Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Νοέμβριος, 2022

Η χθεσινή τοποθέτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο

Εικόνα
Στο χθεσινό Δημοτικό συμβούλιο ζητήθηκε από το σώμα να εξετάσει το ψήφισμα των παραγωγών πορτοκαλιού του Δήμου Αγρινίου και συγκεκριμένα της Τ.Κ. Καλυβίων.  Το βίντεο από τη χθεσινή τοποθέτηση του επικεφαλής του Ανυπότακτου Αγρινίου, Λευτέρη Τηλιγαδα. Παρακάτω το ψήφισμα των πορτοκαλοπαραγωγών 

Η ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ

Εικόνα
Γράφει ο Στέλιος Μερμίγκης Το νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση νύχτα για την μεταρρύθμιση του ΕΣΥ μου έφερε στο νου την ατάκα του Θ. Τζενεράλη από την περίφημη ταινία Σάντα Τσικιτα, ο οποίος αναφερόμενος στη μητέρα του υπαλλήλου του (Β. Λογοθετίδης) που του ζητούσε δανεικά για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα υγείας της μητέρας του, αναρωτιέται και διατυπώνει τη θέση: «Εβδομήντα πέντε ετών, ρε παιδάκι μου, και εγχείρηση; Πεταμένα λεφτά, βρε παιδί μου! Βρε πεταμένα λεφτά! Το 1953 στη Ελλάδα που κατά τον πρωθυπουργό βρέθηκε στη σωστή πλευρά της ιστορίας η αντίληψη αυτή ήταν κυρίαρχη. Από τότε ευτυχώς κύλησε πολύ νερό και το 1984 ιδρύεται το ΕΣΥ που φιλοδοξεί και εν πολλοίς το καταφέρνει πάρα τις τεράστιες αδυναμίες του αυτές τις αντιλήψεις να τις στείλει στο χρονοντουλαπο της ιστορίας και οι νεότερες γενιές απλά να γελούν με τις τερατώδεις αυτές ατάκες. Η κοινωνική αυτή κατάκτηση φαίνεται ότι ενοχλεί όλους τους θιασώτες που θεωρούν ότι τα προβλήματα του καθενός βρίσκουν τις λύσεις τους δι

Τελικά δεν τα πήραν οι κομμουνιστές

Εικόνα
Γράφει ο Γιώργος Κατσιπάνος Λίγο πριν τις εκλογές του 2015 κυριαρχούσε το σλόγκαν «Θα μας πάρουν τα σπίτια οι κομμουνιστές». Προπαγάνδα κάποιων για να μην βγει ο ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά το κόμα του Αλέξη Τσίπρα, ανέλαβε την εξουσία, έκανε τη νύχτα μέρα, κυβέρνησε και το 2018 ψήφισε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, αφού τους κανονικούς τους σταματούσε η αλληλεγγύη του κόσμου. Από την αρχή της κρίσης έχει μπει το νερό στο αυλάκι και τα σπίτια του κόσμου δίνονται κοψοχρονιά στα κοράκια του real estate από τα ανώνυμα funds και τους επίδοξους Πάτσηδες. Προφανώς και η τωρινή κυβέρνηση δεν προστάτευσε την πρώτη κατοικία, παρά μόνο την εποχή της καραντίνας λόγω κορονοιού. Παρόλα αυτά κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια αφού ο κίνδυνος δεν έχει χτυπήσει τη δική μας πόρτα. Η είδηση όμως και το βίντεο που κυκλοφορεί για την έξωση, με δικαστικό κλητήρα αλλά και αστυνομικούς σπάζοντας την πόρτα του σπιτιού στα Ιλίσια σήμερα το πρωί, είναι εικόνα που μόνο οργή – για όσους έχουν τσίπα – γεννάει. Μια ηλικιωμένη γ

Με λένε εξέγερση

Εικόνα
Με λένε εξέγερση. Η ηλικία μου απροσδιόριστη. . Πρέπει να γεννήθηκα τότε που φύτρωσε το παράπονο στο στήθος του σκλάβου και η αδικία έγινε το καθημερινό ψωμί στα τραπέζια του κόσμου. Το σώμα μου τράφηκε με ποτάμια αίματος, με αλυσίδες, με θυσίες, με ανισότητες. Με λένε εξέγερση Απόκτησα χίλια πρόσωπα, πότε γροθιά, πότε κραυγή, πότε παράπονο, πότε οδόφραγμα, πότε ντουφέκι, πότε πλακάτ και πύρινος λόγος, μα πάντα παρούσα και καλπάζουσα στα σταυροδρόμια της ιστορίας. Με λένε εξέγερση Αφουγκράστηκα τους μύχιους πόθους της ανθρώπινης δυστυχίας και έγινα αποκούμπι, λυτρωτής και φωτοδότης σε καθημερινούς Γολγοθάδες που γίνονται Αναστάσεις και Λυτρώσεις. Έγινα αμέτρητες φορές το καθαρτήριο της ανθρώπινης συνείδησης, η νέα αυγή σ’ έναν κόσμο σκοτεινό και απάνθρωπο. Με λένε εξέγερση Γύρισα όλα τα μέρη του κόσμου. Άλλοτε στη Ναζαρέτ, άλλοτε στην Αγία Πετρούπολη κι άλλοτε στην Τιεν αν Μεν. Έγινα έφοδος στα χειμερινά ανάκτορα, κατάληψη στο κάστρο της Βαστίλης. Μάης Παρισιάνικος, Άνοιξη στην Πράγα

Το Ανυπότακτο Αγρίνιο για τη 17η Νοεμβρίου

Εικόνα
«Αλίμονο σε κείνες τις δημοκρατικές κοινωνίες, που αναθέτουν στους εκπροσώπους τους να στοιβάζουν λουλούδια και στεφάνια πάνω στα μνημεία των εξεγέρσεών τους, σκεπάζοντάς τα με τη σκόνη παράφορων επετείων. Αλίμονο σε κείνες τις δημοκρατικές κοινωνίες, που επιτρέπουν στους νόμιμα εκλεγμένους «θ(δ)εσμοφύλακες» τους να νομοθετούν «καλάθια της φτώχειας», κατάργηση δικαιωμάτων και εικονικές διαδικασίες έκφρασης, αγκιστρωμένων ανθρώπων στην αγωνία της επιβίωσης, μόνο. Αλίμονο σε κείνες τις δημοκρατικές κοινωνίες, «ποὺ ἑφτὰ χρόνια ἔκαναν πὼς δὲν εἶχαν πάρει χαμπάρι καὶ μία ὡραία πρωία μεσοῦντος κάποιου Ἰουλίου βγῆκαν στὶς πλατεῖες μὲ σημαιάκια κραυγάζοντας “δῶστε τὴ χούντα στὸ λαό”». Κανένα «Πολυτεχνείο» δεν οραματίστηκε την εθιμοτυπική δυστοπία της επετείου του. Ανυπότακτο Αγρίνιο»