Ανυπότακτο Αγρίνιο

  Ας προσπαθήσουμε να διευρύνουμε τα οπτικά μας όρια και με αφορμή την σύνταξη και ψήφιση του προϋπολογισμού του Δήμου μας να κοιτάξουμε ολόκληρο το πεδίο. Η πανδημία έχει βάλει για τα καλά σφραγίδα στη κοινωνία. Εάν οι εκατόμβες των νεκρών ανάμεσα στις οποίες καλούμαστε να εγκαταστήσουμε τις νέες κανονικότητες που μας ορίζουν δεν έχουν καταφέρει να μας προτρέψουν να αναθεωρήσουμε πολλές από τις προηγούμενες προτεραιότητες και ιεραρχήσεις μας, τότε η όποια προσπάθεια αποκατάστασης αυτής της γενικευμένης κοινωνικής δυστοπίας θα παραμείνει μια ουτοπική και αδιέξοδη επιθυμία, η οποία από τη φύση της θα μεγαλώνει το πρόβλημα παρά θα επιχειρεί να το λύσει. Είναι πολλοί εκείνοι οι οποίοι έχουν υποστηρίξει ότι η  υγειονομική κρίση που βιώνει η παγκόσμια κοινωνία αποτελεί το πιο ακλόνητο ίσως επιχείρημα για να δρομολογηθεί η αλλαγή της κατεύθυνσης στην οικονομική και κοινωνική μας συγκρότηση. Αντί όμως να κατευθυνθούμε προς αυτό, παρατηρούμε ότι ακόμα και σε εθνικό και σε τοπικό επίπεδο που τα

Όταν τολμήσαμε το Νοέμβριο να κάνουμε μια ερώτηση εδώ στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης ως είχαμε υποχρέωση απ' αφορμή την ανάρτηση που έκανε ο κατ' εξοχήν ειδικός, ο επιστημονικά υπεύθυνος του φορέα διαχείρισης και αυτού του οικοσυστήματος μεταξύ άλλων, συντοπίτης μας Γιάννης Σελιμας  για τις παράνομες επιχωματώσεις και τα σκουπίδια που βρίσκονται σε συγκεκριμένα σημεία της λίμνης Τριχωνίδας. εισπράξαμε απαξιωτικές απαντήσεις (με βαρείς χαρακτηρισμούς) για το δήθεν ενδιαφέρον μας σε αντίθεση με τον φορέα διαχείρισης της λιμνοθάλασσας Αιτωλικού Μεσολογγίου που δεν έχει λάβει ακόμη καμία απάντηση. Να θυμίσουμε για μια ακόμη φορά ότι η πολύπαθη λίμνη Τριχωνίδα που σε κάθε προεκλογική περίοδο κοσμεί τα ιλουστρασιόν φυλλάδια των υποψηφίων δημάρχων ως το μεγάλο μας συγκριτικό πλεονέκτημα για ήπιες, πράσινες, έξυπνες και δεν συμμαζεύεται αναπτύξεις είναι εδώ για να μας θυμίζει την χαοτική απόσταση μεταξύ λόγων και πράξεων από όλους τους ιθύνοντες.   Παρακάτω η ανακοίνωση του φορέα &q

Εδώ και μια δεκαετία από την εφαρμογή του νόμου Καλλικράτη, της επιβολής δηλαδή των μνημονίων στην τοπική διοίκηση, οι δημοτικές αρχές είναι υποχρεωμένες κάθε χρόνο να καταρτίζουν τεχνικά προγράμματα και προϋπολογισμούς μέσα σε ένα συγκεκριμένο θεσμικό πλαίσιο. Το πλαίσιο αυτό χαρακτηρίζεται από ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, επιτροπείες, δημοσιονομική ασφυξία και κυρίως μη καταβολή των θεσμοθετημένων πόρων από την μεριά των κυβερνήσεων, οι οποίες έχουν την υποχρέωση (σύμφωνα με τους αφελείς), να διαχειρίζονται τους φόρους με βάση το δημόσιο συμφέρον. Αυτές οι παράνομες κατακρατήσεις των πόρων, οδηγούν τους οργανισμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης σε οικονομική ασφυξία. Οι Δήμοι έμαθαν πια να διαχειρίζονται την φτώχεια τους, αφήνοντας ανοιχτά όλα τα μικρά και μεγάλα ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι τοπικές κοινωνίες. Όποιος κρύβει αυτές τις πολιτικές επιλογές ρίχνοντας ευθύνες μόνο στις τοπικές δημοτικές αρχές στην καλύτερη περίπτωση εθελοτυφλεί και στη χειρότερη ψεύδεται. Την ίδια στιγμή

