Ευχαριστίες

Γράφει ο Στέλιος Μερμίγκης 

Θέλοντας να εκφράσω την απεριόριστη ευγνωμοσύνη μου σε όλους εκείνους/ες τους ανθρώπους που στο κάλεσμα μας ανταποκρίθηκαν, χωρίς δεύτερη σκέψη για τη συγκρότηση του ψηφοδελτίου αλλά και για να δοθεί μια εκλογική μάχη με όρους πραγματικά δύσκολους μέσα σ ένα απολίτικο αλλά ταυτόχρονα πολωμένο προεκλογικό κλίμα από τους κυριάρχους, χωρίς φυσικά να παραγνωρίζουμε την ευθύνη μας για τα άσχημα για εμάς αποτελέσματα, έφερα στο μυαλό μου ένα αφρικάνικο μύθο για την έννοια του χρέους

Ο μύθος λοιπόν μιλάει για ένα μικροσκοπικό πουλί το κολίμπρι ή κολιμπρί, που όταν έπιασε φωτιά η ζούγκλα, αυτό, χωρίς να το σκεφτεί, άρχισε να μεταφέρει με το ράμφος του νερό απ’ την κοντινή λίμνη για να σβήσει την πυρκαγιά. Κι όταν τα υπόλοιπα ζώα το ρώτησαν γιατί κάνει κάτι που είναι τόσο μάταιο αφού δεν πρόκειται να σβήσει η πυρκαγιά, το κολιμπρί απάντησε πως, Εγώ κάνω αυτό που μου αναλογεί.

Δυστυχώς εκτός από αυτούς που δεν κάνουν ότι τους αναλογεί παραλύοντας από τα γεγονότα περιμένοντας να συμβεί το μοιραίο ή να βρεθεί κάποιος να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, υπάρχουν και εκείνοι που λειτουργούν εμπρηστικά ρίχνοντας λάδι στη φωτιά. 

Τη μάχη μας και συνολικά τη παρουσία μας όχι τώρα αλλά σε όλη τη δεκαετή παρουσία μας στα δημόσια πράγματα τη δώσαμε πάντα με πολιτικούς όρους και αξιοπρέπεια και είμαστε περήφανοι γι' αυτό.

 Οπότε ας φροντίσουμε συλλογικά να πείσουμε όσους μπορούμε περισσότερους να πράξουν ο καθένας το χρέος που του αναλογεί και ας δημιουργήσουμε ταυτόχρονα και τις απαραίτητες ζώνες πυρασφάλειας από τους εμπρηστές μπας και βελτιώσουμε τους όρους της ζωής μας. 

Ευχαριστώ από καρδιάς τους ψηφοφόρους μας που τόλμησαν να κάνουν τη μικρή υπέρβαση έστω και σε μια τέτοια διαδικασία όπως είναι οι εκλογές και να μας στηρίξουν

Ψυχή βαθιά