Η συνέντευξη του επικεφαλής του Ανυπότακτου Αγρινίου στο agrinioweb radio


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Παραμύθι χωρίς δράκους, αλλά με ρήγματα

Εικόνα
  Η πρωτοβουλία της δημοτικής αρχής Θέρμου να ενημερώσει τους κατοίκους της περιοχής για το φαραωνικό έργο της αντλησιοταμίευσης που προτίθεται να κατασκευάσει η «εθνική μας εταιρεία» στη λίμνη Τριχωνίδα (περιοχή NATURA για να μην ξεχνιόμαστε) ήταν εξόχως αποκαλυπτική. Ενημέρωση λοιπόν, από ένα ολόκληρο επιτελείο ειδικών μιας εταιρείας που είναι μέρος του καρτέλ ενέργειας και που κάθε μήνα μας απομυζά μέσω των υπέρογκων λογαριασμών μας, για την (δήθεν) χρησιμότητα του έργου. Μια χρησιμότητα  που κατά την εκτίμηση μας αφορά στην αύξηση κερδοφορία της μόνο. Ένα έργο που κυοφορείται από το 2021 αλλά κανένας από τους τοπικούς άρχοντες της περιοχής δεν ένιωσε την ανάγκη να ενημερώσει όλα αυτά τα χρόνια τους πολίτες ή να απευθυνθεί σε επιστημονικούς φορείς όπως τα πανεπιστήμια ή το τοπικό παράρτημα του ΤΕΕ προκειμένου να σχηματίσουν μια ολοκληρωμένη άποψη για την αναγκαιότητα ή μη του έργου αυτού. Έτσι την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή και με την πίεση του κόσμου αναγκάστηκαν ν...
Διαβάστε περισσότερα

Στης γης την άκρη ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΑΡΜΠΑΤΣΗΣ

Εικόνα
Απ’ τις δέκα το βράδυ καθότανε μοναχή στο μπροστά τραπέζι, στα δυο μέτρα απ’ την ορχήστρα. Καθότανε και μέσα σ’ ένα μισάωρο το πολύ, πρέπει να ‘χε πιει πάνω από μια οκά κρασί. Αφού ως κι ο Μάρκος, σ’ ένα σταμάτημα απ’ τα παιξίματα, «Κάνε κράτει» της είπε. Γύρισε αυτή τον κοίταξε και «Παίξε» του χαμογέλασε. «Παίξε κείνο τ’ απτάλικο που μ’ αρέσει». Της έγνεψε το κεφάλι και στρέφοντας στο πάλκο έκανε νόημα στους άλλους να το πιάσουν. Μπήκε πρώτα το μπουζούκι και σα γέμισε το τραγούδι με κιθάρες και λοιπά, ανατρίχιασε η ραχοκοκαλιά της. Όποτε και να τ’ άκουγε της βάραγε φλέβα, αλλά κείνη την ώρα βαρύς ήταν ο νταλκάς και μεράκι δεν έλεγε να βγει. Ξεγελιότανε κει με κάνα τακούνι στο τσιμέντο, με κάνα χτύπημα των δαχτύλων στο τραπέζι, τίποτα δεν έκανε. Άσε που το κρασί σαν νερό πια της φαινόντανε. Ήθελε κάτι άλλο. Κάτι που να την κάψει ως τα μέσα, μπας κι έβρισκε κουράγιο. Το σκέφτηκε από δω, από κει, ώσπου «Μια μπουκάλα κονιάκ μ’ ένα καθαρό», παρήγγειλε του γκαρσονιού. Και σα της άφησε το π...
Διαβάστε περισσότερα

Ο Παλαιστίνιος, ένας μονόλογος

Εικόνα
Του Σωτήρη Μερμίγκη Στέκομαι σε ένα βάθρο από ερείπια. Φοράω κουρέλια, μα το βλέμμα μου είναι άδειο, ταυτόχρονα τετραπέραντο. Μιλάω αργά, η φωνή μου σπάει... Με είδατε; Με ακούσατε; Εγώ είμαι η φωνή που πνίγηκε στη φωτιά της Γάζας και στα ερείπια της Παλαιστίνης. Εγώ, το φάντασμα που πλανάται πάνω από τον εικοστό πρώτο αιώνα. Εδώ, σε αυτά τα καυτά χώματα, πέθανε ο Άνθρωπός σας. Όχι ο απλός, ο καθημερινός. Αυτός πέθαινε πάντα. Εδώ πέθανε ο Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Σ. Η Αναγέννηση, ο Ουμανισμός, ο Διαφωτισμός – όλα έγιναν σκόνη που την πήρε ο άνεμος του Ιορδάνη. Είδαμε μάνες να κοιτούν το νεκρό τους βρέφος με θρήνο, αλλά και με την πείνα του κανίβαλου–δεν μας αφήσατε ούτε νερό να πιούμε, ούτε φαΐ να φάμε. Είδαμε ανθρώπους να τους τουφεκίζουν στη μέση του δρόμου ενώ περίμεναν ίσαμε 14 ώρες να πάρουν ψίχουλα και έχοντας περπατήσει δεκάδες χιλιόμετρα για να φτάσουν να βρούν τα απαραίτητα για να ζήσουν. Είδαμε τα πτώματα στοιβαγμένα στους δρόμους, παγωμένα μνημεία μιας νέας εποχής, όπου ούτε ο θάνατος ...
Διαβάστε περισσότερα