3 Δεκέμβρη 1944. Μαύρη επέτειος για το Ελληνικό κράτος, την αστική δημοκρατία και όσους από μας επιλέξουμε να έχουμε συλλογική και ιστορική μνήμη. Γράφει ο Γιώργος Κατσιπάνος Σαν σήμερα λοιπόν έγινε η λαϊκή διαμαρτυρία στην Αθήνα εναντίον των πρωτοφανών διαταγών που είχε δώσει η Βρετανική διοίκηση. Εδώ ήταν και το μεγάλο λάθος που έκανε το ΚΚΕ, που υπέγραψε δηλαδή την συμφωνία Καζέρτας αφού σε αυτή μεταξύ των άλλων αναγνωριζόταν σαν αρχιστράτηγος όλων των Ενόπλων δυνάμεων  Βρετανός Ρόλαντ Σκόμπυ. Ο κ. Σκόμπυ λοιπόν το πρώτο πράγμα που ζήτησε ήταν ο αφοπλισμός του ΕΛΑΣ. Όχι όλων των δυνάμεων που υπήρχαν εκείνη την περίοδο αλλά μόνο του ΕΛΑΣ. Αυτό σήμαινε ότι οι υπόλοιπες οργανώσεις όπως ο ΕΔΕΣ η Ορεινή Ταξιαρχία, οι Ιερολοχίτες, η οργάνωση Χ κλπ θα μπορούσαν να συνεχίσουν να είναι οπλισμένοι κανονικά. Έτσι λοιπόν στρώθηκε ο δρόμος για αυτό που ονομάζουμε σήμερα "Λευκή Τρομοκρατία" Έτσι λοιπόν την επόμενη μέρα παραιτούνται οι υπουργοί του ΕΑΜ που υπήρχαν στην τότε κυβέρνησ

  Γράφει ο Γιάννης Γιαπρακης Ο καπιταλισμός διαμόρφωσε έναν ανθρωπολογικό τύπο μοναχικό, νευρωτικό, αγχώδη, φοβικό και φοβισμένο, ανταγωνιστικό, ιδιώτη, καταναλωτικό,επιθετικό, ενεργοβόρο, καριερίστα και αμοραλιστή, κάτοικο του «εγώ» και όχι του «εμείς». Ακόμα και σήμερα ο άνθρωπος αυτός διατηρεί την ψευδαίσθηση της ατομικής διαφυγής. Σήμερα λοιπόν ζητείται ατομική ευθύνη από το άτομο που έχει διαμορφώσει το ίδιο το σύστημα και είναι ένα άτομο μονοδιάστατο και μόνο οικονομικά και ωφελιμιστικά σκεπτόμενο και δρών. Απαιτεί λοιπόν από αυτόν τον ιδιώτη-άτομο και όχι από τον ενεργό πολίτη που συναποφασίζει, να συμμορφωθεί και για ηθικούς λόγους στη βιοπολιτική του. Του ζητά να αυτοπροστατευθεί κι έτσι να προστατεύσει κατ’ επέκταση και την κοινωνία (θυμηθήκανε τώρα την κοινωνία-εδώ γελάμε) ενώ το ίδιο σημερινό άγριο και αποκρουστικό πολιτικό γίγνεσθαι και η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτε για να προστατεύσει τους υγειονομικούς λειτουργούς, τους εργαζόμενους, τους ανθρώπους που καθημερινά φρον

Ένα κείμενο που δημοσίευσε ο Μιχάλης Δ. με αφορμή τις πρωτόγνωρες καταστάσεις που ζούμε και με βρίσκει 100% σύμφωνο, για αυτό και το αναδημοσιεύω.  "Είναι ασυγχώρητη ντροπή που βρισκόμαστε κλεισμένοι μέσα στα καβούκια μας σαν τρομαγμένα παιδάκια κάτω από το κρεβάτι αντί να διεκδικούμε ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ τα δικαιώματά μας στους δρόμους των πόλεων. Είναι ντροπή και χάλι μαύρο που "φίλοι" εδώ στην άθλια διαδικτυακή ψευτο-ύπαρξή μας μιλάνε συνέχεια για την πανδημία και όχι για το Πώς την χειρίζονται τα συστήματα εξουσιών σε όλο τον κόσμο.  Είναι ασυγχώρητη ντροπή που ως μαμόθρεφτος λαός κάτω από το φουστάνι της μαμάς γινόμαστε συνένοχοι σε αυτό το έγκλημα της ανθρωπότητας και κλείνουμε την πόρτα βιαστικά σαν τους ρουφιάνους της κατοχής. Τι φοβόμαστε;  Μη μας χτυπήσουν τα αποτυχημένα όργανα της αστυνομίας και μας ρίξουν δακρυγόνα; Θα έπρεπε να ντρέπονται πρώτα αυτοί που ορκίστηκαν να προστατεύουν τον πολίτη. Πληρώνουμε πρόστιμα ενώ μισθοί δεν έρχονται από πουθενά. Κοιτάξ