Πολιτισμικές (φονταμεταλιστικές) ευαισθησίες με τηλεσκόπιο
Διαβάζω αυτές τις μέρες στο διαδίκτυο μια σειρά κειμένων που εξαντλούν όλη τη γκάμα της διαμαρτυρίας (από την πιο φαιδρή, φονταμενταλιστική οργή, ως την πιο σοβαρή πολιτισμική προσέγγιση) στην απόφαση του «βάρβαρου» Ερντογάν, να μετατρέψει ένα ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ, σε χώρο προσευχής και λατρείας ενός θεού (που δεν είναι ο δικός μας), και σχεδόν προβοκατόρικα, αλλά όχι μόνο, έρχεται στο μυαλό μου ο τρόπος με τον οποίον αντιμετωπίσαμε, ως συγκροτημένη πολιτεία και κοινωνία, 200 χρόνια τώρα, το αντίστοιχο πολιτισμικό αποτύπωμα της οθωμανικής περιόδου της σύγχρονης ιστορίας μας. του Λευτέρη Τηλιγάδα Πολλά τα λόγια της οργής για την Αγιά Σοφιά, αλλά ούτε μια λέξη, έστω και στο επίπεδο της αυτοκριτικής, για την καταστροφή που ως πολιτεία και κοινωνία επιφυλάξαμε ή ανεχθήκαμε στα μνημεία ενός πολιτισμού, ο οποίος συνυπήρξε για αιώνες με τον δικό μας. Καθόλου δεν απασχόλησαν τις εγχώριες γραφίδες, όλες εκείνες οι αποφάσεις του ελληνικού κράτους, που από τη