Ο Διαβήτης ως παγκόσμια επιδημία και η δικιά μας γύμνια

Γράφει ο Στέλιος Μερμίγκης 

Μετά την μέρα για τον καρκίνο του μαστού και τις ανάλογες εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν από διάφορους φορείς για την ανάδειξη της αναγκαιότητας της πρόληψης του μέσω της μαστογραφίας, μια ακόμη παγκόσμια μέρα αυτής της 14 Νοέμβρη για το διαβήτη έρχεται να μας υπενθυμίσει για όλα εκείνα τα αναγκαία που χρειάζονται να υπάρχουν για να αντιμετωπιστεί αυτή η ασθένεια και να βελτιώσει τη ζωή χιλιάδων συμπολιτών μας. Σήμερα θα πραγματοποιηθούν διάφορες εκδηλώσεις και στη πόλη μας είτε με την πρωτοβουλία του Δήμου, είτε με πρωτοβουλία του συλλόγου διαβητικών του νομού μας "γλυκιά οικογένεια" στη προσπάθεια να ευαισθητοποιήσουν όσο περισσότερους ανθρώπους μπορούν ρίχνοντας λίγο φως στα σκοτάδια της άγνοιας και του φόβου.

Ο διαβήτης σήμερα δυστυχώς έχει αναδειχθεί πια σε παγκόσμια επιδημία… Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους…

• Στην Ελλάδα εκτιμάται πως τα άτομα με διαβήτη ξεπερνούν το 1.300.000 όταν ο πληθυσμός της χώρας εκτιμάται γύρω στο 11.000.000.. με άλλα λόγια τουλάχιστον 1 στους 10 συμπολίτες μας μπορεί να έχει διαβήτη!!! 

• Ο διαβήτης τύπου 1 αυξάνεται κατά 3% κάθε χρόνο στα παιδιά και στους εφήβους. Επίσης, ο διαβήτης τύπου 2 προσβάλλει, πλέον, όλο και μικρότερες ηλικίες, νέους και παιδιά.

Παρόλα αυτά αντί να αναπτυχθούν περισσότερες δομές και ιατρεία διαβήτη στο Ε.Σ.Υ. που θα αντιμετωπίζουν ολιστικά τους ασθενείς αυτούς έχουμε ακριβώς το αντίθετο. Πλήρη διάλυση και αποσάθρωση των ελάχιστων τέτοιων ιατρείων. Χαρακτηριστικό αρνητικό παράδειγμα είναι ότι στο δήμο μας όπως ακριβώς έγραψα με αφορμή τη παγκόσμια μέρα για το καρκίνο του μαστού που δεν λειτουργεί κανένα ιατρείο μαστού αλλά και αδυναμία πραγματοποίησης μαστογραφίας στις δημόσιες δομές μας, έτσι και με το διαβήτη δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή δυνατότητα στους συμπολίτες μας που πάσχουν από αυτόν να προσέλθουν σε κάποιο δημόσιο ιατρείο και να αντιμετωπιστούν έτσι όπως θα έπρεπε. Φανταστείτε λοιπόν ότι όσοι δεν μπορούν να βάλουν το χέρι στη τσέπη τους γιατί δεν θα βρουν τίποτα αλλά και όσοι είναι ανασφάλιστοι συμπολίτες μας που πάσχουν από διαβήτη βρίσκονται μπροστά σε αδιέξοδο με την απελπισία να τους τρώει τα σωθικά όπως ακριβώς κάνει και ο αρρύθμιστος διαβήτης στα αγγεία τους.

Στη σημερινή εποχή που εμφανίζονται συνεχώς νέα φάρμακα αλλά και εντυπωσιακά τεχνολογικά επιτεύγματα όπως οι αντλίες ινσουλίνης, καινούργιοι αισθητήρες και αναίμακτοι μετρητές σακχάρου, είναι κρίμα όλα αυτά να αφορούν τους έχοντες.

Ας φροντίσουμε λοιπόν να αλλάξουμε ρότα στις επιλογές και τις προτεραιότητες μας που αφορούν κυριολεκτικά τις ζωές μας και ανάμεσα σε αυτές είναι σίγουρα η ανάπτυξη κοινωνικών και πολιτικών αγώνων για την απρόσκοπτη και δωρεάν πρόσβαση όλων σ’ ένα Ε.Σ.Υ που θα μπορεί να ανταποκριθεί στο ρόλο του.