Ανυπότακτο Αγρίνιο

Γράφει ο Στέλιος Μερμίγκης  Φέτος στις 14 Απριλίου συμπληρώνονται 81 χρόνια από την αποφράδα μέρα για την πόλη του Αγρινίου, εκείνη της Μεγάλης Παρασκευής του 1944. Τα ξημερώματα ο λοχίας Καρλ Βέρνερ οδήγησε στην κρεμάλα τρεις Αγρινιώτες αγωνιστές: τον Αβραάμ Αναστασιάδη, 52 ετών, τον Πάνο Σούλο, 22 ετών, και τον Χρήστο Σαλάκο, 23 ετών. Και αυτή ήταν η αρχή του θανατικού. Οι ταγματασφαλίτες φτάνουν διψασμένοι για εκδίκηση στις φυλακές της Αγίας Τριάδας. Συντονίζουν με προσοχή τη φρίκη. Επιλέγουν 117 ανθρώπους, τους χωρίζουν σε δεκάδες και τους εκτελούν. Απολογισμός 120 νεκροί, 117 τυφεκισμένοι και ακόμα τρεις αιωρούμενοι, χωρίς ταφή. Το μεσημέρι της επομένης, Μεγάλο Σάββατο, κατεβάζουν τους κρεμασμένους και τους πετούν στον λάκκο να σμίξουν με τους υπόλοιπους. Η φρίκη είχε αφορμή. Ηταν τα αντίποινα για το σαμποτάζ της σιδηροδρομικής γραμμής που προηγήθηκε λίγες μέρες πριν στην ευρύτερη περιοχή από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ. Ο Σαλάκος, λίγο πριν τον κουκουλώσουν, απευθύνθηκε στον προδό...

Με αφορμή το βιβλίο του Π. Παπακωνσταντίνου «Το Γκρίζο κύμα» Γράφει ο Στέλιος Μερμίγκης  Ανάμεσα στο μέγιστο φως και στο μηδενικό φως υπάρχει το γκρι. Είναι το σημείο όπου το φως χάνεται και αρχίζει η πορεία προς το σκοτάδι, το γκρι με άλλα λόγια είναι το σημείο εκκίνησης προς το μαύρο. Γκρι ή αλλιώς φαιό όπως ακριβώς οι στάχτες που αντικρίζουμε μετά από μια καταστροφική πυρκαγιά και οι καπνοί που θολώνουν τον αέρα και μας πνίγουν. Ένα τέτοιο γκρίζο κύμα πλανιέται πάνω από τον κόσμο μας στην ευρωπαϊκή ήπειρο στην αμερικανική ήπειρο και όχι μόνο. Το φαινόμενο της ακροδεξιάς σε διάφορες εκδοχές και παραλλαγές φαίνεται πια από παντού να αναβλύζει και να εμφανίζεται ως η νέα πολιτική δύναμη που θα σαρώσει πολιτικά, ιδεολογικά, πολιτισμικά, όλα τα κοινωνικά αντίβαρα της που υπάρχουν μέχρι σήμερα. Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου με αφορμή τα πρόσφατα καταθλιπτικά αποτελέσματα των τελευταίων ευρωεκλογών αποφάσισε να ασχοληθεί με το φαινόμενο αυτό στο τελευταίο του βιβλίο στο ένατο κατά σειρά π...