Ανυπότακτο Αγρίνιο

Σήμερα, στο Νοσοκομείο «Ελπίς», έναν από τους ιστορικούς τόπους του μαρτυρίου και της αντίστασης της Κατοχής, η Κίνηση Χειραφέτησης Αναπήρων Μηδενική Ανοχή τίμησε με κατάθεση στεφάνου τους ήρωες ανάπηρους του Αλβανικού Μετώπου, θύματα του πογκρόμ που εξαπέλυσαν οι συνεργάτες των ναζί στις 30 Νοεμβρίου – 1 Δεκεμβρίου 1943. Εκείνες τις μέρες, οι ανάπηροι των στρατιωτικών νοσοκομείων της Αθήνας — άνθρωποι που είχαν χάσει χέρια, πόδια, όραση, υγεία, για να υπερασπιστούν την πατρίδα στον πόλεμο του ’40 — βρέθηκαν στο στόχαστρο όχι του ξένου κατακτητή, αλλά των Ραλήδων, των περιβόητων «τσολιάδων», των Ταγμάτων Ασφαλείας, και της τότε Ελληνικής Αστυνομίας (της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής) των πιο συνειδητών εκτελεστών της ναζιστικής πολιτικής στην Ελλάδα. Οι ταγματασφαλίτες, και οι χωροφύλακες εκτελώντας εντολές της κατοχικής κυβέρνησης Ράλλη, εισέβαλαν στα νοσοκομεία της πόλης — στο «Ελπίς», στο «Σπηλιοπούλειο», στο 401, στην «Σωτηρία», στον «Ευαγγελισμό» — άρπαξαν, ξυλοκόπησαν, βασάνισα...

  Οι σφραγισμένες αίθουσες, οι στοιβαγμένοι μαθητές οι ρωγμές που διασχίζουν τους τοίχους δεν είναι «τεχνικά ζητήματα», είναι η πιο καθαρή ένδειξη της πολιτικής επιλογής των Κυβερνήσεων να επιβιώνει η εκπαίδευση με τα απομεινάρια των προϋπολογισμών  Είναι γεγονός: το 6ο Γενικό Λύκειο Αγρινίου στέκει ως μνημείο εγκατάλειψης, όχι μόνο λόγω της ηλικίας του, αλλά εξαιτίας δεκαετιών πολιτικής αδιαφορίας, κρατικής υποχρηματοδότησης και μιας διαχρονικής λογικής που θέλει τη σχολική στέγη να αντιμετωπίζεται ως «περιττή δαπάνη». Τα γεγονότα των τελευταίων μηνών δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνειών: ένα σχολείο μισού αιώνα, με εμφανείς ρωγμές, με ταβάνια που υποχωρούν, με τοίχους που «σπάνε» σαν ξερά φύλλα, εξακολουθεί να λειτουργεί ως κανονικό εκπαιδευτικό ίδρυμα, σα να μην κρατά στις πλάτες του τον κίνδυνο μιας μικρής ή μεγάλης τραγωδίας. Κι όμως, καθημερινά, εκατοντάδες μαθητές και καθηγητές μπαίνουν σε αυτές τις αίθουσες με την κρυφή ελπίδα πως «σήμερα δεν θα συμβεί κάτι». Η «κ...

Του Σωτήρη Μερμίγκη  Πέρασαν πάνω από πέντε δεκαετίες από εκείνες τις ματωμένες μέρες του Νοέμβρη του ’73, όταν η φωνή από τον αυτοσχέδιο ραδιοφωνικό σταθμό των φοιτητών αντηχούσε σε όλη την Ελλάδα, διακηρύσσοντας με θάρρος: “Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελευθέρων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελευθέρων αγωνιζόμενων Ελλήνων…”. Πενήντα δύο χρόνια συμπληρώνονται από την εξέγερση που ένωσε λαό και φοιτητές ενάντια στη στυγνή Χούντα των Συνταγματαρχών, ένα καθεστώς που είχε επιβάλει ένα κλίμα φόβου και βίας, με σκληρή αστυνομοκρατία και διαρκή δίωξη των αντιφρονούντων. Τα ξημερώματα της 15ης Νοεμβρίου, οι φοιτητές τόλμησαν να εισέλθουν στο Πολυτεχνείο, θέτοντας το ιστορικό κτίριο υπό κατάληψη. Φοιτητές και εργαζόμενοι έσπασαν τη σιωπή και το σκοτάδι της δικτατορίας, μεταδίδοντας ραδιοφωνικά τα αιτήματά τους: “Κάτω η Χούντα”, “Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία”. Για ένα τετραήμερο, πλήθος κόσμου περικύκλωσε το Πολυτεχνείο, προσφέροντας αμέριστη στήριξη. Ωστόσο, τα ξημερώματα τ...

  Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία συμπληρώνουν σχεδόν 200 χρόνια από την εποχή του Καποδίστρια του κυβερνήτη που τα ίδρυσε. Σήμερα ένας άλλος κυβερνήτης της χώρας ο Κ. Μητσοτάκης αποφάσισε εν μια νυκτί να προκαλέσει ξαφνικό θάνατο βάζοντας λουκέτο σε πάνω από 200 ταχυδρομικά καταστήματα, κυρίως σε νησιωτικές και ορεινές περιοχές, εκεί όπου η παρουσία του ταχυδρομείου δεν περιοριζόταν στην αποστολή και παραλαβή αλληλογραφίας αλλά αποτελούσε βασική δομή εξυπηρέτησης, σημείο αναφοράς και τεκμήριο κρατικής παρουσίας. Σ’ αυτό το πλαίσιο, καταγράφεται μεν η απόφαση αναστολής λειτουργίας πλήθους καταστημάτων, ωστόσο υπάρχει ειδική αναφορά ότι για καταστήματα της περιφέρειας (εκτός αστικών κέντρων) θα δοθεί τρίμηνη παράταση για την εφαρμογή των αλλαγών. Η παράταση αυτή, ωστόσο, δεν φαίνεται να συνοδεύεται από συγκεκριμένο σχέδιο διαβούλευσης ή αξιολόγησης εναλλακτικών λύσεων για τις τοπικές κοινωνίες. Χωρίς ουσιαστική πρόβλεψη για την ενίσχυση της προσβασιμότητας μέσω άλλων μορφών εξυπηρέτησης, η...