Ανυπότακτο Αγρίνιο

Του Στέλιου Μερμιγκη Καταιγισμος γεγονότων στην καθημερινότητα μας που σου φέρνουν αηδία. Δηλώσεις απαξιωτικές απο τον Άδωνη για το πόσα θα φάνε επί τέλους οι πλεμπαίοι και θα γίνουν 300 κιλά, η σύζυγος του μας κοινοποιεί οτι ακολουθεί το οικογενειακό οικονομικό πρόγραμμα του ανδρός της και την βγάζουν με 38 ευρω την εβδομάδα χωρις να στερηθούν τίποτα, οι προσβλητικοι και απαξιωτικοι τρόποι της δήθεν ενίσχυσης των επιστημόνων και ελεύθερων επαγγελματιών με την αρπαχτή του Βρουτση, οι δηλώσεις  κυβερνητικών βουλευτών για τις ελλειψεις σε κλίνες ΜΕΘ που τζάμπα φωνάζουν, οι γιατροί γιατι δεν χρειάστηκαν, μαλλον θα ξερουν κατι παραπανω απο τον κ Τσιοδρα για το τελος της πανδημιας, κατάθεση νομοσχεδίου για την Παιδεία που ανάμεσα στα άλλα φοβερά που φέρνει θελει να αυξήσει τον αριθμό των μαθητών στις τάξεις, την ώρα που η πλειοψηφια του κόσμου τηρεί τους όρους απομόνωσης που τους έχουν επιβληθεί λειτουργωντας υπεύθυνα και οχι οπως κάποιοι  καθηγηταδες που αφού έδιναν τις τηλεοπτικές

«Ας μάθουμε να ζούμε μ’ αυτούς που μας λείπουν, επειδή αποτελούν κομμάτι μας, επειδή ξέρουμε γιατί μας λείπουν, κι επειδή την απουσία τους την αναπληρώνουμε με καμάρι». Το Ανυπότακτο Αγρίνιο, αντί άλλης ανακοίνωσης, επιλέγει σήμερα να πει ελάχιστα γι’ αυτή τη ματωμένη Μεγάλη Παρασκευή της πόλης μας. Δύο κουβέντες μόνο: Το απόσπασμα του Λουίς Σεπούλβεδα από το βιβλίο του «Η τρέλα του Πινοσέτ», σε μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη που μόλις διαβάσατε και ένα απόσπασμα από το ποίημα του Παναιτωλιώτη ποιητή και συγγραφέα Δημήτρη Πιστικού, που πρωτοδημοσιεύτηκε με τον τίτλο «Μεγάλη Παρασκευή 1944» στο τεύχος 129 του περιοδικού «Πνευματική Ζωή», για να τονιστεί, ότι όλα όσα γνωρίζουμε γι’ αυτή τη μέρα είναι το ελάχιστο που ξέρουμε. Αλήθεια, πόσοι από μας γνωρίζουν το μεγάλο μπλόκο του Παναιτωλίου τη Μεγάλη Δευτέρα του ΄44, που οδήγησε όλους τους άντρες του χωριού στο κολαστήριο του Τολιόπουλου, για να ποτιστεί και με αίμα Παναιτωλιώτικο το γαρύφαλο της Αντίστασης, κόντρα στο Φασι

Γράφει ο Στέλιος Μερμιγκης Το 2017 ήταν η πρώτη χρονιά που η μεγάλη Παρασκευή συνενέπεσε ημερολογιακά με την Mεγάλη Παρασκευή της 14 Απρίλη του 1944 την ημέρα δηλαδή εκείνη όπου κρεμάστηκαν οι τρεις κουμουνιστές Αναστασιάδης, Σούλος, Σαλάκος, στην κεντρική πλατεία της πόλης του Αγρινίου και εκτελέστηκαν 117, συντοπίτες μας και όχι μόνο, στον χώρο της Αγίας Τριάδας, ως αντίποινα σε σαμποτάζ των ανταρτών του ΕΛΑΣ. Με αφορμή αυτό το γεγονός εκείνη την χρονιά εκδώσαμε σαν δημοτική παράταξη ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ ένα ημερολόγιο που είχε ένα εκτενές ιστορικό αφιέρωμα στην κατοχική περίοδο της πόλης μας. Αυτό που μας έκανε εντύπωση είναι η άγνοια των περισσοτέρων για το ποιος κρέμασε και εκτέλεσε τους κουμουνιστές και άλλους πατριώτες την ημέρα εκείνη. Οι περισσότεροι πίστευαν ότι το έκαναν οι Γερμανοί κατακτητές και όχι Έλληνες που συγκρότησαν το τάγμα ασφάλειας της πόλης μας. Ήταν μάλιστα και αρκετά δύσπιστοι λέγοντας πως είναι δυνατόν Έλληνες, και μάλιστα κάποιοι Αγρινιώτες, να έκαναν α