Ας μιλήσουμε για υπευθυνότητα

 

Του Βασίλη Πελέκη, υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με το Ανυπότακτο Αγρίνιο 

Στην ρητορική των τελευταίων χρόνων η έννοια της ευθύνης έχει πρωτεύοντα ρόλο.

Όχι μόνο στην κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά και στο επίπεδο της τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Την χρησιμοποιούν κατά κόρον όσοι έχουν,ή προσδοκούν βάσιμα να έχουν, την δυνατότητα άσκησης εξουσίας στους Δήμους και στις Περιφέρειες, και οι οποίοι όλοι είναι απολύτως ευθυγραμμισμένοι με τις πολιτικές που εφαρμόζονται.

Αυτοί λοιπόν, κρατούν για τον εαυτό τους το φωτοστέφανο του υπεύθυνου και σώφρονα, αφήνοντας σε όσους αντιτάσσονται σε αυτές τις λογικές, τον ρόλο του αιώνιου γκρινιάρη και ανικανοποίητου που έχει το πλεονέκτημα να λέει και να ζητάει πράγματα" ουτοπικά" όντας έξω από το χορό .

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Επιδεικνύουν την υπευθυνότητα που αφήνουν να εννοηθεί οι αιρετοί εκπρόσωποι του λαού όταν οι συνθήκες το απαιτούν;

Στις πρόσφατες πλημμύρες στην Θεσσαλία για παράδειγμα, ένας αντιπεριφερειάρχης ονόματι Νούσιος απέφευγε επί μέρες να πει την αλήθεια και να αναλάβει την ευθύνη για το σπάσιμο ενός αναχώματος που είχε ως συνέπεια να πλημμυρίσει η κωμόπολη Παλαμάς.

Σε ένα ζήτημα που είχε να κάνει με πολλές ανθρώπινες ζωές και με τις περιουσίες πολλών περισσοτέρων, περιφερόταν στα κανάλια λέγοντας το ένα ψέμα μετά το άλλο μέχρι να καταλαγιάσει το ζήτημα.

Χαρακτηριστική περίπτωση εκπροσώπου που αντιλαμβάνεται την θέση που του δίνεται ως σκαλοπάτι ανέλιξης, και όχι φυσικά με την πολύ μεγάλη ευθύνη που του αναλογεί.

Για να μην μιλήσουμε για τις φωτιές και τις χιονοπτώσεις όπου ο ένας πετάει το μπαλάκι στον άλλο, χωρίς ίχνος ντροπής και πολιτικής αξιοπρέπειας.

Τόσο " υπεύθυνοι"!

Αντίθετα οι γκρινιάρηδες με τα μεγάλα λόγια ήταν αυτοί που έσπευσαν να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους, με προσωπική εργασία, με τρόφιμα και ιματισμό, με τις μικρές τους δυνάμεις δείχνοντας έτσι στην πράξη τι σημαίνει αλληλεγγύη, τι σημαίνει τελικά κοινωνία αλλά και κοινότητα με την πολιτισμική της διάσταση.

Όλα αυτά ενόσω οι " υπεύθυνοι" είχαν αφήσει, για μια ακόμη φορά, τον κόσμο αβοήθητο, μιας και προείχε η επικοινωνιακή διαχείριση της κατάστασης.


Αλλά και " σώφρονες"!

Είναι αυτοί που, υπαινίσσονται ότι, κάνουν χρηστή διαχείριση των πόρων που τους δίνονται, και με μοναδικό γνώμονα τις ανάγκες των πολιτών.

Έτσι, παρότι η πανδημία είναι ακόμη παρούσα, η Δημοτική μας αρχή( για να μιλήσουμε και για τα δικά μας) δεν προχώρησε ΠΟΤΈ στην αγορά μηχανημάτων καθαρισμού του αέρα σε κλειστούς χώρους( παιδικούς σταθμούς, νηπιαγωγεία, ΚΑΠΗ κτλ), ευτελούς κόστους της τάξης των 300 ευρώ, αλλά είναι ιδιαίτερα γαλαντόμα όταν πρόκειται για εορταστικά ρεβεγιόν με φίρμες εκ πρωτευούσης!

Γιατί στην δική της ιεράρχηση έρχεται πρώτη η βλαχοκιτσάτη συναυλία, από την υγεία των πιο ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων ( παιδιά και ηλικιωμένοι).



Ενώ οι ανικανοποίητοι με τις " ουτοπικές" ιδέες ζητούν απλώς να δοθούν στους πάσης φύσεως καλλιτέχνες του τόπου μας, χώροι στους οποίους να μπορούν να δημιουργήσουν, να μπορούν να στεγάσουν τις εμπνεύσεις και τις ανησυχίες τους.

Χώροι οι οποίοι υπάρχουν και μαραζώνουν, και χώροι που θα μπορούσε να εξασφαλίσει ο Δήμος έναντι συμβολικών ποσών.

Για αυτούς τους λόγους,και πολλούς περισσότερους ακόμα, εμείς οι γκρινιάρηδες και ανικανοποίητοι, εμείς όλοι και όλες που παλεύουμε μέσα από το Ανυπότακτο Αγρίνιο για ένα Δήμο που θα σέβεται ουσιαστικά όλους τους πολίτες του, για ένα Δήμο που θα ενδιαφέρεται εξίσου και για τα μικρά και για τα μεγάλα, και για την Πόλη του, αλλά και για τις Κοινότητες του που αργοσβήνουν( και όποιος είναι πολιτικά έντιμος οφείλει να το παραδεχτεί) εξαιτίας και της συγκεντρωτικής Καλλικρατικής πολιτικής,

ζητάμε από τους συμ- πολίτες μας την ψήφο τους, για να μπορούμε να γίνουμε η φωνή τους!