Ανυπότακτο Αγρίνιο

Υπάρχει ένας Αγρινιώτης ποιητής, που μου αρέσει πάρα πολύ να διαβάζω τα ποιήματά του. Αυτό αξίζει να σημειωθεί εδώ, γιατί στην Ελλάδα συνηθίζουμε να γράφουμε ποιήματα, αλλά όχι και να τα διαβάζουμε. Επίσης μου αρέσει πάρα πολύ να κουβεντιάζω μαζί του, αφού με έναν τρόπο μαγικό κάθε φορά που συνομιλώ με τις αισθήσεις του, βρίσκω εκείνες τις μέσα μου διαδρομές, που με οδηγούν με αργές ταχύτητες στη μαθητεία των εκδορέων της ασχήμιας του χρόνου και του χώρου. Είναι μια συζήτηση του  Λευτέρη Τηλιγάδα  με τον ποιητή  Αντώνη Αντωνάκο Ο Αντώνης Αντωνάκος γεννήθηκε το 1972 στο Αγρίνιο. Σπούδασε μαθηματικά. Έχει δημοσιεύσει ποίηση, διήγημα, λίβελο, σάτιρα, πολιτικά άρθρα και ερωτικές μπροσούρες. Ενδιαφέρεται για την προώθηση της ποίησης στο διαδίκτυο, συμμετέχοντας σε διάφορα ηλεκτρονικά περιοδικά, ιδίως όσον αφορά τη διάδοση φωνών και καλλιτεχνικών εμπειριών που προορίζονται να μείνουν στο περιθώριο της ποιητικής διαμάχης. Διατηρεί επίσης, τον προσωπικό χώρο έκφρασης Αδέσποτος Σκύλος ( dromos

Γράφει ο Θανάσης Καλαντζής Η καταστροφή των χριστιανικών πληθυσμών του Πόντου κόστισε τη ζωή σε περισσότερους από 300.000 ανθρώπους. Για αυτή την εξόντωση, για αυτή την φρικτή μοίρα των εκατοντάδων χιλιάδων αυτών ανθρώπων που ήρθαν να προστεθούν στις περίπου διακόσιες πενήντα χιλιάδες νεκρούς των Ασσύριων (Νεστοριανοί Χριστιανοί) και το ενάμιση εκατομμύριο νεκρών των Αρμενίων υπάρχει ένας υπεύθυνος. Ο εθνικισμός. Ναι ο εθνικισμός. Αυτή η ιδεολογία του μίσους, της διαστροφής της ανθρώπινης φύσης, ο εχθρός κάθε τι όμορφου, ελεύθερου και ανθρώπινου στον κόσμο. Οι σφαγές αυτές έγιναν για να πεθάνει η Οθωμανική Αυτοκρατορία και να γεννηθεί το Τουρκικό κράτος. Έγιναν, υπό τις οδηγίες του Εμβέρ Πασά και του Ταλάτ Πασά, στενών συνεργατών των Γερμανών απεσταλμένων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία που ήθελαν ένα δυνατό, ομοιογενές και συμπαγές κράτος ικανό να αντισταθεί τόσο στην απειλή των Ρώσων από τον βορά (που είχαν προνομιακή σχέση με τους Αρμένιους) όσο και των Άγγλων που μέσω των εντολοδόχων τ

17/05/1944 Ξεκινά η Σύσκεψη του Λιβάνου (17-20/5/1944), που έληξε με την υπογραφή της ομώνυμης Συμφωνίας. Σε αυτή μετείχαν αντιπροσωπείες της ΠΕΕΑ, του ΕΑΜ, του ΚΚΕ, του ΕΛΑΣ, του ΕΔΕΣ, των Εθνικών Δυναμικών Οργανώσεων, της ΕΚΚΑ, του Λαϊκού Κόμματος, του Εθνικού Λαϊκού Κόμματος, του Αγροτικού Κόμματος, του Προοδευτικού Κόμματος, καθώς και της κυβέρνησης του Καΐρου με επικεφαλής τον ίδιο τον Πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου. Μεταξύ άλλων, η Συμφωνία που κατέληξε η Σύσκεψη προέβλεπε την ενοποίηση και υπαγωγή όλων των αντάρτικων σωμάτων της Ελεύθερης Ελλάδας στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας που συγκροτήθηκε υπό τον Γ. Παπανδρέου (και στην οποία το ΕΑΜ μετείχε με 6 υπουργούς και υφυπουργούς). Η Σύσκεψη καταδίκασε επίσης το κίνημα της Μέσης Ανατολής. Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ χαρακτήρισε ως απαράδεκτες τις υποχωρήσεις της αντιπροσωπείας στις διαπραγματεύσεις, γιατί είχε παραβεί τις γραπτές εντολές, οι οποίες της είχαν δοθεί. Κατά της Συμφωνίας του Λιβάνου τάχθηκε επίσης αρχικά και το Εθνικό Συμβούλιο στ

