Ανυπότακτο Αγρίνιο

  Στις εκλογές της προηγούμενης Κυριακής, το Ανυπότακτο Αγρίνιο δεν κατάφερε να πιάσει το όριο του 3%, που θα τού επέτρεπε να συνεχίσει να εκπροσωπείται στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης μας. Η πρωτοφανής πόλωση, με αποκλειστική ευθύνη των δύο παρατάξεων που τελικά υπερίσχυσαν, ο νόμος του πρώην αρχηγού της ΕΠΕΝ και νυν υπουργού Εσωτερικών κ. Βορίδη που περιόρισε τις επιλογές πολλών συμπολιτών μας, η παντελής έλλειψη συζήτησης με πολιτικούς όρους που ευνόησε τις κενές περιεχομένου καμπάνιες των ισχυρών επικοινωνιακά συνδυασμών, είναι κάποιες από τις αιτίες που οδήγησαν σε αυτό το αποτέλεσμα.   Σε όλα τα παραπάνω αν προσθέσουμε και την αδυναμία εκ μέρους μας να επικοινωνήσουμε τα όσα σημαντικά έχουμε κάνει όλα αυτά τα χρόνια, τόσο με τις παρεμβάσεις μας στο Δημοτικό Συμβούλιο, όσο και στην κοινωνική και πολιτική ζωή της πόλης, τότε έχουμε μια αρκετά καλή εξήγηση αυτού του αποτελέσματος. Είναι πιθανόν για κάποιο άλλο δημοτικό σχήμα, μια τέτοια εξέλιξη να σήμαινε την παραίτηση κ...

Γράφει ο Στέλιος Μερμίγκης  Θέλοντας να εκφράσω την απεριόριστη ευγνωμοσύνη μου σε όλους εκείνους/ες τους ανθρώπους που στο κάλεσμα μας ανταποκρίθηκαν, χωρίς δεύτερη σκέψη για τη συγκρότηση του ψηφοδελτίου αλλά και για να δοθεί μια εκλογική μάχη με όρους πραγματικά δύσκολους μέσα σ ένα απολίτικο αλλά ταυτόχρονα πολωμένο προεκλογικό κλίμα από τους κυριάρχους, χωρίς φυσικά να παραγνωρίζουμε την ευθύνη μας για τα άσχημα για εμάς αποτελέσματα, έφερα στο μυαλό μου ένα αφρικάνικο μύθο για την έννοια του χρέους Ο μύθος λοιπόν μιλάει για ένα μικροσκοπικό πουλί το κολίμπρι ή κολιμπρί, που όταν έπιασε φωτιά η ζούγκλα, αυτό, χωρίς να το σκεφτεί, άρχισε να μεταφέρει με το ράμφος του νερό απ’ την κοντινή λίμνη για να σβήσει την πυρκαγιά. Κι όταν τα υπόλοιπα ζώα το ρώτησαν γιατί κάνει κάτι που είναι τόσο μάταιο αφού δεν πρόκειται να σβήσει η πυρκαγιά, το κολιμπρί απάντησε πως, Εγώ κάνω αυτό που μου αναλογεί. Δυστυχώς εκτός από αυτούς που δεν κάνουν ότι τους αναλογεί παραλύοντας από τα γεγονότ...

Γράφει ο Σπύρος Αλεξίου, Συγγραφέας - Ιστορικός  Εν μέσω θεομηνιών, ερήμωσης ολόκληρων περιοχών λόγω της κυβερνητικής αδιαφορίας, ψήφισης νομοσχεδίων που επιβάλουν έναν εργασιακό μεσαίωνα, ακρίβειας που γονατίζει τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, golden boys που προσγειώνονται ως αλεξιπτωτιστές στην πολιτική ζωή… Έχουμε και εκλογές, στις 8 Οκτώβρη, για τα όργανα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.  Υπάρχουν δύο εικόνες: η «μεγάλη» των ιλουστρασιόν φυλλαδίων, των λαμπερών χαμόγελων, των «μετεγγραφών» παραγόντων και της συναίνεσης των συστημικών πολιτικών δυνάμεων. Από την άλλη η «μικρή» εικόνα: της παρέμβασης αριστερών ριζοσπαστικών σχημάτων που επιδιώκουν να συσπειρώσουν το σύνολο των αριστερών δυνάμεων και τους αγωνιστές/ες, να διαμορφώσουν πόλους αντίστασης αλλά και αντεπίθεσης των ιδεών και των αξιών της αριστεράς. Ένα από τα σχήματα αυτά, με μεγάλη διαδρομή, είναι και το «Ανυπόταχτο Αγρίνιο». Για τη δράση του και τις προτάσεις του έχουν πολλά να πουν ο υποψήφιος δήμαρχος Στέλι...

Γράφει η Ιωάννα Στεργίου, Πανεπιστημιακός  Τις τελευταίες μέρες κορυφώθηκαν οι εκδηλώσεις των παρατάξεων στο Αγρίνιο που πλήθος κόσμου τις παρακολούθησε, άλλοτε με πάθος κι άλλοτε σχεδόν από υποχρέωση. Μια υποχρέωση που γεννιέται εθελούσια ή από την αδυναμία η πολιτική να αποσχιστεί από διαπροσωπικές σχέσεις και φόβους.  Στις περισσότερες από τις συγκεντρώσεις ή όσες από αυτές έμμεσα ή άμεσα παρακολούθησα υπήρξε η κινηματογραφική απόδοση ενός πρωταγωνιστή, ενός κυρίαρχου προσώπου που θα οδηγήσει την πόλη στη Γη της Επαγγελίας. Κάτω από τις φτερούγες του ικανού αρχηγού συσπειρώνονται υποψήφιοι χαμογελαστοί και φιλικοί αγωνιώντας εάν θα κερδίσουν την πολυπόθητη θέση. Απέναντι σε αυτό το σχήμα της πατρωνίας, στέκεται με άλλους όρους το Ανυπότακτο Αγρίνιο. Συλλογικά και όχι μονοπρόσωπα, διαχρονικά και όχι συγκυριακά, πολιτικά και όχι ως politic-tainment, με δράσεις κι όχι εντυπωσιασμούς. Κι ίσως αυτή να είναι και η γοητεία του. Συνεχίζει να μιλά πολιτικά σε μια εποχή που η πολιτικ...

