Καλή σχολική χρονιά
Γράφει ο Γιώργος Κατσιπάνος
Δεύτερη συνεχόμενη χρονιά που εν μέσω πανδημίας ξεκινούν τα σχολεία και όλοι ευχόμαστε αφενός να σταματήσει η εξάπλωση της πανδημίας αφετέρου να μην σταματήσει η δια ζώσης μάθηση.
Δυστυχώς οι κινήσεις που έπρεπε να γίνουν από τη κυβέρνηση και τη κ. Κεραμέως ώστε να αποφευχθεί το lock down στα σχολεία δεν έγιναν με αποτέλεσμα δάσκαλοι, γονείς και καθηγητές να κοιτούν το εγγύς μέλλον με απορία άλλα και φόβο. Απορία γιατί αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών στα τμήματα αντί να μειώνεται (υπάρχουν πλείστα παραδείγματα και εδώ στο Αγρίνιο όπου τμήματα μαθητών με 13-14 μαθητές συνενώθηκαν σε ένα τμήμα αποτελούμενο από 26-27 μαθητές) και φόβος γιατί οι ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό, σε προσωπικό καθαρισμού αλλά και σε ιατρικό προσωπικό (στα σχολεία) είναι τεράστιες.
Είναι ξεκάθαρο ότι η δημόσια εκπαίδευση δεν αποτελεί προτεραιότητα για την Κυβέρνηση και την κ . Κεραμέως. Αφήνοντας εκτός της ανώτερης εκπαίδευσης περίπου 40.000 μαθητές (κάποιοι εξ αυτών και «αριστότατοι») την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός τακτοποιούσε την κόρη του στο Yale, κλείνει ολοφάνερα το μάτι στα ιδιωτικά κολλέγια αλλά και στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια κατώτερης και μέσης εκπαίδευσης.
Χρέος μας ως γονείς θα είναι συντονισμένα πλέον μέσα από τους συλλόγους να ενώσουμε τις φωνές και να απαιτήσουμε τα αυτονόητα. Μειωμένες τάξεις σε αριθμό μαθητών, πρόσληψη εκπαιδευτικού προσωπικού, ενίσχυση των δομών καθαρισμού καθώς και αναβάθμιση της, ξεφτιλισμένης πλέον, δημόσιας εκπαίδευσης.
Μπορεί ο δρόμος για την παιδική εργασία να περιορίζεται, βάσει νόμου, στα ανήλικα των δομών φιλοξενίας, αλλά η απάθεια μπορεί να οδηγήσει στο γενικό «ξελευτέρωμα» της παιδικής εργασίας. Αυτή την ανάπτυξη και αυτό το μέλλον «ονειρεύονται» για τα παιδιά μας. Μια κοινωνία δύο ταχυτήτων όπου οι προνομιούχοι θα πηγαίνουν στο Yale και οι αποκλεισμένοι θα δουλεύουν από τα 16 τους λάντζα στο «ανθρακωρυχείο» των ξενοδοχείων.
Ας μην το αφήσουμε να συμβεί.
Δεύτερη συνεχόμενη χρονιά που εν μέσω πανδημίας ξεκινούν τα σχολεία και όλοι ευχόμαστε αφενός να σταματήσει η εξάπλωση της πανδημίας αφετέρου να μην σταματήσει η δια ζώσης μάθηση.
Δυστυχώς οι κινήσεις που έπρεπε να γίνουν από τη κυβέρνηση και τη κ. Κεραμέως ώστε να αποφευχθεί το lock down στα σχολεία δεν έγιναν με αποτέλεσμα δάσκαλοι, γονείς και καθηγητές να κοιτούν το εγγύς μέλλον με απορία άλλα και φόβο. Απορία γιατί αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών στα τμήματα αντί να μειώνεται (υπάρχουν πλείστα παραδείγματα και εδώ στο Αγρίνιο όπου τμήματα μαθητών με 13-14 μαθητές συνενώθηκαν σε ένα τμήμα αποτελούμενο από 26-27 μαθητές) και φόβος γιατί οι ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό, σε προσωπικό καθαρισμού αλλά και σε ιατρικό προσωπικό (στα σχολεία) είναι τεράστιες.
Είναι ξεκάθαρο ότι η δημόσια εκπαίδευση δεν αποτελεί προτεραιότητα για την Κυβέρνηση και την κ . Κεραμέως. Αφήνοντας εκτός της ανώτερης εκπαίδευσης περίπου 40.000 μαθητές (κάποιοι εξ αυτών και «αριστότατοι») την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός τακτοποιούσε την κόρη του στο Yale, κλείνει ολοφάνερα το μάτι στα ιδιωτικά κολλέγια αλλά και στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια κατώτερης και μέσης εκπαίδευσης.
Χρέος μας ως γονείς θα είναι συντονισμένα πλέον μέσα από τους συλλόγους να ενώσουμε τις φωνές και να απαιτήσουμε τα αυτονόητα. Μειωμένες τάξεις σε αριθμό μαθητών, πρόσληψη εκπαιδευτικού προσωπικού, ενίσχυση των δομών καθαρισμού καθώς και αναβάθμιση της, ξεφτιλισμένης πλέον, δημόσιας εκπαίδευσης.
Μπορεί ο δρόμος για την παιδική εργασία να περιορίζεται, βάσει νόμου, στα ανήλικα των δομών φιλοξενίας, αλλά η απάθεια μπορεί να οδηγήσει στο γενικό «ξελευτέρωμα» της παιδικής εργασίας. Αυτή την ανάπτυξη και αυτό το μέλλον «ονειρεύονται» για τα παιδιά μας. Μια κοινωνία δύο ταχυτήτων όπου οι προνομιούχοι θα πηγαίνουν στο Yale και οι αποκλεισμένοι θα δουλεύουν από τα 16 τους λάντζα στο «ανθρακωρυχείο» των ξενοδοχείων.
Ας μην το αφήσουμε να συμβεί.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου