεις μας εκτυλίσσονταν γύρω από τα σχέδιά μας για το -άμεσο και μη- μέλλον. Λίγη ώρα και λίγες μπύρες μετά, τον ρώτησα: «Πώς νιώθεις που φεύγεις από το Αγρίνιο; Θα επέστρεφες ποτέ σε αυτό;». Κοιτάζοντάς με με απογοήτευση και μελαγχολία, μου απαντά: «Δε γνωρίζω, αδερφέ μου. Θα το ήθελα, μα νιώθω πως οι νέοι δεν είναι ευπρόσδεκτοι στην πόλη μας. Από την άλλη, μου φαίνεται λιγάκι θλιβερό να επισκεπτόμαστε τον τόπο που μεγαλώσαμε, τον δικό μας τόπο, μόνο στις διακοπές του Πάσχα και των Χριστουγέννων…». Δυστυχώς, αυτή είναι η πικρή αλήθεια για την πόλη μας. Είναι μία όμορφη πόλη που έχει πολλές προοπτικές, οι οποίες, ωστόσο, μένουν μονίμως προοπτικές και ποτέ δεν γίνονται πραγματικότητα. Μία πόλη που δίνει την