Γράφει ο Γιώργος Κατσιπάνος, Μηχανολόγος Μηχανικός, υποψήφιος Δημοτικός σύμβουλος Αγρινίου με το Ανυπότακτο Αγρίνιο  Όταν ξεκινούσαμε αυτό το ταξίδι - Γολγοθά πριν περίπου 45 μέρες νιώθαμε όλοι μια υποχρέωση. Υποχρέωση απέναντι στον κόσμο που μας στήριξε και συνεχίζει να μας στηρίζει. Γραφειοκρατία, παράβολα, αποχωρήσεις, πρόσκαιρες παραιτήσεις αλλά και συναντήσεις, συνεδριάσεις, συγγραφή κειμένων, μαζώξεις, ανταλλαγή ιδεών και ψυχαγωγία, ήταν τα συστάτικα που μας συνόδευσαν καθημερινά φτάνοντας στο σήμερα. Το κρίσιμο σήμερα. Εμείς προσπαθήσαμε, βγήκαμε στον κόσμο επικοινωνήσαμε, μιλήσαμε, επισκεφτήκαμε τα χωριά είπαμε τις απόψεις μας, τις αρθρογραφήσαμε, τις δημοσιεύσαμε έχοντας απέναντι μας ανθρώπους  που ξόδευαν σωρηδόν σε κάρτες και illustration φυλλάδια, συγκεντρώσεις, κερασμένους καφέδες, προβολείς, υπερπροβολή και υπερσυγκεντρωτισμό. Κόντρα σε αυτό το κλίμα, προτάξαμε τη λογική, την κοινωνική αλληλεγγύη, την έννοια της συλλογικότητας, την ουσία της Δημοκρατίας και εν τέ...

  Το « Ανυπότακτο Αγρίνιο » νωρίτερα το απόγευμα πραγματοποίησε πολιτική εκδήλωση εν όψει των δημοτικών εκλογών, στο πλαίσιο της οποίας κάλεσε του δημότες της περιοχής να συμμετάσχουν για να ανταλλάξουν απόψεις με τους υποψήφιους της παράταξης. Η πολιτική αυτή εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο περίπτερο του συνδυασμού που βρίσκεται στον πεζόδρομο της οδού Παπαστράτου. Τη συμμέτοχή του και την εκπροσώπησή του στο νέο δημοτικό συμβούλιο επιδιώκει εκ νέου το « Ανυπότακτο Αγρίνιο », καθώς σύμφωνα με τον επικεφαλής του Στέλιο Μερμίγκη «το Ανυπότακτο Αγρίνιο ήταν όλα τα προηγούμενα χρόνια παρών στο δημοτικό συμβούλιο και παρών επί της ουσίας με προτάσεις και αντίλογο σε σωρεία θεμάτων», τονίζοντας επίσης πως η παρουσία της παράταξής του «δεν αρχίζει και δεν τελειώνει στις εκλογές, όπως συμβαίνει με την πλειοψηφία των 1.400 υποψηφίων που συμμετέχουν σε αυτές τις εκλογές». Σύμφωνα με τον κ. Μερμίγκη επιδίωξη του «Ανυπότακτου» είναι η μεγαλύτερη συμμετοχή των πολιτών στα κοινά εν αντιθέσει με τ...

Του Λεωνίδα Φραγκούλη, Αρχιτέκτονας, υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με το Ανυπότακτο Αγρίνιο Κατά τον θεμελιωτή της Κοινωνιολογίας Emile D. Durkheim (1858-1917), στο έργο του «Ο Καταμερισμός της Εργασίας στην Κοινωνία (1893)», στα πλαίσια της θεωρίας του για την ανάπτυξη των κοινωνιών, προσδιορίζεται η έννοια της αλληλεγγύης ως η συμπεριφορά που αναφέρεται στην αλληλοβοήθεια μεταξύ ατόμων και ομάδων και στην υποχρέωση τους να παρέχουν αμοιβαία συμπαράσταση και υποστήριξη προς ένα κοινό όφελος, και κατά τον Samora Mache “όχι ως μια πράξη φιλανθρωπίας, αλλά κυρίως ως πράξη ενότητας μεταξύ συμμάχων συμπολιτών”. Στο σημείο αυτό είναι ιδιαιτέρως βοηθητική και η παρατήρηση του Eduardo Galeano, ότι «η φιλανθρωπία είναι ‘πάνω-κάτω’ και παραμένει ταπεινωτική για όσους τη λαμβάνουν σε αντίθεση με την αλληλεγγύη, η οποία είναι οριζόντια και λαμβάνει χώρα μεταξύ ίσων, προκαλώντας ευθέως τις σχέσεις εξουσίας», στην κατεύθυνση της ισχυροποίησης της πεποίθησής μας, ότι είναι ακριβώς αυτή η πρόκληση τη...