Ανυπότακτο Αγρίνιο

Γράφει η Ιωάννα Στεργίου, Πανεπιστημιακός  Τις τελευταίες μέρες κορυφώθηκαν οι εκδηλώσεις των παρατάξεων στο Αγρίνιο που πλήθος κόσμου τις παρακολούθησε, άλλοτε με πάθος κι άλλοτε σχεδόν από υποχρέωση. Μια υποχρέωση που γεννιέται εθελούσια ή από την αδυναμία η πολιτική να αποσχιστεί από διαπροσωπικές σχέσεις και φόβους.  Στις περισσότερες από τις συγκεντρώσεις ή όσες από αυτές έμμεσα ή άμεσα παρακολούθησα υπήρξε η κινηματογραφική απόδοση ενός πρωταγωνιστή, ενός κυρίαρχου προσώπου που θα οδηγήσει την πόλη στη Γη της Επαγγελίας. Κάτω από τις φτερούγες του ικανού αρχηγού συσπειρώνονται υποψήφιοι χαμογελαστοί και φιλικοί αγωνιώντας εάν θα κερδίσουν την πολυπόθητη θέση. Απέναντι σε αυτό το σχήμα της πατρωνίας, στέκεται με άλλους όρους το Ανυπότακτο Αγρίνιο. Συλλογικά και όχι μονοπρόσωπα, διαχρονικά και όχι συγκυριακά, πολιτικά και όχι ως politic-tainment, με δράσεις κι όχι εντυπωσιασμούς. Κι ίσως αυτή να είναι και η γοητεία του. Συνεχίζει να μιλά πολιτικά σε μια εποχή που η πολιτική έγινε ε

Γράφει ο Γιώργος Κατσιπάνος, Μηχανολόγος Μηχανικός, υποψήφιος Δημοτικός σύμβουλος Αγρινίου με το Ανυπότακτο Αγρίνιο  Όταν ξεκινούσαμε αυτό το ταξίδι - Γολγοθά πριν περίπου 45 μέρες νιώθαμε όλοι μια υποχρέωση. Υποχρέωση απέναντι στον κόσμο που μας στήριξε και συνεχίζει να μας στηρίζει. Γραφειοκρατία, παράβολα, αποχωρήσεις, πρόσκαιρες παραιτήσεις αλλά και συναντήσεις, συνεδριάσεις, συγγραφή κειμένων, μαζώξεις, ανταλλαγή ιδεών και ψυχαγωγία, ήταν τα συστάτικα που μας συνόδευσαν καθημερινά φτάνοντας στο σήμερα. Το κρίσιμο σήμερα. Εμείς προσπαθήσαμε, βγήκαμε στον κόσμο επικοινωνήσαμε, μιλήσαμε, επισκεφτήκαμε τα χωριά είπαμε τις απόψεις μας, τις αρθρογραφήσαμε, τις δημοσιεύσαμε έχοντας απέναντι μας ανθρώπους  που ξόδευαν σωρηδόν σε κάρτες και illustration φυλλάδια, συγκεντρώσεις, κερασμένους καφέδες, προβολείς, υπερπροβολή και υπερσυγκεντρωτισμό. Κόντρα σε αυτό το κλίμα, προτάξαμε τη λογική, την κοινωνική αλληλεγγύη, την έννοια της συλλογικότητας, την ουσία της Δημοκρατίας και εν τέλει τον α