  Ανοικτή επιστολή προς κάθε αρμόδιο ή εμπλεκόμενο με ζητήματα υγείας της πόλης του Αγρινίου και της περιοχής  Ας αφυπνιστούμε: Είμαστε εκτεθειμένοι σε μεγάλο κίνδυνο. Κρίσιμα ερωτήματα υγειονομικής προστασίας απαιτούν απαντήσεις Επειδή είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι οι περιστάσεις είναι ιδιαζόντως επικίνδυνες για την τοπική μας κοινωνία, επειδή γινόμαστε αποδέκτες αρκετών πληροφοριών για πλήθος τηλεφωνημάτων προς τους ιδιώτες γιατρούς της πόλης μας για οδηγίες αντιμετώπισης εμπύρετων περιστατικών, καθώς και το μεγάλο αριθμό των συμπολιτών μας που κατευθύνονται στα επείγοντα, επειδή η διασπορά της νόσου στην πόλη μας έχει ξεπεράσει κάθε επίπεδο ανησυχίας και είμαστε πεπεισμένοι ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια δυναμική και ασύμμετρη υγειονομική απειλή με τον επιπολασμό των θετικών κρουσμάτων στην περιοχή να αυξάνεται συνεχώς, επειδή είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι όλη αυτή η κορύφωση της πανδημίας θα μεταφραστεί πολύ σύντομα σε πληθώρα εισαγωγών στο μεγαλύτερο εμβολιαστικό κέντρο του ν

Δείτε στο παρακάτω βίντεο την δήλωση στον Αχελώος TV του  Στέλιου Μερμίγκη, σχετικά με την τραγική επέτειο της εκτέλεσης των 120 στο Αγρίνιο την Μ. Παρασκευή του 1944

Σήμερα ο δημότης ή ο επισκέπτης που θα ανέβει ως το δεύτερο όροφο του Δημαρχείου Αγρινίου, για να συναντήσει το Δήμαρχο τον αναπληρωτή Δήμαρχο, τον γενικό Γραμματέα ή τους υπόλοιπους υπαλλήλους που εργάζονται στα επιτελικά γραφεία του Δήμου και τα οποία βρίσκονται σ΄αυτόν τον όροφο, αμέσως μετά την έξοδο του από το ασανσέρ, θα δει απέναντί του, την παλιά αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου. Μπαίνοντας σε αυτή την αίθουσα θα δει στον αριστερό τοίχο της τα πορτρέτα όλων των αιρετών δημάρχων του Δήμου Αγρινίου, οι οποίοι δεν βρίσκονται πια στη ζωή. Εκκωφαντικά απών από αυτή την «πινακοθήκη των Δημάρχων», είναι ένας δήμαρχος του Αγρινίου, που σαν σήμερα, πριν από δεκαεννιά χρόνια, κηδεύτηκε στο νεκροταφείο του Παλαιού Φαλήρου και μαζί του κηδεύτηκε και η απόδοση της τιμής, που του οφείλει ο Δήμος του Αγρινίου για την προσφορά και τον αγώνα του όχι μόνο στο Δήμο Αγρινίου, αλλά σε όλη την ευρύτερη περιοχή και τη χώρα.  Είναι μια τιμή σε έναν άνθρωπο που εκλέχτηκε μία φορά Δήμαρχος, για να εφαρμ